Posts Tagged ‘η μαμά έχει νεύρα’
23.10.13 Q & A
Posted on: October 23, 2013
Βάζω αυτόν τον τίτλο για να σκεφτείς ότι θα διαβάσεις πολύ σοβαρά θέματα και θα ξεχάσεις πως εξαφανίστηκα τόσον καιρό και δε θα με βρίσεις. Ντρέπομαι ναι. Να το ξεπεράσουμε τώρα να συνεχίσουμε γιατί έχουμε θέματα; ευχαριστώ.
Ανακαλύπτω στην πορεία της μητρότητας ότι χρειάζονται πολλά παραπάνω για να γίνεις γονιός εκτός από καρότσι, κούνια, πάνες και λεφτά. Δεν εννοώ την αγάπη, άμα δεν έχεις αγάπη δεν κάνεις παιδί είναι απλό, άσε που δεν θα σου ‘λεγα ποτέ τέτοια κλαφτερά, τόσο facebook τι το ‘χεις; εδώ σκάσανε οι drama queens και στο twitter κι έχουμε links με τραγουδάκια και ατακούλες ‘’καλημέρα αγάπες μου’’ ετσέτερα ετσέτερα. Τέλος πάντων, μακρηγορώ και σε μπερδεύω. Χρειάζεσαι και πολύ πιο συγκεκριμένα πράγματα όπως γνώσεις. Γενικές και ειδικές. Για παράδειγμα πρέπει να ξέρεις από τι αποτελείται η οδοντόκρεμα και να το εξηγείς με τέτοιον τρόπο ώστε να μην επιδέχεται περαιτέρω ερωτήματα όπως:
– μαμά τι έχει μέσα η οδοντόβουτσα;
– η οδοντόκρεμα εννοείς;
– ναι η οδοντόκρεμα
– ε, κοίτα είναι μια κρέμα που έχει μέσα διάφορα υλικά για να καθαρίζουν τα δόντια μας
– γιατί;
– για να καθαρίζουν τα δόντια μας
– ναι, τι είναι αυτά;
Αυτό μπορεί να συνεχιστεί για μέρες. Ενώ αν πεις φθόριο, γλυκερίνη, σόδα, άλατα ψευδαργύρου, triclosan και αρωματικά –προσοχή, το αρωματικά στο τέλος, πάντα στο τέλος- η συνέχεια θα είναι μάλλον η εξής:
– αρωματικά;;; τι αρωματικά; μωρομάντηλα; χαχαχαχα
– α γελάς με τα αρωματικά; τώρα θα δεις …
Ακολουθεί γαργάλημα και αίσιο τέλος της συζήτησης χωρίς πρόβλημα.
Η οδοντόκρεμα είναι το λιγότερο που πρέπει να γνωρίζεις. Περίμενε να δεις τι συμβαίνει όταν αρχίζει να σε ρωτάει πιο σοβαρά πράγματα. Το ‘χω αναφέρει αρκετές φορές στο facebook οπότε δεν πειράζει και να σου το ξαναπώ. Έχω την τύχη να μένω κοντά στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ. Εσύ μπορεί να θυμάσαι μόνο τη μέρα που έκλεισε αιφνιδιαστικά. Ίσως ακόμα να θυμάσαι τις διαδηλώσεις και κάποιες συναυλίες. Εμείς οι τυχεροί όμως τη θυμόμαστε κάθε βράδυ. Για να είμαι ακριβής πλέον όχι κάθε βράδυ αλλά το φεστιβάλ συνεχίστηκε μέχρι και τον Σεπτέμβριο. Δυνατά. Πάρα πολύ δυνατά. Έχουν φροντίσει ώστε παρόλο που δεν είμαστε δίπλα της να την ακούμε σα να είναι μέσα στο σαλόνι μας. Επομένως το παιδί δε γίνεται να μην το προσέξει. Και φυσικά δε γίνεται να μη ρωτήσει. Αποφάσισα να είμαι λακωνική και να ελπίζω ότι δεν θα ασχοληθεί.
– μαμά γιατί φωνάζουν αυτοί οι άνθρωποι;
– είναι από την ΕΡΤ αγάπη μου
(πρόσεξες ότι δεν διευκρινίζω τι είναι η ΕΡΤ και πάω να το περάσω μουλωχτά ότι εννοείται πως αυτό το πράγμα το ΕΡΤ έχει ανθρώπους που φωνάζουν)
– στην ΕΤ που δουλεύει η μαμά του Αριστείδη;
(αντιλαμβάνομαι ότι το παιδί θυμάται που δουλεύει η μαμά του φίλου του και μάλλον δεν θα τη βγάλω καθαρή)
-ναι εκεί στην ΕΡΤ
– και γιατί τραγουδάνε;
– ε, γιατί βρε αγοράκι μου θέλουν να κάνουν μια διαμαρτυρία
– είναι στεναχωρημένοι ε;
(το χοντραίνει)
– ναι είναι λίγο
– γιατί όμως;
– γιατί έχασαν τη δουλειά τους
– γιατί την έχασαν, ποιος τους την πήρε;
(πες εσύ…!)
– ε, κοίταξε αγάπη μου..ε.. το κράτος…
– ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ;; και γιατί γιατί γιατί;; (έξαλλος…!!!$#@%$ !!!)
– δεν είναι τόσο απλό το θέμα βρε αγάπη μου
– μαμά εγώ θα πάω και θα το διώξω το κράτος, θα του δώσω μια να φύγει και να φύγουν όλα τα κράτη!
(Τι έγινε ρε παιδιά; είπαμε να είμαστε λίγο πιο εναλλακτικοί, να αμφισβητούμε ναι δε λέω, λίγο αγανακτισμένοι –με χάρη όμως-, όχι κατευθείαν Τσε! )
– κάτσε βρε αγάπη μου πως θα διώξεις τα κράτη; τι είναι τα κράτη μπάλες να τους δώσεις μια;
– καλά άμα δε φύγει αφού δεν είναι μπάλα θα φύγω εγώ!
Και έτσι, μέσα σε ένα σύντομο διάλογο, με απλά λόγια, το παιδί μαθαίνει, να κατανοεί έννοιες όπως ‘’αναρχία’’ και ‘’μεταναστευτικό’’.
Άλλο θέμα:
Παίρνει αγκαλιά το ελεφαντάκι του τον Σωτήρη (έτσι τον λέμε, αν σε λένε Σωτήρη δεν είναι προσωπικό) και λέει:
– αυτό είναι το μωράκι μου μαμά, τον γέννησα, τον είχα στην κοιλίτσα μου
– Δε γίνεται αγάπη μου να γεννήσεις εσύ! Τι είναι αυτά που λες;
– γιατί δε γίνεται;
– Γιατί δε γεννάνε τα μικρά αγοράκια
– Γιατί δε γεννάνε;
– Γιατί μόνο οι μαμάδες γεννάνε και έχουν μωρό στην κοιλίτσα τους!
– …….παύση – σκέψη
– Κι εσύ τότε γιατί δεν έχεις;;;;;
…………………@#$%@#$%@#$β ………………….
Άλλο θέμα:
– Δε θέλω γάλα μαμά
– Καλά μην πίνεις. Αλλά να ξέρεις θα μείνεις κοντός. (Τι να κάνω αυτό μου ‘ρθε που λέγανε οι γιαγιάδες. Βλακεία μπορεί, αλλά να ξέρεις ότι η ετοιμολογία είναι πολύ σημαντικό άσετ αν είσαι μαμά. Αν καταλάβει ο εχθρός ότι καθυστερείς να απαντήσεις την έβαψες)
2 μέρες μετά ίδια ώρα
– Μαμά για να ξέρεις: εγώ σήμερα λέω να μείνω κοντός.
…………………@#$%@#$%@#$β ………………….
(Εκτός από την ετοιμολογία που πρέπει να έχεις, καλό είναι να αποφεύγεις και την μπουρδολογία. Σκέψου το…)
Δε φταις εσύ αγοράκι μου, εγώ φταίω που δεν απαντάω με την απάντηση που μεγάλωσαν γενιές και γενιές, χωρίς κανένα πρόβλημα. Τη μαγική απάντηση που κολλάει σε κάθε ερώτηση. Δεν είναι εύκολο, θέλει πρόβες, θέληση και ισχυρό χαρακτήρα.
– Μαμά να φάω γλυφιτζούρι;
– Όχι!
– Γιατί;
– Γιατί ‘’Ε Τ Σ Ι’’!
…….
– Μαμά γιατί δεν πάμε για ποδήλατο;
– Γιατί είναι 11 το βράδυ!
– έλα ρε μαμά γιατί δεν πάμε γιατί γιατί γιατί γιατί γιατί γιατίιιιιιιιιιιιιιιιιιι αααααααααααααα
– Γιατί ‘’ Ε Τ Σ Ι ‘’ !!!!
………
Προσοχή: δεν πιάνει πάντα. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο στους παιδικούς σταθμούς τους έχουν μάθει την εξωφρενική κουβέντα: ‘’το ΕΤΣΙ δεν είναι απάντηση!’’ Άρα τα νήπια απαιτούν μια διαφορετική απάντηση που θα τα ικανοποιήσει. Αν δεν έχεις, την έβαψες. Εναλλακτικά μπορείς να χρησιμοποιήσεις το: ‘’επειδή το λέω εγώ!’’. Δεν το μαθαίνουν στα σχολεία και θα τους πάρει λίγο καιρό μέχρι να βρουν μια απάντηση. Ως τότε, θα ‘χουμε βρει κάτι άλλο, υπομονή.
Από την άλλη, πως νόμιζες ότι θα τη βγάλεις καθαρή με το ‘’έτσι’’; Το παιδί σου ανοίγει το tablet, βρίσκει το youtube, βάζει και βλέπει καρτούν και όλα αυτά ενώ οι μόνες λέξεις που ξέρει στα αγγλικά είναι οι excellent, goodmorning, high five και no. Πως σου πέρασε απ’ το μυαλό ότι θα του φτάνει το ‘’έτσι’’;
Θα μου πεις, δεν είναι και κανένα σούπερ σκιλ να ανοίγεις το tablet ενώ δεν ξέρεις αγγλικά. Εδώ υπάρχουν στρατιές ολόκληρες επαγγελματιών, διευθυντών, πολιτικών που κάνουν καριέρες χρόνων και οι λέξεις που ξέρουν στα αγγλικά είναι ακριβώς αυτές που ξέρει και το παιδί μου. Περιορίσου στα καλά ελληνικά προς το παρόν αφού κι αυτό, όπως μαθαίνω, θα θέλει σε λίγο ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι.
Πι.Ες.1 (άσχετο) το instagram είναι το νέο facebook. Πως είχαν οι γονείς μας μικροί το λεύκωμα, και ξαφνικά ερχόταν ένα καινούριο παιδάκι που είχε λεύκωμα γυαλιστερό απ’ έξω με αυτοκόλλητα και λουκετάκι να κλείνει; Αυτό. Σάινι χάπι πίπολ παντού… #instamom…#imarton !
Πι.Ες.2 Εσύ που δεν έχεις κάνει παιδί και λες ότι κουράζεσαι στη δουλειά με κουράζεις. Κυρίως γιατί μου θυμίζεις εμένα πριν κάνω παιδί. Θα κάνω το χρέος μου λοιπόν και θα σου πω ότι όταν εσύ κουράζεσαι ξαπλώνεις και ξεκουράζεσαι. Όταν κουράζεται η μάνα η δικιά σου κούραση κρύβεται σε κάποια σκοτεινή σπηλιά από ντροπή. Αφιερωμένο στην κουμπάρα μου που έχει μια μικρούλα 23 ημερών και αρχίζει να καταλαβαίνει ακριβώς αυτό. Τα καλά νέα είναι ότι αυτό το συνηθίζεις κάποια στιγμή. Α, και φυσικά ότι πολλαπλασιάστηκες με επιτυχία!
Πι.Ες.3 Μου φαίνεται συναρπαστικό που κάνω ολόκληρες συζητήσεις με το παιδί μου. Μάλλον δεν το εκφράζω σωστά. Εννοώ ότι μου φαίνεται συναρπαστική η ταχύτητα με την οποία περνάς από το ‘’μι τάρζαν, γιου τζέιν’’ στο ‘’μαμά πολύ ωραία επιλογή να βάλεις αυτό το κάδρο εδώ’’. Μου δίνει μία άλλη προοπτική…γελάω..
Πι.Ες. 4 Τόσα λάικ στα σόσιαλ μίντια που τα βρήκες πια; Γίνεται να σου αρέσουν όλα; μα ΟΛΑ; Λάικ λάικ λάικ! Αφού δεν υπάρχει το ‘’δε μ’ αρέσει’’ μη λες τίποτα. Η σιωπή είναι χρυσός. Κι έχουν ανέβει εξαιρετικά τα μέταλλα τώρα να ξέρεις…
Πι.Ες. 5 Δεν ξέρω πως κατάφερε ο Μπενίνι να κάνει ολόκληρο πόλεμο να φαίνεται παιχνίδι για το παιδί του. Εγώ πάντως πιάνω τον εαυτό μου καμιά φορά να μη μπορεί να κάνει μια κακή μέρα στη δουλειά να φαίνεται παιχνίδι. Πως είπες; ντροπή μου; Έγινε! Να δεις εγώ πόσες συμβουλές ξέρω να δίνω… Εσύ θα ‘σαι απ’ αυτούς που μπαίνουν στο σπίτι και ”τα κλείνουν όλα απ’ έξω”. Μπράβο βρε! γατόνι!
18.7.13 Xenes Glosses
Posted on: July 19, 2013
- In: Babakita | mama's log
- 24 Comments
Πόσο πολύ μισώ τα γκρίκλις στο ‘χω πει νομίζω ε; Επίσης μισώ το ίδιο και αυτόν τον χίπστερ τρόπο εκμάθησης ελληνικών στα σχολεία όπου τα παιδιά μας σα βλαμμένα μαθαίνουν την αλφαβήτα με κραυγές και αντί για Άλφα Βήτα Γάμα Δέλτα ετσέτερα λένε Α, Βου, Γου, Δου κλπ Τραγικό βλαχοκίτς. Προς το παρόν κάποιος μου το σφύριξε ότι έτσι συμβαίνει. Αλλά όταν έρθει εκείνη η ώρα με το καλό θα σε πρήξω αναλόγως. Ε, ρε κάτι ποστ με τους τσακωμούς με τις δασκάλες από τώρα τα σκέφτομαι και τρίβω τα χέρια μου με ενθουσιασμό #kakotati
Ααααχ, ωραία που ‘ναι να είσαι γονιός!
Τι λέγαμε; Α, ναι για τις ξένες γλώσσες. Λοιπόν αυτό το ποστ το σκέφτομαι καιρό αλλά δεν το γράφω γιατί δεν είχα βρει εκείνη την κατάλληλη φρασούλα ή λεξούλα ή παράγραφο που θα το γελοιοποιήσει αρκετά ώστε να μπορώ να σου το πω. Γιατί όπως καταλαβαίνεις δεν υπάρχουν ιδιαίτερες οικογένειες και ιδιαίτεροι γονείς. Όλοι φυσιολογικοί (εντάξει όχι όλοι) άνθρωποι είμαστε και όλοι αντιμετωπίζουμε διάφορες καταστάσεις. Το πως τις αντιλαμβανόμαστε και το πως επιλέγουμε να τις περάσουμε μας διαφοροποιεί. Δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ το ζω το παραμύθι μου και πολύ το απολαμβάνω. Έτσι λοιπόν κάποια στιγμή μιλώντας στο τηλέφωνο με τη νύφη μου σχετικά με τους καβγάδες στο σπίτι γενικώς πώς να τους αντιμετωπίζουμε, πώς να μην επηρεάζονται τα παιδιά κλπ κλπ μου λέει την καταπληκτική ατάκα: ‘’το θέμα παιδί μου δεν είναι να μην μας ακούσει το παιδί και η γειτονιά, αυτό δυστυχώς δύσκολα το αποφεύγεις, το θέμα είναι ότι οι γείτονες αναρωτιούνται σίγουρα ποιοι είναι επιτέλους αυτοί οι ηλίθιοι που μαλώνουν συνέχεια στα αγγλικά; ‘’. Έχω γελάσει τόσο πολύ με την φάτσα των γειτόνων που σκέφτηκα ότι πρέπει να σου τα πω όπως ακριβώς έχουν.
Γιατί αυτή είναι η αλήθεια αγαπητή. Όλοι μαλώνουμε. Κάποια στιγμή όλοι μαλώνουμε. Και κάποια στιγμή είναι και τα παιδιά μπροστά. Και τότε, όλοι ανεξαιρέτως, έχουμε την σούπερ καταπληκτική ιδέα να τα πούμε στα αγγλικά για να μην καταλάβει τίποτα το παιδί. Μιλάμε φυσικά για την υπέρτατη βλακεία. Ειδικά όταν το παιδί είναι 3 και αγγλικά κάνουν πια σε όλους τους παιδικούς σταθμούς, δε λέω ότι θα καταλάβει τι λέμε μια και σπάνια χρησιμοποιούμε τις λέξεις ‘’very good! Excellent!’’ ή ‘’let’s go!’’ αλλά σίγουρα καταλαβαίνει ότι μαλώνουμε και φυσικά εξοργίζεται που δε μιλάμε ‘’ενηλλικά’’ και δεν καταλαβαίνει. Το παιδί το ‘χει πιάσει το νόημα. Εσύ πιστεύεις ότι το ‘’ενηλλικά’’ είναι ένας απλός αναγραμματισμός; Όχι, χρυσό μου. Είναι η σκληρή πραγματικότητα. Το παιδί έχει καταλάβει ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι ο μόνος ενήλικας στο σπίτι. Δεν ξέρω βέβαια αν εσύ έχεις αυτή την τύχη ο σύντροφός σου να σε συναγωνίζεται σε χιούμορ όπως εγώ. Ομολογουμένως θα μπορούσε να έχει ο ίδιος ένα πολύ επιτυχημένο blog εάν το αποφάσιζε ποτέ αλλά βέβαια θα είχε να κάνει αποκλειστικά με τον ΠΑΟΚ…Δεν εννοώ ότι είναι μονοδιάστατος! Είναι ο πιο πολυδιάστατος άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Ένιγουέι, έχουμε και λέμε:
Μάθημα αγγλικών #1
(οι χαρακτήρες που συμμετέχουν Πέπα και Γουίνι είναι εντελώς συμβολικοί. Οι διάλογοι είναι φανταστικοί και οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικούς διαλόγους ή καταστάσεις δεν είναι και πολύ συμπτωματική…ιφ γιου νόου γουάτ αι μιν 😉 )
Πέπα: (φεύγοντας απ’ το σπίτι) If you don’t take him out for a walk he will start major γκρίνια να ξέρεις
Γουίνι: Ρε do your job τώρα και άσε μας -μετάφραση: κάνε τη δουλειά σου-
the kid: (παπαγάλος) ΜΑΜΑ ΑΣΕ ΜΑΣ!
Πέπα: ok!!! Don’t say I didn’t tell you. And if the kid speaks βλάχικα English αύριο μεθαύριο it’s your fault…”do your job”!
Γουίνι: Ναι εσύ η καθηγήτρια..
Πέπα: Me βρε; Βρε when I was watching GoT χωρίς υπότιλους όλο τον πρώτο και τον δεύτερο κύκλο you were on the trees βρε! Χα! -ελεύθερη μετάφραση-
Μάθημα αγγλικών #2
(όλα αυτά με προφορά Βούλγαρου μεσαίου στελέχους σε πολυεθνική που μαθαίνει εντατικά αγγλικά για να κάνει μια παρουσίαση εξπρές στους μετόχους επειδή λείπει ο διευθυντής του. Δεν είμαι ρατσίστρια, πως θα μπορούσα άλλωστε με τους Βούλγαρους όντας Θεσσαλονικιά; Προσπάθησέ το κι εσύ και θα δεις. Μη γίνεσαι αμερικανάκι και μάθε ότι και ο Ιταλός και ο Ρουμάνος και ο Πορτογάλος την ίδια προφορά έχουν στα αγγλικά. Ειδικά αν είσαι εκνευρισμένος, ολίγον από Ντοθράκι #GoT σου βγαίνει πάντα στην προφορά)
the kid: (τραγουδιστά-μουλωχτά-πετάρισμα βλεφάρου καρτούν) μαμά σε παρακαλώ μπορώ να έχω λίγη σοκολατίιιιτσααα;;
Πέπα: (χαμογελαστά-τραγουδιστά) Όοο-χιιι!
the kid: (γύρισμα σε τσιρίδα) ΕΛΑΑΑ ΜΑΜΑΑΑΑ ΘΕΛΩΩΩΩΩΩ ΣΟΚΟΛΑΑΑΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!
Πέπα: Δεν υπάρχει περίπτωση τα ‘χουμε πει αυτά
Billy: ΜΑΜΑ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΑ ΤΩΡΑ;; ΘΕΛΩ ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΑΦΟΥ ΘΕΛΩ! ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΟ ΜΠΑΜΠΑ!
Πέπα: (ατάραχη μετά την τρομακτική απειλή, λίγο πιο δυνατά) ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΟ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΕΦΑΓΕΣ ΚΑΡΑΜΕΛΑ ΦΤΑΝΕΙ ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΠΙΕΙΣ ΓΑΛΑ ΚΑΙ ΥΠΝΟ
Γουίνι: Ten minutes I’m not in the room and YOU have him screaming ! How you do that I don’t know!
Πέπα: Are you serious?? ARE YOU SERIOUS??
the kid: ΜΑΜΑ ΜΗ ΜΙΛΑΤΕ ΑΓΓΛΙΚΑ ΕΓΩ ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΘΕΛΩ ΑΝΤΕ!! ΕΙΠΑ!
Γουίνι: (ανοίγει ντουλάπι με σοκολάτες) Τι θες αγοράκι μου;
Πέπα: (screaming) IF YOU GIVE HIM CHOCOLATE NOW YOU ARE FULL OF BULLSHIT!
Γουίνι: (screaming too) ME? YOU ARE! -μετάφραση: εγώ; εσύ είσαι!- WHY? IT’S SUNDAY! HE IS ALLOWED TO EAT CHOCOLATE ON SUNDAYS!
Πέπα: YES! OF COURSE! AND WITH YOU (τραγουδιστά), EVERY DAY IS LIKE SUNDAYYYY…!!! Lala la la!
the kid: (τσιρίδα, κλάμα, δεν ξέρω τι μου γίνεται) ΜΗ ΜΙΛΑΤΕ ΑΓΓΛΙΚΑΑΑΑΑ MAMA MHN ΤΡΑΓΟΥΔΑΣ! ΔΩΣΤΕ ΜΟΥ ΣΟΚΟΛΑΤΑΑΑΑΑ
Πέπα: OK! EAT ΣΟΚΟΛΑΤΕΣ BOTH OF YOU AND BE FAT! I say no you say yes, very good that you are doing μπράβο! -μετάφραση: πολύ σωστό αυτό που κάνεις μπράβο!-
Γουίνι: Ναι ενώ you and your screaming are better you think! -μετάφραση: ναι ενώ εσύ με τις φωνές σου είσαι καλύτερη νομίζεις;-
Μάθημα αγγλικών #3
(Μ’ αυτά και μ’ αυτά το παιδί κοντεύει να μισήσει τα αγγλικά)
Γουίνι: Αγοράκι μου σ’ αρέσουν τα αγγλικά;
Billy the kid: όχι! Ούτε η Μαρία η αγγλική μ’ αρέσει (η δασκάλα των αγγλικών)
Γουίνι: Why? Γιατί?
Billy the kid: Δε μ’ αρέσουν καθόλου!
Γουίνι: Καλά μη φωνάζεις. Τα ιταλικά;
Billy the kid: ΟΧΙ
Γουίνι: τα γαλλικά;
Billy the kid: ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ
Πέπα: you make him furious, let him ρε παιδί μου -μετάφραση: άστον ρε παιδί μου-
Γουίνι: ok ok! Και τι σ’ αρέσει τέλος πάντων;
Billy the kid: (paid answer –πληρωμένη απάντηση-) ΤΑ ΡΩΣΙΚΑ!
Πέπα-Γουίνι: Ποια ρώσικα βρε, ξέρεις εσύ ρώσικα;;;
Billy the kid: Ντα! -μπιτ δατ!-
Πέπα: (φιλοσοφημένη ψύχραιμη) Κοίτα να δεις, δε ‘ν κακό…στο κάτω κάτω το μέλλον ποιο είναι; Είδες εσύ χαΐρια απ’ τη Γαλλία πχ;
Γουίνι: Σοβαρά μιλάς; Ρώσικα μια χαρά! Μακάρι κιόλας.
Πέπα: Ρώσικα και Αραβικά μπορεί να μάθει το παιδί; Σωθήκαμε!
Γουίνι: Μη σου πω και κινέζικα!
Πέπα: ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ!
(* δεν είπα ότι είναι καλές,
δεν είπα ότι είναι σωστές
λέω μόνο ότι είναι δωρεάν.
ότι δίνεις, παίρνεις…!)
Όταν ήμουν φανταστικός single και πίστεψέ με έμεινα έτσι πολύ καιρό γι’ αυτό τώρα τραβάω αυτά που τα τραβάω στα γεράματα, είχα μία πάρα πολύ ξεκάθαρη άποψη για το πώς –πρέπει- να μεγαλώνουν τα παιδιά, για το τι πρέπει να φοράνε, για το πώς πρέπει να τους μιλάνε οι γονείς τους, γενικά ήμουν εξπέρ στην ανατροφή και απορούσα με τους άχρηστους γονείς που έτρεχαν πίσω απ’ τα παιδιά τους για να τα ταΐσουν ή τα άφηναν να τσιρίζουν σαν υστερικά στα σουπερμάρκετ. Θεωρούσα επίσης δεδομένο το γεγονός ότι το να μου τσιρίξει παιδάκι εμένα απλά δεν παίζει. Ότι δεν είναι δυνατόν να πω εγώ ‘’σκασμός’’ με αυστηρό ύφος και να μην υπακούσει. Μάλλον για να το πω καλύτερα, στο φανταστικό αυτό σενάριο δεν έφτανα ποτέ στο σημείο να πω ‘’σκασμός’’, δε νευρίαζα καν. Αρκούσε ένα έντονο βλέμμα τύπου ‘’δεν-θυσίασα-εγώ-την-ζωή-του-φανταστικού-single-για-να-σε-φέρω-στον-κόσμο-και-ν’ακούω-την-τσιρίδα-σου-φύγαμε-για-daquiri-τώρα-και-σβέλτα-χαμογελαστά’’. Και η ζωή κυλούσε έτσι με υπέροχες φαντασιώσεις και νες καφέ φραπέ ατέλειωτη ευχαρίστηση. (ψέμματα δεν πίνω φραπέ αλλά μ’ αρέσει πολύ αυτό το σλόγκαν)
Τα σενάρια ανατράπηκαν στην αυγή της τρέχουσας δεκαετίας. Ένα από τα σοκαριστικά πράγματα που ανακάλυψα μετά την έλευση του πελαργού είναι ότι όλα τα advanced night repair και τα absolue night premium και τα cellular repair cream, ενώ δρουν με καταπληκτικά αποτελέσματα όσο είσαι φανταστικός single, σταματούν ακαριαία μόλις αρχίσει να εκκρίνεται η μητρότητα. Είναι τόσο σοκαριστική αποκάλυψη που απορώ γιατί δεν ασχολούνται μ’ αυτό όλη μέρα στο twitter και τα forums και γιατί δεν φιγουράρει σε 300×250 μπανεράκι στα απανταχού γυναικεία sites με τη λεζάντα: mom reveals terrible secret – dermatologists hate her. Μπορείς να συνεχίσεις να παστώνεσαι όσο θες αλλά να ξέρεις ότι οι ‘’μικρές λεπτές γραμμές’’ θα είναι πια παρελθόν. Γιατί στην θέση τους έχουν έρθει οι ρυτίδες, όχι έκφρασης μην ξεγελιέσαι. Υπάρχει η σκέψη να βάλω όλη τη νύχτα το κεφάλι μου σε σακούλα γεμάτη με prairie αλλά ψάχνω το πώς θα αναπνέω…τι είπες; πως θα το πληρώσω; έλα δε θέλω αηδίες τώρα που άρχισε η ανάκαμψη..πλιζ
Σχετικά με την ανατροφή. Γιατί τσιρίζουν ρε παιδιά; ok είναι μικρά δεν ξέρουν, δεν καταλαβαίνουν αλλά γιατί πρέπει να ΤΣΙΡΙΖΟΥΝ;; Τσίριζα κι εγώ;; Τόσο πολύ δηλαδή; έσπαγα α^$%#δια;; Όχι ρωτώ γιατί τώρα για νορμάλ περνιέμαι, δηλαδή πως γίνεται να τσίριζα έτσι και να μην έχω πονοκέφαλο συνέχεια από τότε; Αν τσίριζα ζητώ συγγνώμη, καθυστερημένα το ξέρω και κρίμα που δεν είναι εδώ κι ο μπαμπάς μου να το ακούσει αλλά σόρυ ρε παιδιά! Χίλιες φορές! Αν είναι να σταματήσει, να βγω να το φωνάξω να το πω: Συγγνώμη! Δε μπορώ να φανταστώ το μέγεθος του δράματος που περνάει όταν πέσει ένα αυτοκόλλητο στο πάτωμα. Στο κάτω κάτω βρε αγοράκι μου, ΜΑΖΕΨΕ ΤΟ! Κι όλα γυρίζουν πάλι στην κανονική τους ροή. Αυτοκόλλητο, πάτωμα, χέρι. Πάμε όλοι μαζί δυνατά (τύπου Ντόρα) ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΟ….ΠΑΤΩΜΑ….ΧΕΡΙ.
Τι άλλο να θυμηθώ….α, ναι: Παλιά δεν υπήρχαν τόσες έγκυες στους δρόμους ούτε τόσα καροτσάκια, ούτε τόσα ζευγάρια με μωρά. Ο λόγος που δεν υπήρχαν ενώ σήμερα είναι παντού είναι ότι δεν είχα εγώ παιδί. Έτσι, ενώ εντόπιζα με καταπληκτική ευκολία το 10 εκατοστών κενό στο γεμάτο ασφυκτικά μπαρ από μεγάλη απόσταση, τα παιδάκια μπορεί και να τα πατούσα στο πέρασμά μου. Και σχολίαζα νοερά διάφορα τσιτάτα τύπου ‘’εντάξει κυρά μου έκανες παιδί, μάζεφ΄το τώρα’’ #glykoula !! Τώρα σταματάω ακαριαία με το αυτοκίνητο για να περάσει καρότσι, στο μετρό ψάχνω διαρκώς την έγκυο και το θύμα που θα σηκώσω άρων άρων για να κάτσει, πάντα με διάφορα τσιτάτα στο μυαλό ‘’την κοιλιά δεν την βλέπετε τς..τς..τς..γαϊδουριά…’’ #once α glykoula always α glykoula ! Αλλά εκεί που λυγίζω κυριολεκτικά είναι αν δω στο δρόμο έγκυο… δεν υπάρχει… Θέλω να τρέξω, να την αγκαλιάσω και να της πω ‘’κουράγιο, θα περάσει’’!! Αλλά μετά σκέφτομαι το σοκ της καημένης που περιμένει όλο χαρά το σπλάχνο της και κρατιέμαι. Στα δε δίδυμα, τρίδυμα που κυκλοφορούν τι να πω, δε λέω τίποτα. Καμιά φορά η άγνοια κινδύνου σώζει..
Κρίση προσωπικότητας. Παλιά είχες τη δουλειά σου (και τώρα εύχομαι), είχες το γυμναστήριο (και τώρα ελπίζω), είχες τους φίλους σου, κάθε μέρα κι άλλο πάρτυ ετσέτερα ετσέτερα. Πήγαινες σε συνέδρια, έκανες μίτινγκ, ενημερωνόσουν για τη δουλειά σου, διάβαζες, διάβαζες, διάβαζες… Τώρα νομίζεις ακόμα πως δεν άλλαξε τίποτα και μπορείς να κάνεις όλα τα παραπάνω μαζί με παιδιά; έλα πες την αλήθεια, θα ‘θελες πολύ να είναι έτσι. Τόσο πολύ που όταν περνάς 10 λεπτά στο twitter ενώ ταυτόχρονα βάζεις πλυντήριο, βάφεις νύχι και φτιάχνεις λουλουδάκια με πλαστελίνη το λες multitasking ενώ στην πραγματικότητα είναι σχιζοφρένεια. Και σκέφτεσαι και γκρινιάζεις λίγο ότι ‘’εγώ δεν ήμουν έτσι μπουχουχου και αν δεν τα κάνω όλα αυτά που έκανα τι θα κάνω; Ποια θα είμαι αν δεν είμαι αυτή που ήμουν μπου χου χου….κλπ κλπ’’. Θα σου πω 3 συμβουλές που μπορεί να σε βοηθήσουν:
Πρώτον: Αν δεν ξέρεις ποια είσαι πλέον, μπορείς να σταματήσεις να λειτουργείς μέσα στα πλαίσια του ποια υποτίθεται πως πρέπει να είσαι. Πιο απλά: Αν δεν είσαι πια αυτό που φαίνεσαι, καιρός ν’ αρχίσει να φαίνεται αυτό που είσαι. Και έτσι, μαγικά, όλα θα γίνουν πιο ωραία. Όχι πιο απλά, μην παίρνεις θάρρος, αλλά πιο ωραία.
Δεύτερον: Η αυτολύπηση μας παίρνει πολύ χρόνο μου είπε μια σοφή φίλη. Το καλό με τη μητρότητα είναι ότι δεν έχεις ποτέ πολύ χρόνο. Άρα δεν προλαβαίνεις να μυξοκλαίς πολλή ώρα. Αν το κάνεις το πιθανότερο είναι ότι θα ξεχάσεις το γάλα στο μπρίκι και όλοι ξέρουμε τι γίνεται όταν ξεχάσεις πολύ ώρα το γάλα στο μπρίκι……φρίκη…
Και Τρίτον: Τα καλαμάκια ΔΕΝ ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΟΝΤΑΙ. Είναι σοκ, το ξέρω και για ‘μένα ήταν. Αλλά το έμαθα από έγκυρη πηγή σ’ ένα φεστιβάλ ανακύκλωσης για παιδιά που έγινε πριν 2 μήνες περίπου στην πλατεία Αγίας Παρασκευής. Μην πετάς τα καλαμάκια στην ανακύκλωση, δεν ξέρεις που δεν ξέρεις ποια είσαι, μη γίνεσαι γαϊδούρα και με τα καλαμάκια. Συγγνώμη που σου φόρτωσα κι αυτή την ενοχή και τώρα θα πρέπει κάθε φορά που πετάς τον καφέ να ξεχωρίζεις το καλαμάκι αλλά δε θα το περνάω εγώ μόνη αυτό το μαρτύριο.
Νιώθεις καλύτερα τώρα;; Είδες βρε κουτό; Δωρεάν δωρεάν αλλά δουλίτσα κάνουν οι συμβουλές τελικά..
Πι.Ες. Είναι συγκλονιστικό αλλά σήμερα ΔΕΝ ΕΧΕΙ Πι.Ες. Σκέψου ότι από χθες θέλω να αναρτήσω το κείμενο και δεν το έχω κάνει γιατί κόλλησα στα Πι.Ες. Σκέφτηκα δεν πειράζει, θα τα βρω αύριο. Αλλά ήρθε το αύριο χωρίς Πι.Ες. Φοβερό ε; Όμως αν έχεις γράψει ένα τόσο άρτιο ποστ δεν έχεις ανάγκη ρε παιδί μου τα Πι.Ες…ΤΟΣΟ τέλεια!!! #synelthe…
11.3.13 Πέπα vs Γουίνι
Posted on: April 11, 2013
H Πέπα η γουρουνίτσα είναι ένα θηλυκό γουρουνάκι που μένει με την οικογένειά της, το μπαμπά γουρουνάκι, τη μαμά γουρουνίτσα (προφανώς) και τον μικρό αδερφό της τον Τζορτζ. Ο Τζορτζ είναι μάλλον ξώγαμο γιατί είναι ο μόνος από την οικογένεια Γουρουνάκη που δεν έχει επίθετο πχ Τζορτζ Γουρουνάκης κατά το Πέπα Γουρουνίτσα ετσέτερα, παρά είναι απλώς Τζορτζ. Οκ, αυτό είναι λίγο παράξενο αλλά μικρής σημασίας νομίζω. Η Πέπα η γουρουνίτσα είναι μία σειρά βρετανική (άρα ευρωπαϊκή), που διηγείται μικρές ιστορίες για το συμπαθές χοιρινό και την οικογένειά της. Σε κάποια επεισόδια έχουμε και γκεστ τον παππού Γουρουνάκη και την γιαγιά Γουρουνάκη ή πχ την μαντάμ Γαζέλα και κάτι άλλους απίθανους τύπους. Μέχρι εδώ καλά; με παρακολουθείς; οκ. Πάμε τώρα Γουίνι:
Ο Γουίνι είναι ένας χοντροαρκούδος που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να τρώει μέλι. Κολλητός του είναι ένας βλαμμένος τίγρης που για κάποιο λόγο μετακινείται κυρίως χοροπηδώντας πάνω στην ουρά του. Στην παρέα τους βρίσκεται ένα έξυπνο κοριτσάκι η Ντάρμπυ με τον σκύλο της τον Μπάστερ, ένα μιγιάγγιχτο γουρουνάκι (καμία σχέση με Πέπα εμφανισιακά, η Πέπα το δέρνει για πλάκα), ένας ροζ ελέφαντας ο Λάμπη (Λιβιεράτο…;;;), ένα ποντίκι ο Ρο κι ένας γάιδαρος ο Γκαρής ο οποίος βαριέται πάντοτε προφανώς επειδή παίζει σ’ αυτήν την ηλίθια σειρά και είναι ο μόνος χαρακτήρας που συμπαθώ.
Να διευκρινίσω κάτι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ. Μιλάμε για τον Γουίνι, την καινούρια σειρά με μικρά επεισοδιάκια της Disney όχι το παλιό του Disney channel όπου ένας τύπος διαβάζει παραμύθια και δεν υπάρχει το σύγχρονο animation. Μιλάω γι’ αυτό γιατί αυτό αρέσει στο παιδί μου, έχω άποψη και για το άλλο αλλά δεν θες να την ξέρεις.
Λοιπόν, στον Billy the kid αρέσουν και τα δύο αυτά ‘’παιδικά’’ (εγώ έτσι τα λέω). Τρώει σοβαρό κόλλημα σε σημείο ‘’μαθαίνω απ’ έξω τα λόγια και τις κινήσεις και το κάνω αναπαράσταση μέχρι να κολλήσει το dvd’’. Κανένα πρόβλημα! Καλά κάνει το παιδί.
Θα μου πεις ποιος ο λόγος αυτού του ποστ; Θα σου πω. Ο λόγος είμαστε εμείς οι γονείς. Που εγώ γουστάρω Πέπα κι η κολώνα του σπιτιού μου Γουίνι.
Σκηνή πρώτη:
Μπαμπάς γυρίζει στο σπίτι από δουλειά. Η Πέπα στην τσίτα κι ο μικρός σε έκσταση.
– Γεια σου αγάπη μου
– Α, βλέπω πάλι η χοντρή παίζει
– Μην τη λες έτσι ρε αγάπη μου μια χαρά είναι αφού του αρέσει
– Πως να την πω, δε βλέπεις πως είναι το παϊδάκι;
– (συγκρατώ τα γέλια μου και το παίζω σοβαρή) Ναι δεν ξέραμε να δούμε τον άλλον τον χοντρό με το μέλι που γουργουρίζει η κοιλιά του σε κάθε επεισόδιο
– Γουργουρίζει γιατί πεινάει, έχει λόγο! Εδώ η χοντροοικογένεια που κάθε 3 και 2 κάνουν γρου γρου και γρου γρου μας τα ‘σπασαν!
Στο σημείο αυτό μπορώ να ομολογήσω –μόνο σ’ εσένα- ότι: Γουίνι άν πουά βέρσους Πέπα γιατί όντως το συμπαθές χοιρινό γουρουνίζει συνέχεια και νομίζω αυτό μπορούσε να λείπει από την κατά τα άλλα βραβευμένη παιδική σειρά.
Σκηνή δεύτερη:
Μαμά γυρίζει απ’ τη δουλειά. Ο Γουίνι σε τρελλά κέφια
– Τι κάνουν τ’ αγόρια μου; Ααα ωραία, ο βλαμμένος και οι φίλοι του…
– Ευτυχώς ξεφορτωθήκαμε τη χοντρή και ο γιος μου βλέπει ένα καρτούν έξυπνο με νοήματα!
– Ναι πανέξυπνο! Όπως ο πανηλίθιος τσεβδός τίγρης ΄΄θα κυνηγήθω την θκιά μου…που είθαι θκιούλα μου καλή γιατί με άφηθεθ!!!’’ Ma τι εξυπνάδα! Ρε αγάπη μου το παιδί σου βλέπει μια τίγρη που κυνηγάει την σκιά της, ποιο είναι το νόημα;
– Το νόημα της χοντρής με τον λόξυγγα ποιο είναι;
– Η χοντρή ΚΑΙ ΜΗ ΤΗ ΛΕΣ ΕΤΣΙ, ΛΕΣ ΚΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΙΤ, έχει ωραίες οικογενειακές ιστοριούλες, προβάλλει το αίσθημα της οικογενειακής θαλπωρής στα παιδιά, είναι διδακτικό
– Ναι ναι μ’ αυτά τα τρελλά μούτρα με τη μύτη και το μάτι στο πλάι. Τουλάχιστον ο Γουίνι έχει ωραία γραφικά! Βλέπει το παιδί κάτι αισθητικά ωραίο!
– Ε, βέβαια, φαίνεται η επιρροή σου από τις αμερικανιές και στον παιδικό κινηματογράφο! Επειδή δηλαδή η Πέπα είναι λίγο επηρρεασμένη από τον κυβισμό; ΜΑΣ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΚΙ Ο ΠΙΚΑΣΟ ΤΩΡΑ;;
– Είσαι άσχετη και μικροαστή
– Κι εσύ είσαι αμερικανάκι
Εδώ που τα λέμε, η Πέπα, είναι κάπως χοντροβούβαλο με μικρά πόδια. Επίσης ο μπαμπάς Γουρουνάκης κάνει τη μία μπούρδα μετά την άλλη, να το πούμε αυτό. Αλλά αυτός ο τίγρης με τη βλακεία στη διαπασών που είναι και σούπερ ντεντέκτιβ (αυτό δεν στο ‘πα) μου τη δίνει απίστευτα. Επίσης δε μπορώ να καταλάβω γιατί το παιδικό αυτό λέγεται ο Γουίνι και η παρέα του αφού ο Γουίνι δεν έχει και πρώτο ρόλο αλλά κι αυτός που έχει περιορίζεται συνήθως στο να πεινάει και να ψάχνει μέλι. Από την άλλη, χίλιες φορές Γουίνι παρά το παλαιολιθικό από άποψη animation, Σκουμπιντού που προτιμάει ο καλός μου ως εναλλακτική. Τα παδιά μας βλέπουν δικά τους παιδικά σήμερα. Και δεν έχω και κανένα Μπόλεκ και Λόλεκ πρόχειρο να του βάλω. Δεν ξέρω γιατί, ούτε ξέρω αν το κάνουν όλα αυτό, πάντως ο δικός μου στον Τομ και Τζέρι γίνεται έξαλλος. Σε σημείο να βαράει την τηλεόραση όταν η γάτα κοντεύει να δαγκώσει το ποντίκι. Σαν τις γριές με τα θρίλερ ‘’φύγε φύγεεεε σου λέω, έρχεται, χαζήηηηη φύγεεεεεεε’’ έτσι κι ο δικός μου αλλά σε πιο τσιριχτό: ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΦΥΓΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ ΧΑΖΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ ΓΑΤΑΑΑΑΑΑΑ ΜΑΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!
Οπότε προκειμένου να έχω αυτό, κάνω τραμπάλα με Πέπα και Γουίνι και προσεύχομαι εντωμεταξύ να βγουν άλλα καλύτερα για τις μεγαλύτερες ηλικίες επειδή αδυνατώ να κατανοήσω την ύπαρξη του Ben 10 και των Γκορμίτι.
Πι.Ες. Που και που ο καλός μου αναρωτιέται πως στο διάολο βρέθηκε αυτή η χοντρή στο δρόμο μας και άρεσε στο παιδί…….
Πι.Ες.2 ………….εεε έτυχε βρε αγάπη μου……ξέρω κι εγώ…..εγώ που να ξέρω…;;…
Πι.Ες.3 (άσχετο) άρχισα δίαιτα. Για να μην καταντήσω μαμά Γουρουνάκη. Πρωτοφανές για μένα, είμαι πάντα υπέρ του καλού φαγητού. Αυτή η Πέπα μ’ έχει στοιχειώσει….
Πι.Ες.4 πεινάω…
Πι.Ες.5 Στο psifiakesgeitonies.gr θα ‘ρθεις;; Κουνήσου, θα με δεις από κοντά. Αυτό κι αν είναι κίνητρο. Θα φέρω και τον Γουίνι. Σε φιλώ, Πέπα.
27.3.13 Με φωνάζουνε τζίνι
Posted on: March 27, 2013
Έλα πάμε όλοι μαζί τραγουδιστά:
Με φωνάζουνε τζίνι το τζίνι το τζίνιιιιιι γιατί σ’ όλα είμαι μέσα είμαι μέσα είμαι μέσααααα…!!
Έρχεται κάποια στιγμή στην ζωή κάθε μητέρας που βρίσκεται να τραγουδάει αυτό το τραγούδι. Το τζίνι.
Αφού έχεις εγκυμονήσει-γεννήσει-θηλάσει-ντύσει-ξεντύσει-ξαναντύσει-ξεσκατίσει-ξενυχτίσει-ξεθωριάσει τόσο πολύ μέχρι που δεν πάει άλλο αρχίζεις δειλά δειλά να ψυχανεμίζεσαι ότι μάλλον, ΙΣΩΣ, η ζωή σου από δω και πέρα θα είναι λίίίίίίγο πιο πολύπλοκη από αυτήν που είχες ως φανταστικός single. Σου τα λέω αυτά με το συμπάθειο που είμαι έτσι ωμή, για να μην έχεις την παραμικρή ελπίδα πως θα μπορέσεις ξανά να πιεις καφέ και να καπνίσεις ένα ολόκληρο τσιγάρο ανέμελα. Όποιος κακός άνθρωπος σε πλησιάσει και σου πει ‘’έλα μωρέ πως κάνεις έτσι δεν είναι τίποτα ένα παιδί, ότι έκανες θα κάνεις ΑΠΛΑ πιο λίγο’’ να τον χαστουκίσεις αμέσως και να τον απομακρύνεις απ’ τη ζωή σου. Είναι πολύ κακή επιρροή. Γιατί όταν θα σέρνεσαι στα πατώματα στο έλεος της τσιρίδας του σπλάχνου σου, δεν θα είναι εκεί να σου κρατάει το χέρι γιατί το πιθανότερο είναι ότι έχει 47 νταντάδες, 8 ξαδέρφες και 2 πεθερές να του κρατούν το δικό του για να μπορεί να καπνίζει ένα πακέτο τσιγάρα ανέμελα.
Μη μου αρχίσεις τώρα τα αντικαπνιστικά να χαρείς. Εδώ είναι μπλογκ για γονείς, τα τέκνα αφού ενηλικιωθούν ν’ αποφασίσουν για τον εαυτό τους.
Το τζίνι λοιπόν, εσύ μπορεί να το χλευάζεις αλλά είναι πολύ σοφό άσμα. Το είχα ξεχασμένο για χρόνια μέχρι που το άκουσα ένα πρωί ξαφνικά και μ’ έκανε να χαμογελάσω μέσα στην τρέλλα μου.
Διότι τι κάνει ένα τζίνι που δε μπορεί να κάνει η μαμά σήμερα; όχι και πολλά πράγματα.
Το τζίνι κάθεται όλη μέρα, αιώνες, σ’ ένα χώρο που απ’ έξω μπορεί να είναι λυχνάρι αλλά από μέσα είναι σουίτα του Burj El Arab.
Η μαμά σήμερα συνήθως δουλεύει όλη μέρα σ’ ένα χώρο που είναι απ’ έξω κι από μέσα σαν την εφορία Αμπελοκήπων.
Το τζίνι φοράει όλη μέρα τα πασουμάκια του, ένα σουτιέν με μπριγιάν και κάτι μεταξωτές βράκες πηγαίνοντας από καναπέ σε καναπέ στη σουίτα του.
Η μαμά φοράει τακούνια 10 ώρες τη μέρα με τα οποία τρέχει, περπατάει, οδηγεί, κουβαλάει. Στο σπίτι, ΑΝ προλάβει να ντυθεί φοράει φόρμα και t-shirt με κολλημένες πλαστελίνες στο μανίκι στην καλύτερη περίπτωση.
Το τζίνι δουλεύει μια φορά κάθε 10.000 χρόνια όπου κάποιος το βγάζει έξω απ’ το λυχνάρι-σουίτα και του ζητάει να τον κάνει πάρα πολύ πλούσιο πάρα πολύ γρήγορα, πάρα πολύ ευτυχισμένο, αυτόν και την οικογένειά του.
Η μαμά δουλεύει 20 ώρες στην ‘’εφορία’’ και 10 ώρες στο σπίτι. Στην ‘’εφορία’’ κάποιος της ζητάει να τον κάνει πάρα πολύ πλούσιο πάρα πολύ γρήγορα και στο σπίτι πρέπει να κάνει πάρα πολύ ευτυχισμένη – και καθαρή- την οικογένειά της.
Το τζίνι άμα το βγάλεις απ’ το λυχνάρι του ζητάς να σου πραγματοποιήσει μόνο 3 ευχές.
Η μαμά έχει μάθει να πραγματοποιεί 123 ευχές την ημέρα.
Το τζίνι μπορεί να δουλεύει μια φορά στα 10.000 χρόνια αλλά όποτε κάποιος το χρειαστεί και τρίψει απαλά το λυχνάρι-σουίτα θα πεταχτεί αυτομάτως για να κάνει τη δουλειά του ότι ώρα κι αν είναι.
Η μαμά δουλεύει 30 ώρες την ημέρα ασταμάτητα αλλά και όποτε κάποιος την χρειαστεί και τσιρίξει απαλά τη νύχτα θα πεταχτεί αυτομάτως να κάνει τη δουλειά της.
Το τζίνι βαριέται λίγο να κάθεται αιώνες μέσα στο σουτιέν από μπριγιάν αλλά περνάει κάπως ευχάριστα την ώρα του πραγματοποιώντας τις ευχές του μόνο του. Όταν βαριέται να πραγματοποιήσει ευχές, μετράει τα διαμάντια του.
Η μαμά δε βαριέται ποτέ. Όταν δε θηλάζει, βγάζει γάλα. Όταν τελειώσει με τους θηλασμούς φτιάχνει αυγό βραστό και αμέσως μετά φρουτόκρεμα και αμέσως μετά κοτόσουπα και αμέσως μετά πίτα και αμέσως μετά παστίτσιο ετσέτερα ετσέτερα… Μετά κάνει και 2 ώρες γιόγκα γιατί έχει πολλή ενέργεια και κάπως πρέπει να αποφορτιστεί. Άμα δεν της φύγει πάει και για τρέξιμο. Εξάλλου έχει χρόνο..
Το τζίνι δεν έχει παιδιά. Αν όμως θελήσει μπορεί να ευχηθεί να έχει 2-3 τα οποία θα χαμογελούν όλη μέρα και θα τραγουδούν άριες και Νατάσσα Μποφίλιου ενώ το τζίνι θα μετράει τα διαμάντια του.
Η μαμά έχει παιδιά. Εξ’ ου και μαμά. 2-3 δεν έχει γιατί τώρα τα φορολογούν. Έχει ένα, άντε δύο. Το ένα τραγουδάει όλη μέρα το ‘’Πακαμαστάλ’’. Το άλλο χτυπιέται στα πατώματα για ένα ακόμα kinder.
Το τζίνι δεν βλέπει τηλεόραση. Άμα θέλει να δει κάτι απλώς πηγαίνει στα γυρίσματα.
Η μαμά όσο είναι στο σπίτι η τηλεόραση παίζει ασταμάτητα. Την Πέπα το γουρουνάκι. ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ. Όβερ εν όβερ εν οβερ εγκέν….ΦΟΡ ΕΒΕΡ….
Κάποιες διαφορές έχουν αλλά είναι of minor..
Πάμε πάλι τραγουδιστά: Με φωνάζουνε τζίνι το τζίνι το τζίνιιιιιι γιατί σ’ όλα είμαι μέσα είμαι μέσα είμαι μέσαα κι όταν κάποια φοράαα έρθουν όλα στραβάααα δε μου λείπει η χαράααα !!!
Άντε στο λυχνάρι σου τώρα… 😉
Πι.Ες. Είναι αυτές οι φορές που ψάχνεις a shoulder to cry on και γίνεται ένα ατύχημα και ο καλός σου σπάει τον ώμο του σε 4 κομμάτια. Άντε βρες τώρα ώμο να κλάψεις!! Στα λέω αυτά γιατί γκρινιάζεις που δε γράφω πιο συχνά! Ορίστε κυρία μου, συμβαίνουν και διάφορα τι φταίω εγώ; Έχω και το σάουντρακ της Πέπας της γουρουνίτσας παράλληλα έχω λαλήσει, πόση αντοχή πια;
Πι.Ες.2 Εσένα που συνεχίζεις να μουρμουράς ότι ένα παιδί = κανένα θα σε πατήσω με το αυτοκίνητο. Μπορώ να σε δικαιολογήσω μόνο αν έχεις 7 τρίδυμα.
Πι.Ες.3 Έχω ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ να σου πω για την Πέππα το γουρουνάκι και την γουρουνοοικογένειά της. Το νέο μας χόμπι στο σπίτι είναι η διαμάχη μεταξύ Πέπας και Γουίνι. Μιλάμε για ντέρμπι. Θα στα πω…
Πι.Ες.4 Η νέα μόδα στο Μανχάτταν είναι να νοικιάζει η γκαστρούλα υπέρηχο και να μαζεύονται στο σπίτι όλοι οι φίλοι να βλέπουν πως κουνιέται το έμβρυο…. Πας κι εσύ κακομοίρα και βγάζεις την αυχενική στο facebook! Τς..τς..τς…πασέ…
Πι.Ες.5 Νομίζω το προηγούμενο Πι.Ες. είναι το καλύτερο Πι.Ες. όλων των εποχών…Μπράβο! (Άμα δεν παινέψεις το σπίτι σου..)
Εισαγωγή (άσχετη)
Την ύπαρξη της μέρας της γυναίκας δεν την καταλαβαίνω. Την καταλαβαίνεις εσύ; γενικά όλες αυτές τις ημέρες ‘’κάτι’’ δεν τις καταλαβαίνω. Θέλω να πω πως ξύπνησα το πρωί και δεν συνέβη τίποτα το διαφορετικό. Έκανα καφέ, έκανα ντουζ, έντυσα το παιδί, το πήγα στον παιδικό και μετά οδήγησα μια ώρα για να πάω στη δουλειά. Σε όλη αυτή την διαδικασία πουθενά δεν είδα να κυκλοφορούν άνδρες ημίγυμνοι με κορμοστασιά Αναδιώτη και να μου χαμογελούν. Ακόμα και οι τροχονόμοι ήταν ντυμένοι κανονικά. Δεν καταλαβαίνω τι σόι μέρα της γυναίκας είναι αυτή που δεν της προσφέρουμε ούτε μια ατραξιόν; Στο γραφείο τα ίδια. Ως εκ τούτου αυτή η μέρα μου είναι εντελώς αδιάφορη και προτείνω να καταργηθεί. Ακόμη και την παγκόσμια ημέρα κολονοσκόπησης θα γίνονται και 2-3 συνέδρια και διαλέξεις. Σήμερα, ούτε στριπτήζ…τι να πεις;..
Τέλος πάντων, εδώ είναι σοβαρό μπλογκ για γονείς οπότε προχωρώ στο θέμα. Μια και το ανέφερα ήδη στα σχόλια του προηγούμενου ποστ, είπα να σου το πω και λίγο πιο αναλυτικά αφού το ντελίριο του πακαμαστάλ συνεχίζεται αμείωτο. Αναρωτιέσαι τι σημαίνει ε; Δεν σε αδικώ. Εγώ κι ο άνδρας μου αναρωτιόμασταν περίπου ένα μήνα.. Θα θυμάσαι φαντάζομαι την ιστορία με τα μωραΐτικα κάλαντα. Αυτό το μελισσοβότανο με είχε στοιχειώσει. Το ωραίο με τη μητρότητα όμως είναι ότι ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου συμβεί μετά. Έτσι σταδιακά μετά τις γιορτές (πολύ μετά τις γιορτές) το μελισσοβότανο άρχισε να μαραίνεται. Υπέθεσα βλακωδώς ότι γλιτώσαμε από τη μονοτονία. Ιδιαίτερα αφού στον παιδικό έκανε την εμφάνισή του και το ελαφρολαϊκό βλέπε ‘’ζήλεια μου’’ και ενίοτε το ελαφροεπαναστατικό βλέπε ‘’κείνο που με τρώει κείνο που με σώζει…’’.
Και κάπου ανάμεσα στον Καραγκιόζη και την Χαρούλα πετάχτηκε ‘’ο Πακαμαστάλ’’. ..
Ξεγελιόμαστε για λίγο με τα άλλα, αλλά όταν ερχόταν η ώρα που το παιδί ήθελε τον Πακαμαστάλ γινόταν ο χαμός.
– Μαμά βάλε τον Πακαμαστάλ!
– Τι είναι αυτό βρε αγάπη μου δεν ξέρω, έλα να πούμε το ζήλεια μου
– ΟΧΙ ΘΕΛΩ ΤΟΝ ΠΑΚΑΜΑΣΤΑΛ
– …όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρααα..
– ΔΕΝ ΠΑΙΝΩ ΦΟΛΑ, ΦΟΛΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΕΣΥ (λέμε το ‘’ρ’’ επιλεκτικά) ΘΕΛΩ ΤΟΝ ΠΑΚΑΜΑΣΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΛ
– Όχι φόλα βρε αγάπη μου, φόρα χαχαχα (γέλιο για να ξεχαστεί) (άκου φόλα η μανούλα…ήμαρτον!…)
– (σοβαρός) Μαμά να βάλεις τον Πακαμαστάλ γιατί ΑΛΟΙΜΟΝΟ ΣΟΥ!!! (τα κεφαλαία ξέρεις εσύ…φωναχτά..)
– Βασίλη άμα συνεχίσεις έτσι θα βγεις εκτός παρέας (μας είπαν στον παιδικό ότι δεν χρησιμοποιούν την λέξη τιμωρία αλλά λένε στα παιδάκια όταν κάνουν κάτι που δεν πρέπει ότι θα βγουν εκτός παρέας)
– (κλάμα-τσιρίδα) ΔΕ ΘΑ ΒΓΩ ΕΚΤΟΣ ΠΑΛΕΑΣ ΕΣΥ ΘΑ ΒΓΕΙΣ ΕΚΤΟΣ ΠΑΛΕΑΣ ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΤΟΝ ΠΑΚΑΜΑΣΤΑΛ ΚΙ ΕΣΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΒΑΖΕΙΣ ΜΟΝΟ Η ΒΙΚΥ ΤΟΝ ΒΑΖΕΙ (η κοπέλα που τον κρατάει που είναι πλέον σαν οικογένεια)
Το ίδιο βράδυ ανακοινώνω στον άνδρα μου ότι η επιχείρηση Πακαμαστάλ φτάνει στο τέλος της διότι έχω φοβερό στοιχείο που θα μας οδηγήσει στη λύση του μυστηρίου. Ένα βράδυ είναι θα περάσει σκέφτηκα, αύριο η Βίκυ θα μας πει τι είναι ο Πακαμαστάλ κι έτσι θα περάσουμε ξανά στη λίστα με τους γονείς ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ πως να μεγαλώσουν τα παιδιά τους!!!
Λάθος, Μεγάλο λάθος. Γιατί την επομένη:
– Βίκυ μου μας έχει πρήξει μ’ αυτόν τον Πακαμαστάλ.
– Χα χα αχ ναι και στο σπίτι όταν τον φέρνεις το χορεύουν όλη την ώρα.
– Ναι, μήπως μπορείς να μου πεις τι είναι;
– (με έκπληξη) Καλά ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ το Πακαμαστάλ;
– Όχι βρε Βίκυ μου, δεν το ξέρω
– Είναι ένα τραγούδι που γίνεται ΧΑΜΟΣ παντού!
– (ακόμη απορία)… όταν λες παντού;
– Ε, παντού, τι να σου λέω τώρα, παντού, στα μαγαζιά, στο ραδιόφωνο, παντού
– Μάλιστα, στα μαγαζιά…που συχνάζει ο Βασίλης ας πούμε…;
– Σου λέω γίνεται χαμός
– Δε με βοηθάς βρε Βίκυ μου, και με φοβίζεις γιατί χαμός γίνεται και με τον Κιάμο, να υποθέσω ότι αργότερα θα ‘χουμε και λαϊκό ρεπερτόριο;;
– Αυτό είναι ξένο σου λέω, ο Πακαμαστάλ είναι ένα γρήγορο το ξέρεις σίγουρα
Εσύ κατάλαβες; ούτε κι εγώ. Ένα γρήγορο που το ξέρω σίγουρα…λέει. Μέσα στην απελπισία μου γκουγκλάρω το PAKAMASTAL και το ΠΑΚΑΜΑΣΤΑΛ. Μου βγάζει κάτι αραβικά site με όχι και πολύ καθωσπρέπει περιεχόμενο…Κάνω search στο youtube αλλά τίποτα, κανένα αποτέλεσμα.
Έτσι κύλησαν οι μέρες με καθημερινή γκρίνια και φανερή απογοήτευση από την πλευρά του Βασίλη για τους άσχετους γονείς του μέχρι που μια καλή φίλη μας επισκέφτηκε για να τον δει. Φυσικά ο μικρός μες στη χαρά του αφού έπαιξαν, άρχισε τα ίδια με τον Πακαμαστάλ. Η φίλη μου μου λέει με τον πιο φυσικό τρόπο:
– καλέ βάλτε στο παιδί το τραγούδι του αφού το ζητάει!
– τι να βάλουμε ρε αγάπη μου που μας έχει πρήξει με τον Πακαμαστάλ και δεν ξέρουμε τι σκατά είναι!
– Καλά είσαι σοβαρή; φέρε παιδί μου το λαπτοπ να χορέψει το παιδί!
Της το δίνω και βάζει το γνωστό: gangnam style το οποίο ο μικρός χορεύει με μανία.
Από τότε το φανταστικό αυτό άσμα μας συνοδεύει καθημερινά. Ενίοτε μας βάζει κι εμάς να χορεύουμε στο χαλί-πίστα, ενίοτε χορεύει μόνος του με ύφος εντελώς χαμένο στον ρυθμό πράγμα που με τρομάζει όπως καταλαβαίνεις και τις περισσότερες φορές έχω μία έντρομη φάτσα που θα της ταίριαζε απόλυτα η λεζάντα ‘’μάνα raver’’.
Και μόλις έκλεισε τα 3. Ε ρε γλέντια.
Τώρα έχω κι ένα άλλο θέμα που με βασανίζει εδώ και καιρό και πρέπει να το μοιραστώ μαζί σου. Δεν θα επεκταθώ γιατί θα το αφήσω στη φαντασία σου: Αυτά τα σούπερ ζωάκια που δείχνει κάθε πρωί το nickelodeon τι πρόβλημα έχουν;; Μιλάμε για το αποκορύφωμα της παραφωνίας. Αναρωτιέμαι γιατί το μεταγλώττισαν και δεν το άφησαν χαμένο στα αγγλικά ώστε να μην το γνωρίσουμε ποτέ. Κάθε φορά που ‘’τηλέφωνοοοο χτυπάει τηλέφωνοοοο κάποιο ζωάκι κινδυνεύειειειειε!!!’’ κάπου στον κόσμο ένας μαέστρος αυτοκτονεί. Τρόμαξα να συνηθίσω τον χάρτη της Ντόρα που πεταγόταν πρωινιάτικο ‘’είμαι ο χάρτης είμαι ο χάρτης είμαι ο χάρτης είμαι ο χάρτηηηηηης’’ και τα απίθανα ζώα που σώζει κάθε μέρα. ΑΣ πούμε, ΑΣ υποθέσουμε, ότι είναι φυσιολογικό μια εφτάχρονη να τριγυρνάει στη ζούγκλα με μια παπουτσωμένη μαϊμού για να σώζει κροκόδειλους, βίδρες, κόνδορες και άλλα τέτοια ζώα που είναι πολύ πιθανό ένας 3χρονος να τα συναντάει καθημερινά. Μόνο έτσι μπορώ να το δεχτώ, ως δόγμα. Ok, δε μπορεί, όλα τα παιδάκια τρελλαίνονται, εντάξει. Αλλά τα σούπερ ζωάκια έχουν σοβαρό άλυτο θέμα σολφέζ και αρμονίας και ελπίζω σε αλλαγή ώρας από το κανάλι. Θα εισηγηθώ γιατί έχω κάτι άκρες μπας και το ξεφορτωθώ από την πρωινή ζώνη. Δεν υπόσχομαι αλλά άμα δε ζητήσεις σ’ αυτή τη ζωή σίγουρα δε θα πάρεις. Wonder pets my ass…
Πι.Ες. σήμερα δεν έχει. Είμαι έξαλλη με τα σούπερ ζωάκια και τη μέρα της γυναίκας…έτσι μου ‘ρχεται να πιω δυο ντράι (αθάνατη Ντένη Μαρκορά, μια μέρα όλες σαν εσένα θα γίνουμε!!)
Πι. Ες.2 Αυτό που σ’ αρέσει κατά βάθος σε ‘μένα είναι ότι σου λέω κάτι με μεγάλη σιγουριά και στο ’90 το γυρίζω εντελώς ανάποδα…(βλέπει δεν έχει Πι.Ες. σήμερα) Θυμήθηκα τι ήθελα να σου πω: Δε φαντάζομαι να ασπάζεσαι αυτή την φοβερά άχρηστη και κιτς γιορτή που λέγεται Απόκριες; Θεέ μου γιατί υπάρχει;; Μιλάμε για τη χαρά της φόδρας και του πλαστικού ρόπαλου. Κι εκεί που έλεγα ότι θα τη γλιτώσουμε και το παιδί θα περάσει άλλη μια χρονιά της ζωής του μη γνωρίζοντας γι’ αυτή την γιορτή, μας ήρθε το φιρμάνι ότι πρέπει να τον ντύσουμε για την γιορτή του παιδικού. Και άρχισε το δράμα μου. Διότι το παιδί ή δεν θέλει να ντυθεί, πράγμα πολύ φυσικό και αποδεικνύει την θεωρία του DNA ή βαριέται και λέει ότι βλακεία του έρθει γιατί δεν τον απασχολεί. Αυτό είναι το πιο πιθανό. Αλλιώς δεν εξηγείται ότι μέσα σε 3 μέρες μας δήλωσε ότι θα ντυθεί λύκος λες και έχει τη στολή έτοιμη, μετά ότι θέλει να γίνει σκιουράκι αλλά να ντυθούμε κι εμείς μαζί του μαμά σκιουρίνα και μπαμπάς σκιουρίνος και να ντύσουμε και τη βέσπα σκιουρίνα και κατέληξε πανηγυρικά στην απόφαση να ντυθεί…..τιμόνι…. Κατάλαβες; τιμόνι! Τρέχα τώρα εσύ να βρεις υλικά να ντύσεις το παιδί τιμόνι. Αυτά είναι!
Πι.Ες. 3 Ξέχασα να σου πω ότι μέχρι να πάθουμε ”πακαμαστάλ” είχαμε ”γκάμι μπερ”. Εγώ λοιπόν το gummy bear το μισούσα από τότε που εμφανίστηκε. Πριν καν μείνω έγκυος. Πολύ βρίσιμο έχει φάει το τμήμα μάρκετινγκ του Υφαντή, του οποίου του βγάζω το καπέλο επαγγελματικά μια και ο γιος μου ζητάει γαλοπούλα Υφαντής στο σούπερ μάρκετ από 2,5 χρονών. Τώρα με το gangnam style νοσταλγώ τις μέρες του άκακου gummy bear…που είσαι καλό μου πράσσινο λαστιχένιο αρκουδάκι…;;;; γύρισε πίσω….
Επειδή σήμερα δεν έχω κάτι να σου πω, αλλά μου ‘ρχονται διάφορα κατά διαστήματα τα οποία δε μπορώ να εντάξω σε ένα ποστ, είπα να σου τα πω όλα μαζί γιατί όπως καταλαβαίνεις είναι όλα φλέγοντα θέματα και σε αφορούν. Πάμε:
- Αν αυτή την στιγμή κληρονομούσα μια περιουσία, σου υπόσχομαι ότι θα επένδυα ένα πολύ μεγάλο μέρος της στην έρευνα για τα μωρομάντηλα. Τι δεν καταλαβαίνεις…; Οκ, θα σου εξηγήσω:
Πικτουρ δις: νέα μαμά με μωρό 1μιση μηνός μόνη στο σπίτι. Μωρό ξυπνάει χεσμένο και πεινάει ενώ η μαμά μόλις έχει απλώσει πλυντήριο και βάζει μπιμπερό στον αποστειρωτή. Πάει το μωρό στην αλλαξιέρα αγκαλιά. Το ακουμπάει και ανοίγει φορμάκι και πάνα. Ενώ ανοίγει την πάνα το μωρό βρίσκει ευκαιρία και της τραβάει την τιράντα της μπλούζας η οποία κατεβαίνει μαζί με το σουτιέν θηλασμού (αηδία). Μαμά με τιράντα κάτω, βυζί έξω, μπροστά σε ανοιχτή χεσμένη πάνα ιεραρχεί στο μυαλό της τις δραστηριότητες στις οποίες πρέπει να προβεί. Αποφασίζει σε χρόνο dt ότι προέχει να καθαρίσει το μωρό οπότε στρέφεται με ελπίδα στο κουτί με τα μωρομάντηλα ενώ με το άλλο χέρι της προσπαθεί να κρατήσει σταθερό το μωρό που προσπαθεί να της τραβήξει και την άλλη τιράντα. Καταφέρνει ανοίγει κουτί, τραβάει μωρομάντηλο….τραβάει μωρομάντηλο…….τραβάει κι άλλο μωρομάντηλο με την ελπίδα ότι επιτέλους το 14ο μωρομάντηλο θα αποχωριστεί από το κουτί αλλά ουχί!
Ανακεφαλαιώνουμε: Η μαμά με δεξί χέρι κρατάει μωρό να μην πέσει και να να μην ακουμπήσει τη λερωμένη πάνα ενώ το αριστερό της χέρι έχει φτάσει ταβάνι κρατώντας την άκρη από τα μωρομάντηλα που αρνούνται να διαχωριστούν. Το τινάζει το κουνάει αλλά η γιρλάντα εκεί! Είναι έτσι σε στάση ανάστροφη τριγωνάσανα σε παραλλαγή, αρκετή ώρα μέχρι να καταφέρει να απαλλαγεί.
Δε σου λέω πως τελειώνει η ιστορία, φαντάζομαι την έχεις βιώσει κι εσύ με τον τρόπο σου πολλές φορές. Στην εποχή που υπάρχουν applications για να υπολογίζεις πότε έχεις ωορρηξία, πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να βρούμε ένα τρόπο να χωρίζονται εύκολα τα μωρομάντηλα; Ε; έλα ρε παιδιά όλοι μαζί να γίνει δουλίτσα! Εσείς στο R&D της procter έχετε δρόμο μπροστά σας. Τα μωρομάντηλά σας βγαίνουν όλα μαζί. Johnson&Johnson το αυτό. Septona πήγες να κάνεις κάτι καλό και πήγες στο άλλο άκρο. Εκτός του ότι θα ‘πρεπε να απαγορεύεται να ανοίξεις το πακέτο με τα μωρομάντηλα με φρέσκο μανικιούρ –θα σου χαλάσει και θα σιχτιρίσεις μέχρι να ανοίξει- τα μαντηλάκια σου βγαίνουν ναι μεν ένα ένα, όταν είναι το πακέτο στην αρχή. Μετά αρχίζουν και μένουν κολλημένα στον πάτο. Χώνεις δαχτυλάκια και βρίζεις μέχρι να πιάσεις ένα. Θα μου πεις εσύ ποια παίρνεις; Μα τι ερώτηση είναι αυτή σερί; Τα πιο φθηνά. Από τα επώνυμα όμως, αποφεύγω τρελλά τα private label όσο αντέχω.
- Μύθος μητρότητας: Φοβάμαι πως αν κοιμηθώ με το μωρό στο ίδιο κρεββάτι θα το πλακώσω και θα σκάσει……….
Τι γλυκό το συμπαθές φαινόμενο της άγνοιας!
Φυσικά ο μύθος αυτός αφορά τις έγκυες ή τους γονείς που έχουν ακόμα μωράκια, διότι στη φάση τη δική μας είναι τουλάχιστον αστείο. Από την στιγμή που κάνεις παιδί έτσι κι αλλιώς δεν ξανακοιμάσαι ποτέ όπως πριν. Τρελλό κλισέ αλλά τι να κάνεις; Εκτός λοιπόν του ότι πετάγεσαι τη νύχτα αν πέσει μια χαρτοπετσέτα στην κουζίνα, το παιδί, σε αντίθεση μ’ εσένα, ανακαλύπτει εκστασιασμένο τη χαρά, του να κοιμάσαι σε μεγάλο κρεββάτι ανεξέλεγκτα. Άρα, το παιδί θα κοιμηθεί να είσαι σίγουρη. Εσύ μάλλον όχι. Να το πλακώσεις και να σκάσει δεν παίζει. Έχεις πολλααααά περισσότερα για ν’ ανησυχείς που ένας κόσμος στον οποίο θα ανησυχούσες μήπως σκάσεις το παιδί φαίνεται ειδυλλιακός και ονειρεμένος! Μεταξύ μας ξέρω και μερικές μαμάδες με παιδιά στην εφηβεία που ψιλοεύχονται να το είχαν πλακώσει το σκασμένο.
- Μύθος πρώτης νύχτας με το παιδί: Την πρώτη νύχτα που φέρνεις το παιδί στο σπίτι από το μαιευτήριο δεν κοιμάσαι γιατί φοβάσαι μήπως σταματήσει να αναπνέει και πηγαίνεις κάθε 2 λεπτά από πάνω του.
Ναι, οκ, όντως το φοβάσαι λίγο αυτό. Αλλά πως να σου εξηγήσω ήρεμα πόσο μεγάλη μπούρδα είναι; Πως να σου το πω να με πιστέψεις; Τι παράδειγμα να δώσω….την πρώτη νύχτα του γάμου σου τσεκάρεις τον άνδρα σου αν αναπνέει; όχι! Γιατί; Την πρώτη νύχτα που κοιμάσαι με συγκάτοικο στο σπίτι, τρυπώνεις στο δωμάτιο να δεις αν ζει; Όχι. Άρα; Αυτό το ψυχαναγκαστικό ανήκει σε μια μεγάαααλη ενότητα που ασχολείται με όλο το disorder που βγάζεις με το που γεννάς. Καμιά φορά και με το που μένεις έγκυος. Σκοτεινή, τρομακτική ενότητα… motherhood horror story…!!! (Δεν το βλέπω το original σήριαλ εννοείται αγάπη μου, ούτε το Νοσφεράτου σε βωβό δε μπορώ να δω, φοβάμαι και τα μυρμήγκια). Τέλος πάντων έχει την εξήγησή σου στα βιβλία του Γιάλομ και του Γιουνγκ θα ασχοληθούμε σε άλλο ποστ..
- Το γυάλινο μπιμπερό είναι καλύτερο από το πλαστικό ή το ανάποδο….
Ενός λεπτού σιγή για όλα τα παρόμοια τραγικά, αδιέξοδα, ζητήματα ζωής και θανάτου τα οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε με το που μένουμε έγκυες. Θα πρέπει να είναι ορμονικό. Δεν εξηγείται αλλιώς. Θα πρέπει να εκκρίνεται στο σώμα μας κατά τη σύλληψη και είναι αδύνατο να του αντισταθούμε. Διαφορετικά δεν εξηγούνται χιλιάδες debates και εκατομμύρια forums αφιερωμένα σε αιώνιες διαμάχες όπως:
– άμα θηλάσεις μέχρι την εφηβεία το παιδί σου θα γίνει πυρηνικός επιστήμονας από την εξυπνάδα
ή
– άμα δεν θηλάσεις καθόλου το παιδί σου θα γίνει τόσο ανεξάρτητο και δυναμικό που όταν μεγαλώσει θα αγοράσει ένα μικρό κράτος
Και
– με βάση τις τελευταίες έρευνες οι πιπίλες από σιλικόνη είναι καρκινογόνες
ή
– με βάση τις τελευταίες έρευνες οι πιπίλες από latex είναι ΣΙΓΟΥΡΑ καρκινογόνες
Και
– το παιδί ΠΡΕΠΕΙ να κοιμάται μπρούμυτα
ή
– το παιδί ΠΡΕΠΕΙ να κοιμάται ανάσκελα
ή
-το καλύτερο για το παιδί είναι να κοιμάται στο πλάι
Η λίστα είναι ατελείωτη και το πιο εντυπωσιακό απ’ όλα είναι πως περνάμε με μεγάλη προσαρμοστικότητα και χάρη σ’ αυτού του τύπου τα διλήμματα ενώ μέχρι χθες ασχολούμασταν με τα πραγματικά προβλήματα της ζωής που είναι η αντιγήρανση και η αποτρίχωση με laser…
Δεν σε κατάλαβα απογοητεύτηκες; τι περίμενες να σου πω για το μνημόνιο; Να κρατάμε και κάποιο επίπεδο. Εξάλλου με ένα – δυο μωρά να τσιρίζουν στο σπίτι το μνημόνιο για ‘σένα είναι παιχνιδάκι. Αν, μόνο αν, σου κρατούσε ένα απόγευμα τα παιδιά ο Σόιμπλε, το τελείωνες το δημοσιονομικό για πλάκα…
Αυτά για σήμερα φίλες μου. Αύριο θα σας πως πως να μη σας κολλήσουν τα φύλλα μεταξύ τους στον μπακλαβά. Α του τα λερ!
Πι.Ες. Κακή, πολύ κακή εποχή για να κόψω το κάπνισμα……Μη μου αρχίσεις τα ”πάντα είναι καλή εποχή” ετσέτερα ετσέτερα να χαρείς!!!
γονείς με κολικούς 