Posts Tagged ‘χριστούγεννα’
21.11.13 google it
Posted on: November 21, 2013
- In: mama's log
- 8 Comments
Αν γκουγκλάρεις την φράση: ‘’πώς να μεγαλώσεις ένα παιδί’’, πριν προλάβεις να την ολοκληρώσεις, στο σημείο πριν τις λέξεις ‘’ένα παιδί’’ εμφανίζεται το εξής καταπληκτικό:
Το οποίο για τον κοινωνιολόγο του μέλλοντος δίνει μία ξεκάθαρη εικόνα των προτεραιοτήτων μας ως γενιά (και της ορθογραφίας μας ως έθνος…).
Αν είσαι ελάχιστα εμπλεκόμενος στα σόσιαλ μίντια ή απλά αν δεν κάθεσαι ήσυχος και ψάχνεσαι με διάφορα (πιθανώς γιατί ακόμη δεν ξέρεις τι θες να κάνεις σ’ αυτή τη ζωή) δεν θα σου πάρει πολύ χρόνο να καταλάβεις πως πολύς, πάρα πολύς κόσμος έχει αντικαταστήσει τον φίλο, τον επιστήμονα, τον γιατρό, τον ψυχολόγο, τους γονείς του, τα αδέλφια του με το google. Γιατί είναι πάρα πολύ εύκολο στην ηρεμία του σαλονιού σου ή στην ησυχία του γραφείου σου ή στο δρόμο με το κινητό σου να ρωτήσεις ότι σου κατέβει και να μην σε κατακρίνει κανείς. Αυτό εμπεριέχει τον κίνδυνο να ρωτήσεις πχ πώς να μεγαλώσεις το παιδί σου και να πάρεις απάντηση για το πώς να μεγαλώσεις φούντα. Οπότε το να έχεις μία στοιχειώδη σχέση με την πραγματικότητα προαπαιτείται.
Τις περισσότερες φορές βέβαια, οι γονείς φέρνουμε στον κόσμο τα παιδιά μας και οι γνώσεις που έχουμε για το μεγάλωμά τους δεν είναι περισσότερες από αυτές που έχουμε για το μεγάλωμα της φούντας. Το κόβω εδώ γιατί θα βγουν οι πουριτανοί να μου πουν ότι παρομοιάζω τα παιδιά με τη φούντα και θα ‘χουμε άλλα…
Ασφαλώς και δεν είναι αυτή η πρόθεσή μου. Όμως έτυχε πρόσφατα να βρεθώ σε συζητήσεις με γονείς που πραγματικά πιστεύουν πως ότι χρειάζεται να ξέρουν σήμερα σχετικό με την ανατροφή του παιδιού τους θα το βρουν on line. Δεν θα σου κρυφτώ, αγαπώ την ψηφιακή εποχή, αγαπώ αυτή την τεράστια ανοιχτή βιβλιοθήκη. Αλλά θα ήθελα να υπάρχουν ορατοί νόμοι χρήσης. Ας πούμε ότι ένα απλό κρυολόγημα του παιδιού μπορεί να σε στείλει εύκολα να διαβάζεις αναλύσεις και pdf που προορίζονται για τελειόφοιτους ιατρικής και μόνο.
Αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στο πάρτυ που γίνεται σε ότι αφορά σε θέματα ψυχολογίας και ανατροφής. Κάπως έφερε η τύχη τα πράγματα έτσι και βρέθηκα να συναναστρέφομαι έναν παιδοψυχολόγο. Αν έχεις φίλο παιδοψυχολόγο ή κοινωνικό λειτουργό ή αναπτυξιολόγο ή οποιαδήποτε τέτοια ειδικότητα είσαι τυχερός άνθρωπος. Να το εκμεταλλευτείς. Θα σε βοηθήσει να μην γκουγκλάρεις άδικα. Γενικά είναι ωραίο να νιώθεις ότι δεν χρειάζεσαι καθοδήγηση και να βασίζεσαι στο αλάνθαστο ένστικτό σου και όχι στο google. Όμως πως θα ποτίσεις το δεντράκι σου αν δεν ξέρεις τον τρόπο; Μία σοφή κουβέντα που μου είπε και μου έκανε τρομερή εντύπωση είναι η εξής: πρέπει να βλέπουμε τα παιδιά μας σαν βέλη. Η δουλειά μας σαν γονείς είναι να πετάξουμε αυτά τα βέλη μακριά. Να βρούμε τον τρόπο να φτάσουν στον προορισμό τους. Δεν ωφελεί κανέναν αν κρατά τα βέλη του αγκαλιά. Τρομακτική παρομοίωση. Αφενός γιατί έπιασα τον εαυτό μου να μουρμουρίζει εσωτερικά ‘’το παιδάκι μου σιγά μην το πετάξω εγώ μακριά, εγώ το θέλω αγκαλίτσα γούτσου γούτσου’’ ή ‘’ναι σιγά που είναι βέλη τα παιδιά που ξέρεις εσύ επειδή διάβασες και 5 βιβλία κομπογιαννίτη..’’. Αφετέρου δε γιατί δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι. Όχι ότι το παιδί μου, μου ανήκει και πρέπει να κάνει ότι θέλω εγώ αλλά γιατί αυτομάτως ο ρόλος σου βαραίνει εντυπωσιακά πολύ ενώ μέχρι χθες έκανες πλακίτσα με το κόψιμο της πάνας.
Ήθελα πάρα πολύ να απαντήσω στον παιδοψυχολόγο ότι εγώ τοξότης είμαι δυστυχώς μόνο στο ζώδιο και όποτε προσπάθησα κάποιο άθλημα με συγκεκριμένο στόχο (μπάσκετ, τέννις) απέτυχα οικτρά και μάλιστα σπάνια έως καθόλου πετυχαίνω το τσαλακωμένο χαρτί στο καλαθάκι των αχρήστων στο γραφείο. Επειδή δεν γεννήθηκα άνδρας στην εποχή του Ρομπέν των δασών, την έχω βγάλει καθαρή μέχρι τώρα αλλά αυτό με το παιδί-βέλος με τσάκισε.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά μη νομίζεις ότι έχω κανένα φοβερό συμπέρασμα και ηθικό δίδαγμα να σου πασάρω. Εγώ απλώς ήθελα να μοιραστώ αυτή την πληροφορία και να σου πω, μια και πλησιάζουν Χριστούγεννα, ότι το δικό μου βέλος ζητάει επίμονα από τον Άγιο Βασίλη να του φέρει δώρο…κλειδιά. Όταν επιχειρείς να τον ρωτήσεις το αυτονόητο ‘’τι κλειδιά’’ παίρνεις την αποστομωτική απάντηση ‘’αυτά που ανοίγουν πόρτες’’ …!!!…%$#@$…!!! Έχω καταλάβει ότι προφανώς το εννοεί αυτό που λέει γιατί δοκίμασα να τον ρωτήσω μέρες μετά και η απάντηση ήταν: ‘’ε, δεν είπαμε μαμά; θέλω ΚΛΕΙΔΙΑ’’. Έχει γίνει δε οικογενειακό αστείο κι έτσι όποτε κάποιος συγγενής ή φίλος ρωτήσει τι δώρο θέλει το παιδί, του πούμε κλειδιά και απορήσει ‘’τι κλειδιά;’’ τον κοιτάμε με λίγο boring ύφος και του λέμε ‘’που ανοίγουν τις πόρτες φυσικά! Άκου τι κλειδιά! Τι ερώτηση..’’
Αναλύοντας λίγο παραπάνω την επιθυμία του καταλήγω στα εξής:
Ή το παιδί μου έχει μπει στην προεφηβεία πρόωρα και θέλει να μπαινοβγαίνει στο σπίτι όποτε γουστάρει, πράγμα που μου φαίνεται τρομακτικό.
Ή το παιδί είναι φιλόσοφος και το αίτημά του είναι μεταφορικό, συμβολικό, τύπου ‘’κλειδιά που ανοίγουν τις πόρτες της ζωής’’, πράγμα που μου φαίνεται ακόμη πιο τρομακτικό…
Πι.Ες. Το γκούγκλαρα φυσικά και μου βγήκαν κάτι εταιρίες με θωρακισμένες πόρτες, 2-3 άρθρα με τα 3 κλειδιά που ανοίγουν τις πόρτες του πανεπιστημίου κι ένα άρθρο που έλεγε ότι το κλειδί έχει βαριά συμβολική κληρονομιά, από το πιο μακρινό παρελθόν. Είναι σύμβολο που ανοίγει και κλείνει τις δυνάμεις, αναπαριστά την γνώση, την μύηση και το μυστήριο, την περιέργεια και την κατάκτηση, την ιδιοκτησία. Το έκλεισα αμέσως..
Πι.Ες.2 (άσχετο) Στην Κίνα ο νόμος απαγορεύει στα ζευγάρια που ζουν στα αστικά κέντρα να κάνουν δεύτερο παιδί. Αν κάνουν τότε του στερούν βασικά δικαιώματα όπως παιδεία, περίθαλψη κλπ. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει τέτοιος νόμος. Είμαστε πολιτισμένο δυτικό κράτος. Δεν τολμούν ωστόσο τα περισσότερα ζευγάρια που ζουν στα αστικά κέντρα να κάνουν δεύτερο παιδί. Με το μνημόνιο έχουμε μετατραπεί στους ιδανικούς κινέζους πολίτες, η χαρά του Μάο…
Πι.Ες.3 (σχετικότατο) Μη γκουγκλάρεις ότι σκεφτείς, θα γίνεις νευρωτική και μίζερη. Είπαμε βέλος-πετάω-μακριά! Φόκους φόκους!
Πι.Ες.4 (σχετικό με παλιό ποστ) Η παιδοψυχολόγος είπε ότι δεν πρέπει να μιλάμε αγγλικά μεταξύ μας μπροστά στο παιδί γιατί ‘’σκεφτείτε πως νιώθει εκείνη την ώρα το παιδί΄΄……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………crazy bitch…..!@#$:@#$!!
Σε πείσμα των καιρών εγώ αυτή τη χρονιά την αγάπησα. Ήταν μοιραίο δεν φταίω εγώ, μη με κατηγορείς ότι δεν έχω αίσθηση της κρίσης. Αλλά αυτή τη χρονιά ο Billy the kid, περπάτησε. Αυτή τη χρονιά με είπε για πρώτη φορά μαμά. Κάθε μέρα που περνούσε μου πετούσε και μια καινούρια λέξη με τον δικό του τρόπο. Άρα τι να σου πω γι’ αυτή την χρονιά εγώ; για μειώσεις μιθών, απολύσεις και πίεση πίεση πίεση; Όχι καλή μου, δε με παίρνει. Εγώ έχω στο σπίτι το θαύμα μου κι επειδή ξέρω καλά τι θα πει να παρακαλάς καιρό για ένα τέτοιο θαύμα, θα το αφήσω να περνάει απαρατήρητο; Πλιιιζ!
2011 πέρασε και:
> 438 φορές ξυπνήσαμε τη νύχτα με κλάματα
> 182 μπουκάλια φρέσκο γάλα ήπιε ο Billy the kid
> 18 φορές πήγαμε σε παιδότοπο
> 300 απογευματινές βόλτες
> 33 φορές κατουρήσαμε το κρεββάτι τη νύχτα
> 350 φορές κόντεψε να με πάρει ο ύπνος στο κάγκελο της κούνιας
> 77 posts ανέβηκαν στο ‘’γονείς με κολικούς’’
> 7 blogoμάνες διαβάζω και απολαμβάνω
> 1 blogoγιαγιά τρελλή γνώρισα και αγάπησα
> 1 blogobabakas που γράφει έξυπνα μου τράβηξε την προσοχή
> 150 φορές άργησα στη δουλειά
> 1567 γέλια
> 360 φιλιά ενώ κοιμόταν
….and last but not least: 1825 ΠΑΝΕΣ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΑΜΕ…… αυτό πονάει να το ξέρεις γιε μου, αλλά ευτυχώς τα έχω όλα γραμμένα σ’ αυτό το blog κι έτσι όταν μεγαλώσεις και πιάσεις δουλειά θα τα βρούμε στο οικονομικό…τα γάλατα δικά μου κερνάω… 😉
Χάπι νιου γίαρ with health vre!!
Χριστούγεννα γαρ και ευκαιρία να μιλήσουν και οι Γονείς με κολικούς για τι άλλο? Για τα παιδικά παιχνίδια. Θέλω εδώ να κάνω μια εισαγωγή και να σε προετοιμάσω γιατί σ’αυτό το post ΔΕΝ θα βρεις κριτική και ιδέες για το τι θα πάρεις στο βαφτιστήρι-ανήψι-τέκνο. Μεταξύ μας, δε νομίζω εσύ που με διαβάζεις να περίμενες κάτι τέτοιο. Θα θίξουμε ΣΟΒΑΡΑ θέματα και απόψεις για τα παιχνίδια των παιδιών μας. Τα χωρίζω σε ενότητες και πάμε λοιπόν:
#1 Γιατί η Fischer Price δε θα μπορούσε ποτέ να σχεδιάζει ρούχα
Η αγαπημένη εταιρία γονιών και παιδιών δε θα μπορούσε να λείπει κι απ το δικό μας σπίτι. Έτσι νωρίς νωρίς από ημερών ακόμη, ο Billy the kid εξοπλίστηκε με αυτό:
Και μετά ήρθε αυτό:
Αλλά και αυτό:
Σε διάστημα λίγων μηνών, το ποπ-μπουτίκ σαλόνι μου έγινε το άνδρο των βασικών χρωμάτων. (=αν δεν έχεις κάνει ζωγραφική ποτέ σου γκούγκλαρε το ‘’βασικά και συμπληρωματικά χρώματα’’). Να φανταστείς ότι με τις αποχρώσεις του γκρι και του κόκκινου στους τοίχους, πριν μείνω έγκυος όταν ακόμη ήμουν στην δική μου σφαίρα του interior design και με την αμέριστη αγάπη μου στην τέχνη, είχα γεμίσει κάθε τετραγωνικό εκατοστό των τοίχων με πίνακες και φωτογραφίες. Έτσι με την έλευση του διαδόχου και φυσικά της Fischer Price το σαλόνι έχει μετατραπεί σε αποθέωση του ΚΙΤΣ. Δεν υπάρχει σημείο για να ξεκουραστεί το μάτι. Όπου και να γυρίσεις θα πέσεις πάνω σε κόκκινο-κίτρινο-μπλε με διαλείμματα πράσσινου-μωβ. Αυτό αγάπη μου στην πασαρέλα δε μπορεί να σταθεί. Έχουν περάσει τα 60’s και η φιλοσοφία του ‘’όλα τα χρώματα ταιριάζουν με ΟΛΑ τα χρώματα’’ δε θα σε πάει μπροστά στον κόσμο της μόδας. Αν όμως επιμένεις να κάνεις ντεφιλέ με στυλάκι Fischer Price έχεις έναν μεγάλο και σίγουρο πελάτη: ΤΟΝ ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ.
#2 γιατί τα παιχνίδια για κορίτσια είναι καλύτερα από τα παιχνίδια για αγόρια
Πριν μείνω έγκυος και πριν φυσικά γεννήσω αυτό το φανταστικό παιδί τον Billy the kid, όπως όλα τα κοριτσάκια όταν σκεφτόμουν την περίπτωση της τεκνοποίησης αυτομάτως μου ερχόταν στο μυαλό ένα μωρό κοριτσάκι. Αυτή ήταν και η κυριότερη δικαιολογία που χρησιμοποιούσα στον εαυτό μου κάθε φορά που αγόραζα άλλο ένα ζευγάρι παπούτσια ‘’μια μέρα η κόρη μου θα με ευγνωμονεί!’’. Κι έτσι έρχομαι στο ζήτημα των παιχνιδιών όπου πρωταγωνίστρια είναι χρόνια ολόκληρα η Barbie! Έχουμε λοιπόν τα εξής σημεία που θα εστιάσουμε:
- Η Barbie πάει σε σχολείο για πριγκήπισσες, όχι σε ένα οποιοδήποτε δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο αλλά σε σχολείο για ΠΡΙΓΚΗΠΙΣΣΕΣ! Άρα που οδηγούμαστε συνειρμικά; Σε παρακαλώ πάρα πολύ κυρία μου! Εμένα το κοριτσάκι μου μπορεί να μην είναι από τζάκι, αλλά θα μάθει από μικρό ότι μπορεί να γίνει και να του φέρονται όλοι σα να είναι πριγκήπισσα.
- Η Barbie έχει ποδήλατο και άρα οικολογική συνείδηση.
- Η Barbie εκτός από ποδήλατο, έχει το καινούριο 500αράκι, τζιπ, κάμπριο και ελικόπτερο. Άρα που οδηγούμαστε συνειρμικά: Εμένα το κοριτσάκι μου έχει όνειρα, έχει στόχους που για να πραγματοποιήσει θα δουλέψει σκληρά, αλλά στο τέλος θα ανταμειφθεί!
- Η Barbie ντύνεται σαν κανονικός άνθρωπος. Ναι έχει μια ολόκληρη γκαρνταρόμπα πριγκιπική + κάτι στολές γοργόνας και νεράϊδας, αλλά στην πραγματική της ζωή φοράει ένα στυλάτο τζινάκι και βγαίνει με την παρέα της και τον Κεν.
Το κοριτσάκι μου λοιπόν είναι προσγειωμένο κι έχει όνειρο να αποκτήσει κι αυτό μια μέρα μια υπέροχη υγιή σχέση με τον Ryan Gosling. Γιατί δεν κατάλαβα; δε μπορεί εμένα το παιδί μου;;; Τι μήπως πρέπει να το μεγαλώσω με ηττοπάθεια;; - Η Barbie έχει φίλες άλλες πριγκίπισσες.
Γιατί όχι; οι γνωριμίες δεν είναι καθόλου κακές! - Η Barbie έχει μωρό!!!
Η επιτομή του σωστού παιχνιδιού. Το κοριτσάκι μου έχει όνειρα να αποκτήσει οικογένεια όπως η Barbie.
Όλα αυτά συμβαίνουν με τα κοριτσίστικα παιχνίδια την ίδια στιγμή που τα αγοράκια παίζουν με εργαλεία μαστορέματος, αγροτικά μηχανήματα, γυμνασμένους ανύπαρκτους σούπερ-ήρωες, οχήματα με υπερμεγέθη ελαστικά, υπερφυσικά όπλα που πετούν κολώδη γλιστερές αηδίες, κάνουν παρέα με ημίγυμνους μποντιμπιλντεράδες που το βασικό τους λεξιλόγιο είναι ‘’άααργκκ’’ και ‘’ούργκ’’, αποκτούν από νωρίς άριστη συμπεριφορά εργοταξίου και παίζουν στα δάχτυλα το ‘’έλα…έλα…έλα…..ώπα!’’, ενώ η γκαρνταρόμπα τους περιορίζεται σε σετ από ριγέ σορτσάκια και μπλουζάκια της αγαπημένης τους ομάδας τα οποία τους προμηθεύει σχεδόν πάντα ο Μπαμπάς.
#3 γιατί τα παιχνίδια για αγόρια είναι καλύτερα από τα παιχνίδια για κορίτσια
Με την έλευση του πρίγκηπος Billy the kid στη ζωή μου, άνοιξαν οι ορίζοντές μου και έμαθα πράγματα για την σωστή διαπαιδαγώγηση του παιδιού παρατηρώντας τα αγορίστικα παιχνίδια. Έτσι ανακάλυψα τα εξής:
- Ο Handy Manny, στα ελληνικά Μαστοράκος, αγαπημένος των αγοριών από παιδική ηλικία, είναι στην πραγματικότητα ένας μικρός Μαγκάιβερ. Φτιάχνει τα πάντα!
Και λοιπόν; Είναι δηλαδή κακό που το αγοράκι μου θα μεγαλώσει γνωρίζοντας τι είναι το γαλλικό κλειδί και το άλεν; ε; Είναι κακό που όταν πέσει το κουρτινόξυλο της Barbie και ο Κεν θα την κοιτά σα χαζός, θα πεταχτεί το δικό μου το αγόρι στη μέση και θα της πει με νόημα ‘’allow me…!’’ κλείνοντάς της το μάτι ; Δε νομίζω - Ο Μαστοράκος έχει δημιουργήσει νεότατος μία ολόδική του επιχείρηση απολύτως κερδοφόρα. Άρα που οδηγούμαστε;
Το παιδί μου πατάει γερά στη γη, δεν ονειρεύεται θέσεις executive αλλά το γιαπί, το πυλοφόρι, το μυστρί, ένα μικρό συνεργείο που μεγαλώνοντας θα κυριεύσει όλη την πόλη! (Γιατί; μήπως ο ανεψιός της ξαδέρφης της Μαρίας δεν έγινε υδραυλικός και τώρα με την κρίση τον παρακαλάνε και δεν προλαβαίνει;) - Ο Bob the builder, στα ελληνικά Μπομπ ο Μάστορας, είναι άλλο ένα αγοροπαιχνίδι.
Ο Μπομπ ο Μάστορας λοιπόν είναι ο άρχοντας του εργοταξίου. Δεν υπάρχει κάτι που δε μπορεί να χτίσει. Πολιτικός μηχανικός-αρχιτέκτονας-εργολάβος όλα σε ένα με τεράστια εμπειρία οικοδόμου είναι ο άνδρας πρότυπο. Τι σημαίνει αυτό; ότι το αγόρι μου εμένα θα έχει όραμα σωστό αλλά και σύστημα και οργάνωση. Έχεις κάνει ποτέ ‘’οργάνωση εργοταξίου’’; Εγώ που έχω κάνει (τι έχω κάνει σ΄αυτή τη ζωή Χριστέ μου!), σου λέω ότι αποκτάς τέτοια μέθοδο σε κάθε τι που αναλαμβάνεις να κάνεις που θα έκανε τη Μέρκελ να φαίνεται τσαπατσούλα. - Και πάμε στον γνωστό και μη εξαιρετέο Bob the sponge, στα ελληνικά Μπομπ ο Σφουγγαράκης.
(διακρίνω μια εμμονή με το όνομα Μπομπ). Δεν ξέρω τι λες εσύ για την ‘’φιλία’’ του Μπομπ με τον Πάτρικ αλλά εμένα καθόλου δε με πειράζει. Ξέρεις αυτές τις κακοήθειες περί σεξουαλικών προτιμήσεων…Δηλαδή εσένα αυτοί οι τύποι: 
που μοιάζουν με τους village people σου φαίνονται καλύτεροι από τον γλυκούλη Μπομπ;; Δε νομίζω. Όπως και να ‘χει το παιδί μου θα μάθει με αυτά τα παιχνίδια να μην κρίνει από την εξωτερική εμφάνιση αλλά από τα εσωτερικά χαρίσματα. Του Μπομπ, του Πάτρικ και των village people.
- Τα αγοράκια έχουν μία ολόκληρη συλλογή από τέτοια:
Δεν καταλαβαίνω το πρόβλημά σου ειλικρινά. Ξέρεις πόσο κοστίζει αυτό το όχημα; Όχι; Καλά το φαντάστηκα. Η cayenne όμως ξέρεις πόσο κάνει!! Τς…τς…τς..Ντροπή. Σε τέτοιες εποχές αγάπη μου τι να το κάνεις το κάμπριο; Για να πας στις ελιές θέλεις το παραπάνω οχηματάκι και το παιδί μου το ξέρει από τώρα που είναι μικρό. Ένα μικρό βήμα τώρα, ένας μεγάλος γαιοκτήμονας αύριο!
Όλα αυτά συμβαίνουν με τα αγορίστικα παιχνίδια την στιγμή που η Barbie κάνει σπα, μανικιούρ, πετικιούρ, ξοδεύει τόνους πλαστικού χρήματος στην εμφάνισή της και τις ασταμάτητες πλαστικές επεμβάσεις (ε, μη μου πεις ότι είναι τυχαίο που εξακολουθεί να φαίνεται ΤΟΣΟ ΝΕΑ, ούτε η απόλυτη πια!), μολύνει την ατμόσφαιρα με τους ρύπους των 47 οχημάτων της, συντηρεί το άδικο σύστημα της πλουτοκρατίας βάζοντας το λιθαράκι της στην οικονομική κρίση και όλα αυτά χωρίς να γνωρίζει κανείς απολύτως ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΝΕΙ….
Αυτά είχα να σου πω για τα παιδικά παιχνίδια. Κάποιος έπρεπε επιτέλους να τα πει!
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΜΠΟΜΠ ΤΟΝ ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΚΗ !!!!
