mama’s log 13.5.11 ένα ίσον κανένα??…… δε νομίζω…
Posted on: May 13, 2011
ένα = κανένα !!! Μην τρελλαίνεστε..
Πόσες φορές το έχω ακούσει αυτό? Γιατί ρε παιδιά? Γιατί κάνετε ένα παιδί και μετά ένα δεύτερο και πιστεύετε ακράδαντα ΟΤΙ ΤΑ ΞΕΡΕΤΕ ΟΛΑ?
Εγώ έχω ένα παιδί, ως γνωστόν. Είναι μόλις 14 μηνών. Αυτούς τους 14 μήνες νιώθω πολύ συχνά ότι το κεφάλι μου είναι μέσα σ’ ένα κουβά από τσίχλα. Να ξεκαθαρίσω κάτι: δεν μιλάω τώρα εδώ για τις χαρές που σου δίνει ένα παιδί, ούτε θέλω να τις μειώσω σε σχέση με τις δυσκολίες. Αλλά όταν οι φίλοι σου οι πολύτεκνοι (με τα 2 παιδιά!) σου λένε ‘’ένα = κανένα’’ δεν εννοούν τις χαρές! Κι αυτό είναι που με εκνευρίζει απίστευτα!
Όταν κάνεις ένα παιδί είναι σα να μπαίνει ένας ελέφαντας στο σαλόνι σου. Σου παίρνει τόσο χρόνο να μάθεις να ζεις με τον ελέφαντα στο σαλόνι που αν κάποια στιγμή μετά από 2 χρόνια μπει και μια καμηλοπάρδαλη, το πιθανότερο είναι να μην την προσέξεις και τόσο.
Θα μου πείτε τώρα, αν ζεις μόνο μ’ έναν ελέφαντα, εντάξει, είσαι εκκεντρικός. Αν έχεις και καμηλοπάρδαλη τότε σίγουρα ζεις σε ζωολογικό κήπο ή σε τσίρκο. Ok, να το δεχτώ. Αλλά μέχρι ένα σημείο. Μη μου λέτε ότι δε μπορώ να καταλάβω σα να κάνω σπα κάθε απόγευμα μετά τη δουλειά. Μη μου λέτε ότι δεν έχω δει ακόμα τίποτα, λες και δεν πέρασα νύχτες που με πήρε ο ύπνος στο κάγκελο της κούνιας!
Να συμφωνήσουμε κάτι όλοι μαζί για να τελειώνουμε: το ένα είναι τελείως διαφορετικό από τα δύο! Ok? Αυτό μπορώ να το χωνέψω πιο εύκολα.
Και τώρα κλείνω γιατί έχω να κάνω τα νύχια μου…. 🙂
23 Responses to "mama’s log 13.5.11 ένα ίσον κανένα??…… δε νομίζω…"
May 13, 2011 at 10:47 am
Νιώθω τόσο αμήχανα να γράψω σ’ αυτό το μπλογκ, όσο αμήχανα νιώθω όταν βρίσκομαι σε παρέες γονέων που μιλάνε για τα παιδιά τους…
Δεν έχω την παραμικρή εμπειρία… δεν έχω την παραμικρή επιθυμία ν’ αποκτήσω (εμπειρία…) και επιπλέον μου είναι τόσο αδιάφορο που δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να φανταστώ πως είναι, για να διαμορφώσω μια άποψη έστω και υποθετική…
Τι να πω παιδιά… τα δικά σας καμπανάκια χτυπούσαν πριν τη σύλληψη… αποδεχτείτε τώρα τις επιλογές σας…
Καμιά φορά όταν σας ακούω, μου θυμίζετε ταξιτζήδες που δανείστηκαν λεφτά, φίλησαν κατουρημένες ποδιές σκίστηκαν να πάρουν άδεια ταξί και την επόμενη κιόλας μέρα άρχισαν τη γκρίνια του τύπου “έχεις κάτσει κυρία μου 12 ώρες πάνω στο τιμόνι να δεις τη γλύκα;;”… λες και τους έβαλε κάποιος το μαχαίρι στο λαιμό να γίνουν ταξιτζήδες.
Τα παιδιά πρέπει να είναι καλό πράγμα… για να το λέει το 99,9% των γονέων έτσι πρέπει να είναι…
Εκτός αν κι αυτή η άποψη συγκαταλέγεται σ’ αυτές που λέμε απλά γιατί δεν θέλουμε να στιγματιστούμε λέγοντας το αντίθετο… γιατί δε θέλουμε να είμαστε οι πρώτοι που θα κάνουμε την ανατροπή και δεν έχουμε καμία όρεξη να δούμε τις δολοφονικές ματιές που θα μας διαπερνούν…
May 13, 2011 at 10:55 am
εγω μετα απο όλα αυτά που διαβάζω σ’αυτο το blog, και έχω τρομοκρατηθεί… λέω να πάρω αληθινό ελέφαντα!!!
May 13, 2011 at 11:02 am
ναι αλλά δεν θα μπορούμε να σχολιάζουμε για τον ελέφαντα…έχει κανείς εμπειρία από ελέφαντες, pet?
May 13, 2011 at 11:00 am
αχ, Villy! ρομαντικούλα μου…έτσι είναι,συμφωνώ 100%,απλά άλλο να θέλεις και άλλο όταν τα κάνεις…να αυτό λέμε,όχι ότι δεν είναι ωραίο – είναι το πιο ωραίο πράγμα στον κόσμο- το πώς είναι το ερώτημα. Δεν είναι απλό και εύκολο…και φυσικά το ένα δεν είναι σε καμία περίπτωση = με κανένα!
by:φουλ τάιμ μαμ!
May 14, 2011 at 4:58 am
Για καποιους μπορεί να ισχύει το ένα=κανένα, αλλά για κάποιους αυτό το, ένα=ο κόσμος όλος! Κι όταν ο κόσμος αυτός δεν υπάρχει , τότε στ’ αλήθεια τριγυρνάς σε ζωολογικούς κήπους (κάπως πρέπει να καλθφθεί κι η μητρότητα) και ασχολείσαι με pets, ελέφαντες και βόδια!
September 26, 2011 at 11:56 am
το ενα = ενα…. απλά μαθηματικά! όταν κάνεις το δεύτερο είναι σαφώς δύσκολα στην αρχή, αλλά μετά τα παιδιά έχουν παρέα και δεν σε πρήζουν!!
σε αντίθεση με τα μοναχοπαίδια, που συνεχώς αναζητάνε κάποιον να παίξουν και πρέπει να τρέχεις απο το ένα σπίτι στο άλλο – κι ας μην γουστάρεις τους αντίστοιχους γονείς- ή στις παιδικές χαρές για να βρίσκει παρέα….
σε περίπτωση δε που δεν μπορείς, γιατί χρειάζεσαι και λίγο χρόνο να ξεκουραστείς, η γκρίνια δεν περιγράφεται…. πόσο να παίξει μόνο του κι αυτό!
το πιο τρομαχτικό βέβαια είναι….. οι φανταστικοί φίλοι! όταν ξαφνικά ακούς ησυχία για πολύ ώρα και μπαίνεις στο δωμάτιο να τσεκάρεις τι γίνεται……….. ( κάπου στην ηλικία των 4) και σου λέει με χαρά….”να εδώ παίζω με τον φίλο μου τον Πάνο….”
October 2, 2011 at 4:05 pm
ΟΚ εγώ είμαι ΕΝΑ (μοναχοπαίδι) και περιμένω ΕΝΑ (το πρώτο, θα δείξει τι θα είναι το μέλλον).
Από την εμπειρία μου μπορώ με σιγουριά να πω ότι δυσκόλεψα τη μάνα μου όσο ΤΡΙΑ ίσως και ΤΕΣΣΕΡΑ παιδιά, εύκολα. Πολύ γκρίνια, πολύ δράμα (ήταν ΚΑΙ χωρισμένη), πολύ ζόρι, δε θα ήθελα ποτέ και με τίποτε να περάσω ότι πέρασε και αυτή. Συνεπώς, εγώ ψηφίζω όχι 1=καν1 αλλά 1=2+3+4 -αρθροιστικά όμως!- παιδιά όπως λέει και το άσμα.
Η πλάκα είναι ότι σε κάποια φάση ψυχανάλυσης στην ενήλικη ζωή μου πλέον, μία ψυχολόγος μου είπε να μετρήσω πόσοι φίλοι μου (στενοί και μη) είναι μοναχοπαίδια. Η απάντηση ήταν: ΚΑΝΕΝΑ!
Κλείνω λέγοντας ότι ξέρω και μια χαρά κακομαθημένα παιδάκια με 1 ή 2 αδέλφια αλλά νομίζω/ πιστεύω ότι αν ήταν μοναχοπαίδια θα ήταν ΠΟΛΥ χειρότερα!
Συνεπώς, πολύ πιθανόν 1=2+3+4 αρθροιστικά κι εύχομαι ο πρώτος μας γιος να είναι τόσο εύκολο μωρό που γρήγορα θα πάμε και για το επόμενο 1 🙂 (και μέχρι εκεί!)
October 6, 2011 at 11:33 am
Μαζί σου! Έτσι ακριβώς είναι! Εύχομαι κι εγώ το μωράκι σας να είναι από τα ήσυχα και εύκολα παιδάκια. Αλλά και να μην είναι μη μασάς, θα περάσεις τέλεια μαζί του!!!
April 30, 2013 at 8:08 pm
Οφείλω μετά από 1,5 χρόνο να σου απαντήσω (θεωρώ). Λοιπόν το ένα μπορεί τελικά με μείνει ΕΝΑ για τον απλούστατο λόγο ότι μεγαλώσαμε (40 σε λίγους μήνες) και θέλω να τον χαρώ τον Φίλιππο μιας και είναι ο σούπερ γιος. Περνάμε τέλεια μαζί του, απολαμβάνουμε τόσο πολύ την κάθε ημέρα του, δεν τον παρκαρουμε για να “κάνουμε τη ζωή μας” (!!!) και νομίζω οτι ένα δεύτερο τώρα θα μας ζορίσει πολύ τους τρεις μας. Συνεπώς, προς το παρόν μένουμε στο ΕΝΑ και μονάκριβο, γελαστό, τρυφερό, ανεξάρτητο, χαχανούλικο, δυναμικό μωρό.
Δε θα πω μακάρι να ήμουν 10 χρόνια νεότερη και αλλα τέτοια γλαφυρά, η ωριμότητα που σου δίνει η μητρότητα είναι υπέροχη και ναι, τώρα την απολαμβάνω, λίγο πριν τα 40!!!
May 1, 2013 at 11:13 am
Οφείλεις οφείλεις! Άκου ενάμιση χρόνο αφωνία!!! Που είσαι εσύ χαμένη;; Συμφωνώ σε όλα και σας θαυμάζω για την υπομονή σας να μην τον ”παρκάρετε” (αγαπημένη έκφραση του άνδρα μου!!). Εμείς ούτως ή άλλως δεν έχουμε συγγενείς εδώ για να τον παρκάρουμε αν και το θέλουμε κάποιες φορές ομολογώ.. Αλλά έχεις δίκαιο για ένα δεύτερο, είναι δύσκολο και καθόλου απλό. Το θέλουμε κι εμείς αλλά δεν το τολμάμε, εξάλλου τελικά η ζωή μας δείχνει τι θα γίνει, δεν εξαρτάται και εντελώς από μας.. 😉
Σε φιλώ,
να μη χάνεσαι..
8 | ΣΟΦΙΑ ΠΑΠΑΘΩΜΑ
June 21, 2012 at 10:52 pm
ΖΗΛΕΥΟΥΝ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΤΑ ΛΕΝΕ, ΜΗΠΩΣ ΑΠΟ ΤΥΨΕΙΣ ΚΑΝΟΥΜΕ Κ 2.ΒΛΕΠΕΙΣ ΜΗΤΗΡ ΠΑΣΗΣ ΜΑΘΗΣΕΩΣ Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ.ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΧΑΧ
June 27, 2012 at 12:46 pm
Λες να το επαναλάβουμε κι εμείς για να δούμε αν έχουν δίκαιο;;;;…..μπαααα…..χλωμό….
April 26, 2013 at 9:29 pm
xereis pio einai to thema me ton enan elefanta! An , leme an ,eisai tyxeros kai exeis kanena thiriodamasti konta na sou pernei pou kai pou ton elefanta to spitieukola ginetai apo tsirko spiti! An exeis kai tin kamilopardali omws once a tsirko always a tsirko!!!!!xaxaxaxa
April 29, 2013 at 10:30 pm
Για εμένα ενα=τα πάντα και δεν το βλέπω εκ πεποιθήσεως για καμηλοπάρδαλη θα μείνω στο Λιονταράκι μου!
Και εχω βαρεθεί να ακούω αυτα τα κλισέ του τυπου παρέα και συντροφιά και το τσαντάκι! γιατι το ενα=κανένα υποτιμά μια ατομικότητα του πρώτου και ειναι υποτιμιτικό για το δεύτερο και αμέσως το καθιστά υποκατάστατο και αξεσουάρ και αν γουστάρεις να πάρεις καμήλα και ελέφαντα και βοα και κροταλία καντο γιατι γουστάρεις το καθε ένα ξεχωριστά και οχι γιατι συμπληρώνει το ενα το άλλο, αυτά 🙂
April 30, 2013 at 3:05 pm
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο!!!
Δεν έχω να προσθέσω τίποτα, σ΄ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο!!
May 18, 2013 at 2:56 pm
Καλησπερα! Αν και καθηστεριμενα…
Ενιωσα την αναγκη να απαντησω γιατι ειμαι της αποψης… 2=κανενα.
Η μεγαλη μου ειναι 4,5 και απο την κοιλια ακομα φενοταν οτι θα ειναι θηριο, Εκανε και κανει ακομα για 10… Ο μικρος απ την αλλη (γνωστος στην οικογενια ως “μικρος Βουδας”) ειναι το πιο ησιχο-ζωηρο μωρακι. Τωρα ειναι 7.5 μηνων και μπουσουλαει απ τους 6, οποτε κοιμησμενο δεν το λες… Απ τη μερα που γεννηθικε, η μεγαλη τον μημητε στον… υπνο με αποτελεσμα για πρωτη φορα να κοιματε μεσημερι (σταματησε 4 μηνων τον υπνο τη μερα). Παιζουν και μαζι (μπουσουλοκυνηγιτο) και μετα απο χρονια εχω μερικα 1-2 μισαωρα τη μερα ΕΛΕΥΘΕΡΑ!!!
Ολα ειναι θεμα παιδιου 😉
ΥΓ Πολυ ωραιο ο μπλογκ σας, αν και το διαβαζω αναποδα χιχι
May 31, 2013 at 2:24 pm
Το ωραίο αυτού του μπλογκ Μυρσίνη μου είναι ότι διαβάζεται και ανάποδα!!! Ξέρεις εσύ τουλάχιστον με τα 2 παιδιά φτάνεις κάποια στιγμή στο επίπεδο όπου το ένα κάνει babysitting στο άλλο. Πόσο σε ζηλεύω!!! Να τα χαίρεσαι και τα δύο, να είναι γερά κι όποτε θες πέρνα!
φιλιά ευχαριστώ
May 23, 2013 at 1:24 pm
Ποσο…χαιρομαι που υπαρχουν μαμαδες που θελουν να μεινουν στο ενα….Νομιζα οτι ειμα η μοναδικη!!!!Προσωπικα δεν θελω και λογω ηλικιας (41),και λογω του οτι εχω περασει επιλοχεια καταθλιψη….(και νομιζω οτι ακομα την εχω…2 χρονια μετα!!!)..και γιατι δεν θελω…..το αν θα κανουμε 2ρο ειναι το μονιμο θεμα μας για καβγα με τον συζυγο…που του στερω το ονειρο!!!
May 31, 2013 at 2:16 pm
Αχ, Ελευθερία μου μεγάλο θέμα ανοίγεις τώρα, άστα. Κι εγώ θέλω αλλά δεν φτάνει αυτό… Επιλόχεια κατάθλιψη 2 χρόνια μετά ε; υπάρχει λες και 3 χρόνια μετά…;;;
December 27, 2013 at 8:44 pm
Χα χα χα, το ποσο γελασα με τον ελεφαντα κ την καμηλοπαρδαλη δεν λεγεται! Επισης επεσα τυχαια πανω σ’αυτο το site κ το γουσταρω πολυ γιατι εχει ενα ιδιαιτερο χιουμορ να λεει τα πραγματα με τ’ονομα τους, κατι που λατρευω ιδιαιτερα!
Εχω ενα αγορακι λιγο ζορικο κ δεν εχω αποφασισει ακομα αν θα κανω δευτερο. Προσωπικα αν με ρωτησεις θα προτιμουσα να μεινω στο ενα κ απο θεμα κουρασης κ γιατι η εγκυμοσυνη κ ο τοκετος με παιδεψαν κ δεν θα ηθελα να το ξαναζησω..
Αυτο που με κανει να σκεφτομαι το δευτερο ειναι οι αναμνησεις απο την παιδικη ηλικια, να παιζω με τον αδερφο μου, να σκαρωνουμε μαζι τις σκανταλιες μας κ να υπερασπιζομαστε ο ενας τον αλλον αν καποιος μας πειραζε..Επισης χαιρομαι που οταν θα “φυγουν” οι γονεις μου θα εχω εναν ανθρωπο πραγματικα δικο μου σ’αυτη την ζωη να μοιραζομαστε τις αναμνησεις κ να παρηγορουμαι (καλοι οι συζυγοι κ τα παιδια, αλλα την απωλεια των γονιων σου μονο τ’αδερφια σου μπορουν να την νιωσουν πραγματικα)..
Ολα αυτα θα ηθελα να τα εχει κ το παιδακι μου, γι’αυτο ισως το 1=κανενα..
February 17, 2014 at 2:23 pm
Κι εγώ τις ίδιες ανησυχίες έχω αγαπητή αλλά μου φαίνεται τελικά πως το όνειρο του δεύτερου παιδιού θα παραμείνει όνειρο. Διότι ήδη το πρώτο θα μας γηροκομήσει ανελέητα αφού αποφασίσαμε να γεννήσουμε λίγο πριν τα 40!!
εύχομαι να βρεις το κουράγιο πάντως!
σ’ ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και με συγχωρείς για την καθυστέρηση της απάντησης!
γονείς με κολικούς 
May 13, 2011 at 10:43 am
Νομίζω θα συμφωνήσεις, πως το πρώτο το κάνεις για τους γονείς σου..το δεύτερο για το πρώτο (να χει αδελφάκι, να μη γίνει κακομαθημένο και εφεδρικό για την κακιά την ώρα) και το τρίτο συνήθως κατά λάθος! τελικά, πότε και πόσα παιδιά θέλουμε στην πραγματικότητα εμείς; αν θες απάντηση από εμένα΄, εγώ τα παιδιά τα βλέπω σαν καρπούς του έρωτά μου/μας (χωρίς γέλια παρακαλώ). νομίζω, πως αν το δεις έτσι τότε θες πολλά!