28.02.14 Monsieur Carnaval & άλλα

Posted by: γονείς με κολικούς on: February 28, 2014

• In: mama's log
• 13 Comments

 

– Μαμά να σου πω ένα αποκριάτικο τραγούδι?

– Για πες αγάπη μου

– Βάζει ο Ντούτσε την στολή του και την σκούφια την ψηλή του μ´ ολα τα φτεραααά (δις)…

– Ο Ντούτσε ρε αγάπη μου δεν είναι αποκριάτικο πως σου ´ρθε?

– Αφού βάζει την στολή του ρε μαμά και την σκούφια την ψηλή του!!

 

Όπως και να το δεις, ένα δίκαιο το ‘χει το παιδί. Διότι στολή, σκούφια και μποά, δικτάτορα δεν το λες… μάλλον σε drag queen πάει το μυαλό αλλά το παιδί τώρα γιατί να το μπερδέψω πριν την ώρα του;

Το αστείο είναι ότι παίρνει και ύφος στην έναρξη, δεν ξέρω που το ‘χει δει, αλλά κάνει έναν παρατεταμένο ήχο με χοντρή φωνή (τύπου) σαν εισαγωγή κάπως έτσι:

Εεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε –και μετά μπαίνει ρυθμικά- βάζει ο Ντούτσε τη στολή του κλπ κλπ

Τώρα με συγχωρείς, στολή με ψηλή σκούφια και όοοοολα τα φτερά;…..φταίω εγώ…; Ότι τι;; ‘’Πάμε πόλεμο;’’. Πώς να μην το τρολάρω τώρα αυτό εγώ; Τον αφήνω και το λέει εννοείται. Και πολύ καλά κάνει το παιδί. Έχει χιούμορ.

Είμαι απ’ αυτούς που μισούν τις Αποκριές. Τις θεωρώ εντελώς περιττή γιορτή. Παρ’ όλο που λόγω καταγωγής των γονιών μου έχω ζήσει κάποια πολύ ωραία έθιμα, όχι Πάτρα και Ξάνθη που πάει το μυαλό σου, πλιζ, δεν τις αντέχω. Απ’ όλη αυτή την ιστορία του τριωδίου εγώ το μόνο που αγαπώ είναι ο χαρταετός. Συγκεκριμένα δε μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να πετάμε χαρταετό μόνο την Κ. Δευτέρα.

Στο θέμα μας. Το παιδί εκτός από το σπίτι που τραγουδάει ΟΛΗ ΜΕΡΑ, τραγουδάει και στο δρόμο καμιά φορά. Το αγαπημένο του άσμα τελευταία είναι το Let her go (Passenger) το οποίο έχει μάθει απ’ έξω (!) με δική του προφορά φυσικά και ο Ντούτσε, ένεκα καρναβαλιού. Το Let her go ‘’το τραγουδάει εκείνο το παιδί που το λένε Βασίλη’’ (ευχαριστώ φίλη μου Μαρίνα που είπες στο παιδί μου ότι τον τραγουδιστή τον λένε κι αυτόν Βασίλη και τώρα μας πρήζει…) ενώ ’’το Ντούτσε το λέει εκείνη η κυρία, η γιαγιούλα, η Βέμπο που πέθανε’’ (στην ίδια πρόταση όλο αυτό).

Καμιά φορά, αφού τα πει αυτά τα δύο 76 φορές και βαρεθεί, συνθέτει δικά του τραγούδια με δικά του λόγια, χωρίς νόημα και ομοιοκαταληξία γιατί λέει ότι ‘’μαμά έχω πολλά τραγούδια μέσα στο κεφάλι μου και πρέπει να τα πω’’.  

Σήμερα το πρωί στον παιδικό σταθμό μπήκε τραγουδώντας, εννοείται, κάτι δικό του. Μας ανακοίνωσε λοιπόν η διευθύντρια ότι ο Billy the kid τραγουδάει όλη την ώρα ΔΥΝΑΤΑ και δεν σταματάει ούτε την ώρα του φαγητού. Αυτός όμως ενδιάμεσα προλαβαίνει και τρώει –δεν έχω ιδέα πως το κάνει αλλά το φαγητό ΔΕΝ το χάνουμε- ενώ τα υπόλοιπα παιδάκια τον κοιτάνε να δίνει παράσταση και δεν τρώνε. Εννοείται ότι εμείς οι περήφανοι γονείς γελάσαμε και τον αγκαλιάσαμε όλο χαρά αλλά μετά σκέφτηκα ότι η διευθύντρια δε γέλασε… Για την ακρίβεια ούτε που χαμογέλασε… Θα μείνω για πάντα με την απορία αν μας την είπε ή όχι που τα άλλα παιδάκια δεν τρώνε την ώρα του φαγητού.

Άρα με βάση τα παραπάνω, μάλλον πρέπει να πάω το παιδί να κάνει μουσική.

Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις αποφάσεις που είχαμε πάρει για το παιδί, πριν το παιδί. Θυμάμαι κάτι ομηρικούς καβγάδες ενώ ήμουν δεν ήμουν στον 6^ο σχετικά με τις εξωσχολικές δραστηριότητες. Ναι, ναι είναι αυτή η βλακεία που σου βγαίνει στη διαπασών πριν το διάδοχο, πριν καταλάβεις ακόμα πώς να αλλάζεις πάνα και διαλέγεις σχολεία και αθλήματα. Εμείς είχαμε το φοβερό δίλημμα: κολύμβηση vs καράτε ή κουνγκ φου ή ταεκ βο ντο ή κικ μπόξινγκ (ή μάι ας σιχτίρ..)

Τι ‘’είσαι ψωνάρα’’, τι ‘’εμένα ο γιος μου δεν θα έχει τρίγωνη πλάτη και λεπτή μέση σα μπαλαρίνα’’ άκουσα δε λέγεται.  Αφού άκουσα το λογύδριο είχα μόνο ένα ακλόνητο επιχείρημα, το εξής:   ‘’Ωραία κατάλαβα. Δε θες κολυμβητήριο. Θα σου πω λοιπόν 4 λέξεις και θα σ΄αφήσω ν’ αποφασίσεις μόνος σου. 4 απλές λεξούλες:

Μάικλ Φελπς……(παύση για να το κάνεις εικόνα)………..Τσάκι Τσαν…….

Δεν πήρα απάντηση αλλά το κολυμβητήριο δε νίκησε έτσι κι αλλιώς. Διότι το παιδί είναι από αυτά που ενθουσιάζονται με κάτι και ξαφνικά μια μέρα πριν αρχίσουν τσιρίζει και χτυπιέται ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΗΣΩ ΣΟΥ ΛΕΩΩΩΩΩ.

Πι.Ες.1 Απορώ ειλικρινά από πού το ‘χει πάρει αυτό… εγώ δε βαριόμουν τόσο γρήγορα, το πάθαινα στον ένα χρόνο περίπου..

Πι.Ες.2 ένα χρόνο ενόργανη..

Πι.Ες.3 ένα χρόνο μπαλέτο… αλλά έχω δικαιολογία στραμπούληξα το λαιμό μου σε κάτι επιδείξεις και μετά είχα τραύμα, που να συνεχίζεις…

Πι.Ες.4 ένα χρόνο μπάσκετ! Α, καλά, θεϊκό! Γυναικεία ομάδα ΧΑΝΘ. Παραιτήθηκε ο προπονητής μόνο αυτό σου λέω.

Πι.Ες.5 4 χρόνια κολυμβητήριο! Έχω σπάσει ρεκόρ εδώ. Επίσης έχω φάει ψόφο κρύο με ξύπνημα 5 το πρωί για προπόνηση και μετά 5^η δημοτικού άστα δράμα. Καλά έκανα και σταμάτησα

Πι.Ες.6 Μία ώρα τένις. Καταρχάς είμαι εντελώς άστοχη (άλλο το μπάσκετ, μην αρχίζεις). Δεν έχω το παραμικρό ταλέντο. Επιπλέον η μαμά μου μόλις ενημερώθηκε για την ασχετοσύνη μου και για το κόστος του νέου σπορ αποφάσισε ότι ‘’ΔΕ ΘΑ ΜΕ ΤΡΕΛΛΑΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΚΑΘΕ ΣΕΖΟΝ ΝΕΟ ΣΠΟΡ! ΣΠΙΤΙ ΤΩΡΑ!’’

Tags: μπαμπάς, εγκυμοσύνη, παιδικός σταθμός, νήπια, μητρότητα, billy the kid, ψυχολογία μητέρας, η μαμά έχει πλάκα, καρναβάλι, χαρταετός, γονείς και παιδί, πατρότητα