5.9.14 summer lovers (yeah baby..!)

Posted by: γονείς με κολικούς on: September 7, 2014

• In: mama's log
• 13 Comments

Πίκσουρ δις:

Είναι μια Τετάρτη Αυγούστου. Κουφονήσι. 8 παρά τέταρτο το πρωί. Τα 3 μπλε γυαλότουβλα πάνω από το χτιστό κρεβάτι αφήνουν ελάχιστο φως να μπει και οι κουρτίνες κουνιούνται ελαφρά από τη μπαλκονόπορτα φέρνοντας μέσα τη δροσιά της θάλασσας. Είναι αυτό που ξυπνοκοιμάσαι λίγο ίσα ίσα για να καταλάβεις ότι όντως είσαι σ’ ένα παραδεισένιο μέρος, δεν χρειάζεται να πεταχτείς να ντυθείς και έξω όλα είναι τέλεια. Πάνω που το αντιλαμβάνομαι, μισοκοιμισμένη, κάτι αρχίζει να κουνιέται στο κρεβάτι. Όπως είπα και πριν είναι όλα τόσο τέλεια που δεν θα μου φαινόταν περίεργο αυτό που κουνιέται να είναι τελικά ο Johnny Depp. Ας μη χαλάσω την φαντασίωση, σκέφτομαι. Εξάλλου σε λίγο θα μάθω. Γιατί αυτό που κουνιέται πλησιάζει. Αρχίζει να ανεβαίνει αργά πίσω από την πλάτη μου (#wtf? δεν είναι αυτό που φαντάστηκα..) και πριν το καταλάβω 2 μπούκλες (ούτε ο Johnny είναι..) μου γαργαλάνε το μέτωπο και μια φωνή ψιθυριστή μου λέει: ‘’μαμά, ο ήλιος τι τρώει…;;;’’

Ε, μα τι νόμιζες ντίαρ; ότι σε άφησα τόσους μήνες γιατί το γύρισα στο σοφτ πορνό; Δεν θα ‘ταν κι άσχημη ιδέα εδώ που τα λέμε, έχουν γεμίσει τα σόσιαλ από ανέραστους γονείς, αν και θα ‘ταν λίγο περίεργη κληρονομιά για τον Billy the kid…

Μπα, τα ίδια θα λέμε πάλι, δεν αλλάζουμε θέμα προς το παρόν. Εξάλλου το θέμα όλων των μπλογκ που ασχολούνται με την μητροπατρότητα (πόσο θα ‘θελα να υπήρχε μία λέξη για όλο αυτό) είναι ουσιαστικά ότι η ζωή σου αλλάζει 100% όταν κάνεις παιδί. Απλά ο καθένας το βλέπει διαφορετικά και το παρουσιάζει με τον τρόπο του. Τα καλά νέα είναι ότι το ‘’θέμα’’ μας αποκτά μια χιουμοριστική χροιά από μόνο του μόλις περάσει τα 2 περίπου. Θα ‘λεγα και σουρεάλ, ναι, ναι..Καμιά φορά τα επίπεδα σουρεάλ είναι τέτοια που θα μπορούσαν να συγκριθούν μόνο με μια πιθανή συζήτηση μεταξύ Γούντι Άλεν και Ταραντίνο. Διότι το παραπάνω περιστατικό είναι καλοκαιρινό.Το περιβάλλον γύρω του είναι σούπερ. Ναι ok, πρέπει να βρεις γρήγορα τι σκατά τρώει ο ήλιος στις 8 παρά τέταρτο το πρωί στο Κουφονήσι και μάλιστα αποστομωτικά ώστε να μην το συζητάς μέχρι να ξεθωριάσουν όλα τα Κουφονήσια γύρω σου. Αλλά τουλάχιστον εκεί θα τον ξεγελάσεις με μια βουτιά. Σου ‘χω πολύ καλύτερα: Της πόλης. Ακόμα καλύτερα: του μπάνιου. Αυτό με την πόρτα του μπάνιου by the way, είναι εξοργιστικό και κανείς δεν ασχολείται σοβαρά (τι διάολο μόνο σ’ εμένα τη σπάει;). Φαίνεται πως είναι γραμμένο με κάποιον τρόπο στο dna τους ότι η πόρτα του μπάνιου ΑΝΟΙΓΕΙ ΟΠΟΤΕ ΘΕΣ.

Και πάμε ρυθμικά:

One, two, Billy’s comin for you

Three, four, shut the door…

– Μαμά

…. (κάνω ντουζ εγώ τώρα)

– ΜΑΜΑΑΑ

– Ναι αγάπη μου, κάνω μπάνιο τι έγινε; (λάθος ερώτηση, μεγάλο λάθος. Διότι δεν ξέρεις ποτέ τι μπορεί να φέρει πίσω..)

– Μαμά, (πολύ σοβαρός) ένα πόνυ, μεγάαααλο, που ήταν μονόκερως… (παύση για να δει αν ακούω)…ΜΑΜΑ

– (ανοίγω κουρτίνα μπάνιου) Ακούω!!

– τι είπα; (τσεκ..)

– Το πόνυ το μεγάλο ο μονόκερως…λέγε..

– (ξανά) Ένα πόνυ μεγάλο που ήταν μονόκερως, πήγε την αδερφή του στο φεγγάρι και την άφησε εκεί για πάντα. (με στόμφο και γουρλωμένα μάτια όπως εξάλλου απαιτεί μια τέτοια είδηση)

– (Να μη σου περιγράψω το ύφος μου.. Ελπίζω σιωπηλά ότι δεν θα είναι συζήτηση αλλά μια απλή, πολύ σημαντική βεβαίως, δήλωση του παιδιού μου σχετικά με το πόνυ το μονόκερω τον αστροναύτη, που το λες και αδελφοκτόνο αν το καλοσκεφτείς..)

– Μαμά, αυτό τώρα είναι καλό;

– (Αυτό εννοούσα! Είδες που σου τα ΄λεγα; Τώρα εγώ πρέπει να σκεφτώ αν είναι καλό που το πόνυ το μεγάλο με το κέρατο πήγε την αδερφή του στο φεγγάρι και την άφησε εκεί για πάντα. Από πού να το πιάσω; Εντωμεταξύ περνάει ο χρόνος μου, πρέπει να δώσω μια απάντηση γρήγορα και κυρίως να τον αιφνιδιάσω γιατί αν το πάω χαλαρά θα με σκίσει, σίγουρα θα ‘χει την επόμενη ερώτηση έτοιμη….τι να πω;…τι να πω…; Θα το πάω θετικά δεν θα τον τρομάξω) E, καλό μου φαίνεται αγάπη μου, γιατί όχι, μια χαρά είναι στο φεγγάρι τα βλέπεις και όλα από ψηλά.

– Τι καλό ρε μαμά; αφού εκεί έχει μόνο νύχτα

– (Είδες άμα πας να κάνεις το καλό; Δε με βλέπω να τη βγάζω καθαρή..) Ναι δεν έχεις άδικο. Γιατί την πήγε εκεί όμως βρε αγόρι μου;

– Δεν ξέρω μαμά. ΕΣΕΝΑ ΡΩΤΑΩ! Κι εσύ είπες πως είναι καλό. Άμα είναι καλό να πάμε κι εμείς στο φεγγάρι! Γιατί δεν πάμε;

– (θα το πάω ορθολογιστικά) Δεν πάμε στο φεγγάρι γιατί δεν είμαστε αστροναύτες και γιατί δεν έχουμε διαστημόπλοιο. Επίσης, πράγμα εξίσου σημαντικό, μερικοί από μας ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ να πάμε στο φεγγάρι!

– (ύφος απορίας με παύση) Και τότε μαμά το πόνυ ΠΩΣ ΠΗΓΕΕΕΕ; Ε; εξίσου; (λέξη που μάλλον του άρεσε αλλά δεν ξέρει τι σημαίνει και αποφάσισε να τη βάλει για έμφαση στο τέλος)

– (Κίνηση απελπισίας, σύνηθες το φαινόμενο σε άπειρους γονείς. Προέρχεται συνήθως από τον εκνευρισμό που δημιουργείται όταν δεν έχουμε τι να απαντήσουμε στα τετράχρονα) Το πόνυ πήγε επειδή είναι πόνυ μονόκερως. Αυτά μπορούν να πάνε χωρίς διαστημόπλοιο. Εμείς όχι.

Καταλαβαίνεις ότι αυτή η εμπεριστατωμένη άποψη ότι το πόνυ-μονόκερως μπορεί να πάει στο φεγγάρι χωρίς διαστημόπλοιο ενώ οι άνθρωποι όχι, είναι τουλάχιστον βλακώδης. Αλλά γιατί να μην το πιστέψει να τελειώνουμε; Εδώ πιστεύει ότι η 7χρονη Ντόρα γυρίζει τις ζούγκλες με μια παπουτσωμένη μαϊμού και σώζει μωρά τζάγκουαρ. Δηλαδή γιατί ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΠΙΘΑΝΟ;;

Δεν ξέρω δεν ξέρω. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας σ’αυτές τις ηλικίες. Μπαίνω στον πειρασμό καμιά φορά κι εγώ να ενισχύσω το φανταστικό περισσότερο. Αλλά μετά αναγκάζομαι να κάνω την ξινή και πάλι και να τον προσγειώσω διότι χάρη στο μπαμπά του το παιδί θα πιστεύει έτσι κι αλλιώς για πολύ καιρό ότι το καραβάκι που σε πάει στο κάτω Κουφονήσι είναι πειρατικό, ότι στα βράχια ζουν τεράστιοι καλοί δράκοι, ότι οι καρχαρίες είναι φίλοι μας και ότι στην αποθήκη μας στο υπόγειο ζει ένα τεράστιο κουνούπι, ο Μάνθος (λυπάμαι πολύ τον πρώτο άνθρωπο Μάνθο που θα γνωρίσει) που τσιμπάει όταν δεν είμαστε καλοί.|

Πι.Ες.1 Τώρα που το ξαναβλέπω ο τίτλος του ποστ είναι εντελώς άσχετος με το περιεχόμενό του. Έχει μια μικρή σχέση με την πρώτη παράγραφο αλλά μέχρι εκεί.

Πι.Ες.2 Το yeah baby ωστόσο μου βγήκε λίγο αυθόρμητα αφού επιτέλους μου ‘ρθε έμπνευση κι έγραψα κάτι!

Πι.Ες.3 Is that a pen in your pocket βρε or r u happy to see me?  😉

Tags: billy the kid, χρόνος με τα παιδιά, διαπαιδαγώγηση, η μαμά έχει πλάκα, καλοκαίρι, μητρότητα, νήπια, working mom