Posts Tagged ‘χριστούγεννα’
21.11.13 google it
Posted November 21, 2013
on:- In: mama's log
- 8 Comments
Αν γκουγκλάρεις την φράση: ‘’πώς να μεγαλώσεις ένα παιδί’’, πριν προλάβεις να την ολοκληρώσεις, στο σημείο πριν τις λέξεις ‘’ένα παιδί’’ εμφανίζεται το εξής καταπληκτικό:
Το οποίο για τον κοινωνιολόγο του μέλλοντος δίνει μία ξεκάθαρη εικόνα των προτεραιοτήτων μας ως γενιά (και της ορθογραφίας μας ως έθνος…).
Αν είσαι ελάχιστα εμπλεκόμενος στα σόσιαλ μίντια ή απλά αν δεν κάθεσαι ήσυχος και ψάχνεσαι με διάφορα (πιθανώς γιατί ακόμη δεν ξέρεις τι θες να κάνεις σ’ αυτή τη ζωή) δεν θα σου πάρει πολύ χρόνο να καταλάβεις πως πολύς, πάρα πολύς κόσμος έχει αντικαταστήσει τον φίλο, τον επιστήμονα, τον γιατρό, τον ψυχολόγο, τους γονείς του, τα αδέλφια του με το google. Γιατί είναι πάρα πολύ εύκολο στην ηρεμία του σαλονιού σου ή στην ησυχία του γραφείου σου ή στο δρόμο με το κινητό σου να ρωτήσεις ότι σου κατέβει και να μην σε κατακρίνει κανείς. Αυτό εμπεριέχει τον κίνδυνο να ρωτήσεις πχ πώς να μεγαλώσεις το παιδί σου και να πάρεις απάντηση για το πώς να μεγαλώσεις φούντα. Οπότε το να έχεις μία στοιχειώδη σχέση με την πραγματικότητα προαπαιτείται.
Τις περισσότερες φορές βέβαια, οι γονείς φέρνουμε στον κόσμο τα παιδιά μας και οι γνώσεις που έχουμε για το μεγάλωμά τους δεν είναι περισσότερες από αυτές που έχουμε για το μεγάλωμα της φούντας. Το κόβω εδώ γιατί θα βγουν οι πουριτανοί να μου πουν ότι παρομοιάζω τα παιδιά με τη φούντα και θα ‘χουμε άλλα…
Ασφαλώς και δεν είναι αυτή η πρόθεσή μου. Όμως έτυχε πρόσφατα να βρεθώ σε συζητήσεις με γονείς που πραγματικά πιστεύουν πως ότι χρειάζεται να ξέρουν σήμερα σχετικό με την ανατροφή του παιδιού τους θα το βρουν on line. Δεν θα σου κρυφτώ, αγαπώ την ψηφιακή εποχή, αγαπώ αυτή την τεράστια ανοιχτή βιβλιοθήκη. Αλλά θα ήθελα να υπάρχουν ορατοί νόμοι χρήσης. Ας πούμε ότι ένα απλό κρυολόγημα του παιδιού μπορεί να σε στείλει εύκολα να διαβάζεις αναλύσεις και pdf που προορίζονται για τελειόφοιτους ιατρικής και μόνο.
Αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στο πάρτυ που γίνεται σε ότι αφορά σε θέματα ψυχολογίας και ανατροφής. Κάπως έφερε η τύχη τα πράγματα έτσι και βρέθηκα να συναναστρέφομαι έναν παιδοψυχολόγο. Αν έχεις φίλο παιδοψυχολόγο ή κοινωνικό λειτουργό ή αναπτυξιολόγο ή οποιαδήποτε τέτοια ειδικότητα είσαι τυχερός άνθρωπος. Να το εκμεταλλευτείς. Θα σε βοηθήσει να μην γκουγκλάρεις άδικα. Γενικά είναι ωραίο να νιώθεις ότι δεν χρειάζεσαι καθοδήγηση και να βασίζεσαι στο αλάνθαστο ένστικτό σου και όχι στο google. Όμως πως θα ποτίσεις το δεντράκι σου αν δεν ξέρεις τον τρόπο; Μία σοφή κουβέντα που μου είπε και μου έκανε τρομερή εντύπωση είναι η εξής: πρέπει να βλέπουμε τα παιδιά μας σαν βέλη. Η δουλειά μας σαν γονείς είναι να πετάξουμε αυτά τα βέλη μακριά. Να βρούμε τον τρόπο να φτάσουν στον προορισμό τους. Δεν ωφελεί κανέναν αν κρατά τα βέλη του αγκαλιά. Τρομακτική παρομοίωση. Αφενός γιατί έπιασα τον εαυτό μου να μουρμουρίζει εσωτερικά ‘’το παιδάκι μου σιγά μην το πετάξω εγώ μακριά, εγώ το θέλω αγκαλίτσα γούτσου γούτσου’’ ή ‘’ναι σιγά που είναι βέλη τα παιδιά που ξέρεις εσύ επειδή διάβασες και 5 βιβλία κομπογιαννίτη..’’. Αφετέρου δε γιατί δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι. Όχι ότι το παιδί μου, μου ανήκει και πρέπει να κάνει ότι θέλω εγώ αλλά γιατί αυτομάτως ο ρόλος σου βαραίνει εντυπωσιακά πολύ ενώ μέχρι χθες έκανες πλακίτσα με το κόψιμο της πάνας.
Ήθελα πάρα πολύ να απαντήσω στον παιδοψυχολόγο ότι εγώ τοξότης είμαι δυστυχώς μόνο στο ζώδιο και όποτε προσπάθησα κάποιο άθλημα με συγκεκριμένο στόχο (μπάσκετ, τέννις) απέτυχα οικτρά και μάλιστα σπάνια έως καθόλου πετυχαίνω το τσαλακωμένο χαρτί στο καλαθάκι των αχρήστων στο γραφείο. Επειδή δεν γεννήθηκα άνδρας στην εποχή του Ρομπέν των δασών, την έχω βγάλει καθαρή μέχρι τώρα αλλά αυτό με το παιδί-βέλος με τσάκισε.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά μη νομίζεις ότι έχω κανένα φοβερό συμπέρασμα και ηθικό δίδαγμα να σου πασάρω. Εγώ απλώς ήθελα να μοιραστώ αυτή την πληροφορία και να σου πω, μια και πλησιάζουν Χριστούγεννα, ότι το δικό μου βέλος ζητάει επίμονα από τον Άγιο Βασίλη να του φέρει δώρο…κλειδιά. Όταν επιχειρείς να τον ρωτήσεις το αυτονόητο ‘’τι κλειδιά’’ παίρνεις την αποστομωτική απάντηση ‘’αυτά που ανοίγουν πόρτες’’ …!!!…%$#@$…!!! Έχω καταλάβει ότι προφανώς το εννοεί αυτό που λέει γιατί δοκίμασα να τον ρωτήσω μέρες μετά και η απάντηση ήταν: ‘’ε, δεν είπαμε μαμά; θέλω ΚΛΕΙΔΙΑ’’. Έχει γίνει δε οικογενειακό αστείο κι έτσι όποτε κάποιος συγγενής ή φίλος ρωτήσει τι δώρο θέλει το παιδί, του πούμε κλειδιά και απορήσει ‘’τι κλειδιά;’’ τον κοιτάμε με λίγο boring ύφος και του λέμε ‘’που ανοίγουν τις πόρτες φυσικά! Άκου τι κλειδιά! Τι ερώτηση..’’
Αναλύοντας λίγο παραπάνω την επιθυμία του καταλήγω στα εξής:
Ή το παιδί μου έχει μπει στην προεφηβεία πρόωρα και θέλει να μπαινοβγαίνει στο σπίτι όποτε γουστάρει, πράγμα που μου φαίνεται τρομακτικό.
Ή το παιδί είναι φιλόσοφος και το αίτημά του είναι μεταφορικό, συμβολικό, τύπου ‘’κλειδιά που ανοίγουν τις πόρτες της ζωής’’, πράγμα που μου φαίνεται ακόμη πιο τρομακτικό…
Πι.Ες. Το γκούγκλαρα φυσικά και μου βγήκαν κάτι εταιρίες με θωρακισμένες πόρτες, 2-3 άρθρα με τα 3 κλειδιά που ανοίγουν τις πόρτες του πανεπιστημίου κι ένα άρθρο που έλεγε ότι το κλειδί έχει βαριά συμβολική κληρονομιά, από το πιο μακρινό παρελθόν. Είναι σύμβολο που ανοίγει και κλείνει τις δυνάμεις, αναπαριστά την γνώση, την μύηση και το μυστήριο, την περιέργεια και την κατάκτηση, την ιδιοκτησία. Το έκλεισα αμέσως..
Πι.Ες.2 (άσχετο) Στην Κίνα ο νόμος απαγορεύει στα ζευγάρια που ζουν στα αστικά κέντρα να κάνουν δεύτερο παιδί. Αν κάνουν τότε του στερούν βασικά δικαιώματα όπως παιδεία, περίθαλψη κλπ. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει τέτοιος νόμος. Είμαστε πολιτισμένο δυτικό κράτος. Δεν τολμούν ωστόσο τα περισσότερα ζευγάρια που ζουν στα αστικά κέντρα να κάνουν δεύτερο παιδί. Με το μνημόνιο έχουμε μετατραπεί στους ιδανικούς κινέζους πολίτες, η χαρά του Μάο…
Πι.Ες.3 (σχετικότατο) Μη γκουγκλάρεις ότι σκεφτείς, θα γίνεις νευρωτική και μίζερη. Είπαμε βέλος-πετάω-μακριά! Φόκους φόκους!
Πι.Ες.4 (σχετικό με παλιό ποστ) Η παιδοψυχολόγος είπε ότι δεν πρέπει να μιλάμε αγγλικά μεταξύ μας μπροστά στο παιδί γιατί ‘’σκεφτείτε πως νιώθει εκείνη την ώρα το παιδί΄΄……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………crazy bitch…..!@#$:@#$!!
Σε πείσμα των καιρών εγώ αυτή τη χρονιά την αγάπησα. Ήταν μοιραίο δεν φταίω εγώ, μη με κατηγορείς ότι δεν έχω αίσθηση της κρίσης. Αλλά αυτή τη χρονιά ο Billy the kid, περπάτησε. Αυτή τη χρονιά με είπε για πρώτη φορά μαμά. Κάθε μέρα που περνούσε μου πετούσε και μια καινούρια λέξη με τον δικό του τρόπο. Άρα τι να σου πω γι’ αυτή την χρονιά εγώ; για μειώσεις μιθών, απολύσεις και πίεση πίεση πίεση; Όχι καλή μου, δε με παίρνει. Εγώ έχω στο σπίτι το θαύμα μου κι επειδή ξέρω καλά τι θα πει να παρακαλάς καιρό για ένα τέτοιο θαύμα, θα το αφήσω να περνάει απαρατήρητο; Πλιιιζ!
2011 πέρασε και:
> 438 φορές ξυπνήσαμε τη νύχτα με κλάματα
> 182 μπουκάλια φρέσκο γάλα ήπιε ο Billy the kid
> 18 φορές πήγαμε σε παιδότοπο
> 300 απογευματινές βόλτες
> 33 φορές κατουρήσαμε το κρεββάτι τη νύχτα
> 350 φορές κόντεψε να με πάρει ο ύπνος στο κάγκελο της κούνιας
> 77 posts ανέβηκαν στο ‘’γονείς με κολικούς’’
> 7 blogoμάνες διαβάζω και απολαμβάνω
> 1 blogoγιαγιά τρελλή γνώρισα και αγάπησα
> 1 blogobabakas που γράφει έξυπνα μου τράβηξε την προσοχή
> 150 φορές άργησα στη δουλειά
> 1567 γέλια
> 360 φιλιά ενώ κοιμόταν
….and last but not least: 1825 ΠΑΝΕΣ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΑΜΕ…… αυτό πονάει να το ξέρεις γιε μου, αλλά ευτυχώς τα έχω όλα γραμμένα σ’ αυτό το blog κι έτσι όταν μεγαλώσεις και πιάσεις δουλειά θα τα βρούμε στο οικονομικό…τα γάλατα δικά μου κερνάω… 😉
Χάπι νιου γίαρ with health vre!!