12.7.13 Πριν & Μετά (δωρεάν συμβουλές *)
Posted on: July 12, 2013
(* δεν είπα ότι είναι καλές,
δεν είπα ότι είναι σωστές
λέω μόνο ότι είναι δωρεάν.
ότι δίνεις, παίρνεις…!)
Όταν ήμουν φανταστικός single και πίστεψέ με έμεινα έτσι πολύ καιρό γι’ αυτό τώρα τραβάω αυτά που τα τραβάω στα γεράματα, είχα μία πάρα πολύ ξεκάθαρη άποψη για το πώς –πρέπει- να μεγαλώνουν τα παιδιά, για το τι πρέπει να φοράνε, για το πώς πρέπει να τους μιλάνε οι γονείς τους, γενικά ήμουν εξπέρ στην ανατροφή και απορούσα με τους άχρηστους γονείς που έτρεχαν πίσω απ’ τα παιδιά τους για να τα ταΐσουν ή τα άφηναν να τσιρίζουν σαν υστερικά στα σουπερμάρκετ. Θεωρούσα επίσης δεδομένο το γεγονός ότι το να μου τσιρίξει παιδάκι εμένα απλά δεν παίζει. Ότι δεν είναι δυνατόν να πω εγώ ‘’σκασμός’’ με αυστηρό ύφος και να μην υπακούσει. Μάλλον για να το πω καλύτερα, στο φανταστικό αυτό σενάριο δεν έφτανα ποτέ στο σημείο να πω ‘’σκασμός’’, δε νευρίαζα καν. Αρκούσε ένα έντονο βλέμμα τύπου ‘’δεν-θυσίασα-εγώ-την-ζωή-του-φανταστικού-single-για-να-σε-φέρω-στον-κόσμο-και-ν’ακούω-την-τσιρίδα-σου-φύγαμε-για-daquiri-τώρα-και-σβέλτα-χαμογελαστά’’. Και η ζωή κυλούσε έτσι με υπέροχες φαντασιώσεις και νες καφέ φραπέ ατέλειωτη ευχαρίστηση. (ψέμματα δεν πίνω φραπέ αλλά μ’ αρέσει πολύ αυτό το σλόγκαν)
Τα σενάρια ανατράπηκαν στην αυγή της τρέχουσας δεκαετίας. Ένα από τα σοκαριστικά πράγματα που ανακάλυψα μετά την έλευση του πελαργού είναι ότι όλα τα advanced night repair και τα absolue night premium και τα cellular repair cream, ενώ δρουν με καταπληκτικά αποτελέσματα όσο είσαι φανταστικός single, σταματούν ακαριαία μόλις αρχίσει να εκκρίνεται η μητρότητα. Είναι τόσο σοκαριστική αποκάλυψη που απορώ γιατί δεν ασχολούνται μ’ αυτό όλη μέρα στο twitter και τα forums και γιατί δεν φιγουράρει σε 300×250 μπανεράκι στα απανταχού γυναικεία sites με τη λεζάντα: mom reveals terrible secret – dermatologists hate her. Μπορείς να συνεχίσεις να παστώνεσαι όσο θες αλλά να ξέρεις ότι οι ‘’μικρές λεπτές γραμμές’’ θα είναι πια παρελθόν. Γιατί στην θέση τους έχουν έρθει οι ρυτίδες, όχι έκφρασης μην ξεγελιέσαι. Υπάρχει η σκέψη να βάλω όλη τη νύχτα το κεφάλι μου σε σακούλα γεμάτη με prairie αλλά ψάχνω το πώς θα αναπνέω…τι είπες; πως θα το πληρώσω; έλα δε θέλω αηδίες τώρα που άρχισε η ανάκαμψη..πλιζ
Σχετικά με την ανατροφή. Γιατί τσιρίζουν ρε παιδιά; ok είναι μικρά δεν ξέρουν, δεν καταλαβαίνουν αλλά γιατί πρέπει να ΤΣΙΡΙΖΟΥΝ;; Τσίριζα κι εγώ;; Τόσο πολύ δηλαδή; έσπαγα α^$%#δια;; Όχι ρωτώ γιατί τώρα για νορμάλ περνιέμαι, δηλαδή πως γίνεται να τσίριζα έτσι και να μην έχω πονοκέφαλο συνέχεια από τότε; Αν τσίριζα ζητώ συγγνώμη, καθυστερημένα το ξέρω και κρίμα που δεν είναι εδώ κι ο μπαμπάς μου να το ακούσει αλλά σόρυ ρε παιδιά! Χίλιες φορές! Αν είναι να σταματήσει, να βγω να το φωνάξω να το πω: Συγγνώμη! Δε μπορώ να φανταστώ το μέγεθος του δράματος που περνάει όταν πέσει ένα αυτοκόλλητο στο πάτωμα. Στο κάτω κάτω βρε αγοράκι μου, ΜΑΖΕΨΕ ΤΟ! Κι όλα γυρίζουν πάλι στην κανονική τους ροή. Αυτοκόλλητο, πάτωμα, χέρι. Πάμε όλοι μαζί δυνατά (τύπου Ντόρα) ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΟ….ΠΑΤΩΜΑ….ΧΕΡΙ.
Τι άλλο να θυμηθώ….α, ναι: Παλιά δεν υπήρχαν τόσες έγκυες στους δρόμους ούτε τόσα καροτσάκια, ούτε τόσα ζευγάρια με μωρά. Ο λόγος που δεν υπήρχαν ενώ σήμερα είναι παντού είναι ότι δεν είχα εγώ παιδί. Έτσι, ενώ εντόπιζα με καταπληκτική ευκολία το 10 εκατοστών κενό στο γεμάτο ασφυκτικά μπαρ από μεγάλη απόσταση, τα παιδάκια μπορεί και να τα πατούσα στο πέρασμά μου. Και σχολίαζα νοερά διάφορα τσιτάτα τύπου ‘’εντάξει κυρά μου έκανες παιδί, μάζεφ΄το τώρα’’ #glykoula !! Τώρα σταματάω ακαριαία με το αυτοκίνητο για να περάσει καρότσι, στο μετρό ψάχνω διαρκώς την έγκυο και το θύμα που θα σηκώσω άρων άρων για να κάτσει, πάντα με διάφορα τσιτάτα στο μυαλό ‘’την κοιλιά δεν την βλέπετε τς..τς..τς..γαϊδουριά…’’ #once α glykoula always α glykoula ! Αλλά εκεί που λυγίζω κυριολεκτικά είναι αν δω στο δρόμο έγκυο… δεν υπάρχει… Θέλω να τρέξω, να την αγκαλιάσω και να της πω ‘’κουράγιο, θα περάσει’’!! Αλλά μετά σκέφτομαι το σοκ της καημένης που περιμένει όλο χαρά το σπλάχνο της και κρατιέμαι. Στα δε δίδυμα, τρίδυμα που κυκλοφορούν τι να πω, δε λέω τίποτα. Καμιά φορά η άγνοια κινδύνου σώζει..
Κρίση προσωπικότητας. Παλιά είχες τη δουλειά σου (και τώρα εύχομαι), είχες το γυμναστήριο (και τώρα ελπίζω), είχες τους φίλους σου, κάθε μέρα κι άλλο πάρτυ ετσέτερα ετσέτερα. Πήγαινες σε συνέδρια, έκανες μίτινγκ, ενημερωνόσουν για τη δουλειά σου, διάβαζες, διάβαζες, διάβαζες… Τώρα νομίζεις ακόμα πως δεν άλλαξε τίποτα και μπορείς να κάνεις όλα τα παραπάνω μαζί με παιδιά; έλα πες την αλήθεια, θα ‘θελες πολύ να είναι έτσι. Τόσο πολύ που όταν περνάς 10 λεπτά στο twitter ενώ ταυτόχρονα βάζεις πλυντήριο, βάφεις νύχι και φτιάχνεις λουλουδάκια με πλαστελίνη το λες multitasking ενώ στην πραγματικότητα είναι σχιζοφρένεια. Και σκέφτεσαι και γκρινιάζεις λίγο ότι ‘’εγώ δεν ήμουν έτσι μπουχουχου και αν δεν τα κάνω όλα αυτά που έκανα τι θα κάνω; Ποια θα είμαι αν δεν είμαι αυτή που ήμουν μπου χου χου….κλπ κλπ’’. Θα σου πω 3 συμβουλές που μπορεί να σε βοηθήσουν:
Πρώτον: Αν δεν ξέρεις ποια είσαι πλέον, μπορείς να σταματήσεις να λειτουργείς μέσα στα πλαίσια του ποια υποτίθεται πως πρέπει να είσαι. Πιο απλά: Αν δεν είσαι πια αυτό που φαίνεσαι, καιρός ν’ αρχίσει να φαίνεται αυτό που είσαι. Και έτσι, μαγικά, όλα θα γίνουν πιο ωραία. Όχι πιο απλά, μην παίρνεις θάρρος, αλλά πιο ωραία.
Δεύτερον: Η αυτολύπηση μας παίρνει πολύ χρόνο μου είπε μια σοφή φίλη. Το καλό με τη μητρότητα είναι ότι δεν έχεις ποτέ πολύ χρόνο. Άρα δεν προλαβαίνεις να μυξοκλαίς πολλή ώρα. Αν το κάνεις το πιθανότερο είναι ότι θα ξεχάσεις το γάλα στο μπρίκι και όλοι ξέρουμε τι γίνεται όταν ξεχάσεις πολύ ώρα το γάλα στο μπρίκι……φρίκη…
Και Τρίτον: Τα καλαμάκια ΔΕΝ ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΟΝΤΑΙ. Είναι σοκ, το ξέρω και για ‘μένα ήταν. Αλλά το έμαθα από έγκυρη πηγή σ’ ένα φεστιβάλ ανακύκλωσης για παιδιά που έγινε πριν 2 μήνες περίπου στην πλατεία Αγίας Παρασκευής. Μην πετάς τα καλαμάκια στην ανακύκλωση, δεν ξέρεις που δεν ξέρεις ποια είσαι, μη γίνεσαι γαϊδούρα και με τα καλαμάκια. Συγγνώμη που σου φόρτωσα κι αυτή την ενοχή και τώρα θα πρέπει κάθε φορά που πετάς τον καφέ να ξεχωρίζεις το καλαμάκι αλλά δε θα το περνάω εγώ μόνη αυτό το μαρτύριο.
Νιώθεις καλύτερα τώρα;; Είδες βρε κουτό; Δωρεάν δωρεάν αλλά δουλίτσα κάνουν οι συμβουλές τελικά..
Πι.Ες. Είναι συγκλονιστικό αλλά σήμερα ΔΕΝ ΕΧΕΙ Πι.Ες. Σκέψου ότι από χθες θέλω να αναρτήσω το κείμενο και δεν το έχω κάνει γιατί κόλλησα στα Πι.Ες. Σκέφτηκα δεν πειράζει, θα τα βρω αύριο. Αλλά ήρθε το αύριο χωρίς Πι.Ες. Φοβερό ε; Όμως αν έχεις γράψει ένα τόσο άρτιο ποστ δεν έχεις ανάγκη ρε παιδί μου τα Πι.Ες…ΤΟΣΟ τέλεια!!! #synelthe…
33 Responses to "12.7.13 Πριν & Μετά (δωρεάν συμβουλές *)"
July 12, 2013 at 10:06 am
Δεν έχω λόγια!!!! Κατατοπιστική κια σαφέστατη…Όσο για τα καλαμάκια, πραγματικά σοκαρίστηκα γιατί δεν το ήξερα..Είδες; αν ήσουν ακόμα single δε θα πήγαινες ποτέ στο φεστιβάλ ανακύκλωσης για παιδιά, και πες μου πως θα μάθαινες όλα αυτά τα χρήσιμα πράγματα, ώστε να μεταλαμπαδεύσεις τις γνώσεις σου; εεε; σε ρωτώ!
Απολαυστική ανάρτηση, όπως πάντα, όσο γι ατο πι.ες. πραγματικά δε το χρειάζεσαι. σήμερα..Σε φιλώ!
July 12, 2013 at 1:08 pm
Τι κάνεις Χρύσα μου;; Καλά τα καλαμάκια κάνουν θραύση. Έχεις δίκαιο όμως, όντως αν δεν είχα παιδί δεν θα πήγαινα ποτέ στο φεστιβάλ και δε θα μάθαινα ποτέ αυτή την σούπερ πληροφορία. Γι’ αυτό είμαι ευγνώμων!
Φιλάκια πολλά
July 12, 2013 at 10:08 am
Έλα μου τώρα, ψέματα λες, και τώρα διαβάζεις, απλά διαβάζεις αντί να κοιμάσαι μπουχουχου!!!!!!
Παλαιότερα π.π. (προ παιδιού) καθημερινά επικαλούμουν το όνομα Ηρώδης τουλάχιστον 3 φορές ημερησίως και όχι για ιστορικούς λόγους αλλά συνήθως ” Ε ρε Ηρώδης που σου χρειάζεται πουλάκι μου εσένα”. Και φυσικά καταλαβαίνεις πού απευθυνόμουν…
Τώρα μ.π. (μετά παιδιού) η μόνη φράση που σταθερά επαναλαμβάνω είναι “Τώρα πήρα τηλέφωνο στον παλιατζή!!! ” … (και μην ακούσω για λάθος διαπαιδαγώγηση….)
Και φυσικά καταλαβαίνεις πού απευθύνομαι…
Μια συμβουλή και από εμένα (γενικά και ειδικά): Μην κοιτάς το χτες, είναι σκέτη κατάθλιψη. Κοίτα μόνο το αύριο, το μεθαύριο… το υπερπέραν 🙂
Να το θυμάμαι και εγώ αυτό…
πι.ες. Αυτό με τα καλαμάκια με στεναχώρησε τώρα χαχααχαχαχα
July 12, 2013 at 11:12 am
Τώρα πήρα τηλέφωνο στον παλιατζή;;;;;; !!!! λολ λολ λολ και λάικ λάικ λάικ!! Πόσο αστείο!!! Και δε μου λες, πιάνει; γιατί εμάς τον ενθουσιάζει ο παλιατζής. Έγινε το λάθος και τον είδε μια μέρα που ήρθε να πάρει ένα παλιό ψυγείο οπότε τον έχει απομυθοποιήσει και δείχνει τρελλό ενθουσιασμό όποτε ακούει παλιατζή να περνάει… Τι να κάνω τώρα.. πως να το γυρίσω αυτό;…χμ…
Τα καλαμάκια τελικά νομίζω ήταν η πληροφορία-κλειδί αυτού του ποστ. Έχει σοκαριστεί κόσμος..
July 12, 2013 at 12:13 pm
Αυτό το “δεν αναγνωρίζω αυτήν την τρελή με τις ρυτίδες που βλέπω στον καθρέπτη” μου συμβαίνει κάθε φορά που μπαίνω στο σαλόνι και βλέπω τη φωτογραφιά του γάμου μου, στην οποία υπάρχει κάποια άλλη! Όσο για τις αντιρυτιδικές κρέμες θα έπρεπε εκτός από κατηγορία “ημέρας”, “νυχτός” κτλωνα υπάρχει και “post-maternity”(τι εννοείς δεν γίνεται, μόνο full-face σακούλα μπορεί να υπάρξει σε αυτήν την κατηγορία;)
Πι ες: είμαι η μόνη που δεν ανακύκλωνα καλαμάκια;;
July 12, 2013 at 1:10 pm
Είσαι η μόνη!!! Είσαι αυτό που λένε: ”φήμες λένε πως βρέθηκε μάνα που ΔΕΝ ανακυκλώνει καλαμάκια γιατί ξέρει πως δεν ανακυκλώνονται” !!!
Κι όχι τίποτα άλλο, τώρα σου χρωστάω 3η συμβουλή γιατί την ήξερες! Σε δουλειές με βάζεις… 🙂
July 12, 2013 at 12:44 pm
Πεθανα στο γελιο ειλικρινα ……ενα ποστ απολαυστικοτατο εχω να πω και ενημερωτικοτατο !!! Μα γιατι να μην ανακυκλωνεται το καλαμακι δε το καταλαβα??
Μα που χρονος για αυτολυπηση εδω δεν εχουμε χρονο να αυτοπλυθουμε….δε πειραζει ομως στη μπανιερα δυο δυο λεει και το ασμα ….
Πολλα Φιλια απο Positive Junkie !!!!!!
July 12, 2013 at 1:14 pm
Γεια σου Εύη positive junkie! Εσείς αυτολυπάστε παρέα στη μπανιέρα βλέπω…! Νομίζω πως καλά κάνετε, ε λίγο το νερό, λίγο το σαπούνι, λίγο τα λόγια του παππά ξεχνιέσαι στο τέλος και κόβεις τη γκρίνια γιατί έχεις άλλες δουλειές! 😉
Ευχαριστώ πολύ!!
φιλάκια
July 12, 2013 at 12:45 pm
οκ έγραψες….την πλήρη ταύτιση έπαθα μαζί σου, και στο πριν και στο τώρα….καλώς ή κακώς….
July 12, 2013 at 1:17 pm
Δεν ξέρω βρε Χαρά μου αν είναι καλώς ή κακώς αυτή η ταύτιση..Μια φορά εγώ είχα πάθει ταύτιση με την Σαρλίζ Θερόν. Μου πήρε χρόνια να καταλάβω τελικά ότι διαφέρουμε. Πάντα με την ευγενική συμμετοχή των φίλων μου που φρόντιζαν με κάθε ευκαιρία να μου τονίζουν ευγενικά ότι ”ΔΕ ΜΟΙΑΖΕΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΒΡΕ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ”.
φιλάκια πολλά
July 12, 2013 at 12:46 pm
Καλοδεχούμενες οι συμβουλές και ειδικά αν είναι από προσωπική εμπερία έχουν κι αξία ανεκτίμητη!! Καλά αυτό με τις έγκυες πειράζει που το είχα από μικρή; Όταν μια κυρία όταν ήμουν 8 παρασυρθηκε από αυτοκίνητο μπροστά στα μάτια μου, αν κι με απομάκρυνε η μητέρα μου ταχύτατα για μέρες δεν έπαψα να την ρωτώ αν είναι άραγε καλά νόμιζα ότι είχε πεθάνει. Μετά από μέρες και από ατέλειωτη πίεση η μάνα μου ξαμολύθηκε στους δρόμους και ρωτούσε την τύχη της κυρίας, ευτυχώς έμαθε ότι επέζησε κι εκείνη και το παιδάκι της κι ας ήταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη. Τι να κάνω από μικρή είμαι ευαίσθητη με τις ευπαθείς ομάδες, είναι και το θέμα του πατέρα μου που έχει χρόνια θέματα αναπηρίας και μετά από τα τόσα μπες βγες στα νοσοκομεία είδαν τα μάτια μου πολλά το χω το θεματάκι μου.
Καλά αυτό με την ανακύκλωση είναι ένα μπάχαλο στην Ελλάδα. Ρίξτε μια ματιά και στα παρακάτω που δεν ανακυκλώνονται: τα post-it φυσικά, χαρτί που δεν έχει το μέγεθος κόλλας Α4,τα ξυραφάκια ακόμη κι αν βγάλεις τη λεπίδα, τα illustration φύλλα, τα κουτιά πίτσας, τα καπάκια μπουκαλιών και το καλύτερο σας το άφησα για το τέλος οι συσκευασίες tetrapack!!!! Μας τα ‘πρηξε μια συγκεκριμένη εταιρεία τόσους τόνους ανακυκλώσαμε ρεκόρ για την Ελλάδα κλ.π. Μόνο που παρέλειψε να μας πει πως το μόνο εργοστάσιο που ανακυκλώνει tertapack βρίσκεται στην Ισπανία!!! Στην Ελλάδα δεν έχουμε τζάμπα ο κόπος, τα πετάνε οι εταιρείες ανακύκλωσης στις χωματερές!! Χα,χα!!!!
Λοιπόν μη μας ξεχάσεις αναμένουμε περισσότερες συμβουλές !!!!!
July 12, 2013 at 1:22 pm
Αναστασία μ’ έχεις σοκάρει με τα καπάκια μπουκαλιών και τα χαρτιά που δεν είναι σε Α4 και μ’ έχεις διαλύσει τόσο πολύ που μιλούσα ένα τέταρτο με τον άνδρα μου να του εξηγώ τα ανεξήγητα! Δηλαδή έλεος! Και καλά εγώ μάζευα καπάκια για χρόνια στην προηγούμενη δουλειά μου γιατί κάποιος ντελίβερι τα έδινε σε έναν οργανισμό που τα μάζευε γιατί με έναν συγκεκριμένο αριθμό καπακιών αγόραζαν ένα καροτσάκι αναπήρου για κάποιον που το χρειάζεται. Ξέρω δεν είμαι πολύ σαφής αλλά κάποια από σας θα γνωρίζει περισσότερα και θα μας πει σίγουρα. Νόμιζα λοιπόν ότι αυτά τα ανακυκλώνουν. Τώρα μου πετάς εσύ τη βόμβα. Δηλαδή τα τετραπακ που τα ζουλάμε κιόλας και τα κλείνουμε για να μην πιάνουν χώρο ΚΑΙ πηγαίνουν στην Ισπανία ΚΑΙ δεν πρέπει να βάζουμε το καπάκι;;; ΗΜΑΡΤΟΝ βρε Αναστασία μου!
Χάλια έγινα….
🙂 ❤
July 13, 2013 at 7:57 pm
Εγώ να δεις τι σοκ έπαθα που ήμουν χρόνια οπαδός της ανακύκλωσης και ξεχώριζα προσεκτικά όλα τα υλικά, μέχρι που γνώρισα μια κυρία που δουλεύει στην ανακύκλωση και με ενημέρωσε λεπτομερώς!!!! Όσο για τα καπάκια και φέτος τα μαζεύανε στο σχολείο κι είχα μαζέψει μια σακούλα απορριμάτων για τον ίδιο σκοπό, τα μάζεψα μόνο και μόνο για χατήρι του γιου μου το αν γίνανε αναπηρικό καροτσάκι μέσω ανακύκλωσης δεν το ξέρω αν κι έτσι μας διαβεβαίωσαν. Τι να πω κάνε το καλό και ρίξτο στο γυαλό;;;;;; Μάλλον στην χώρα που είμαστε όλα πάνε στο βρόντο!
July 18, 2013 at 1:43 pm
Νομίζω γίνανε Αναστασία μου, κι εγώ θα συνεχίσω να τα μαζεύω γιατί όπως είπες, κάνε το καλό…
July 12, 2013 at 12:55 pm
Απολαυστικό post!!!! Πραγματικά! Μόνο όταν έχεις παιδί μπορείς να καταλάβεις πόσο “βαθυστόχαστο” είναι…!!!!!
July 12, 2013 at 1:30 pm
Είναι η κατάρα του βαθυστόχαστου αγαπητή Chrisvy. Προσπαθώ απεγνωσμένα να είμαι εντελώς ρηχή και επιφανειακή αλλά το βαθυστόχαστο πετιέται ακάλεστο. Ιδιαιτέρως δε, μετά τη γέννα. Μιλάμε για τόνους φιλοσοφίας…φαντάζομαι ότι με καταλαβαίνεις απόλυτα γιατί έχεις παιδί!!!
φιλιά πολλά
July 12, 2013 at 1:04 pm
Η blogger έδωσε ρέστα! Κάθε ένα πραγματάκι απο όσα έγραψες θεωρώ ότι έχει περάσει απο το μυαλό της κάθε μάνας (που είναι τώρα στο μετά) και έχει πάθει την απόλυτη ταύτιση! Το πριν και το μετά! Καλή φάση! Οι συμβουλές είναι πάντα καλοδεχούμενες ειδικά όταν μιλά η πείρα! (ή και η μπύρα…μερικές φορές). Γω έχω να πω για μεγαλύτερες ηλικίες (καθοδόν για τα 12 πια). Τότε που το παιδί σου, σου λέει με αφοπλιστική ηρεμία: κοίτα να δεις μαμά, έχω την άποψή μου και δικαιούσαι να έχεις τη δική σου. Μην προσπαθείς να μου δημιουργήσεις ενοχές με δηλώσεις όπως: εγώ που σε μεγαλώνω με τόσες στερήσεις ξέρω τί είναι καλύτερο για σένα (ναι ναι, όλα αυτά σε μια απλή καθημερινή κουβέντα το πρωί, για το τί ρούχα θα φορέσει). Συμβουλή? Υπομονή, κάποτε θα μεγαλώσει και θα γίνει μάνα. Τότε θα σε θυμηθεί! (χαχαχαχαχαχαχα)
Νάντια
July 12, 2013 at 1:38 pm
Νάντια σε ότι αφορά τα 12χρονα και την προεφηβεία είμαι ακόμα όπως είναι οι φανταστικοί singles: σε πλήρη άγνοια. Και σε πλήρη άρνηση. Έχω την ηλίθια αίσθηση ότι το παιδί μου θα είναι πάντα πιο κοντό από μένα και άρα τέτοιες συζητήσεις περί απόψεων δεν θα μου συμβούν ποτέ. Άλλο που από τώρα έχει τις απόψεις του και μας τις κοπανάει αλλά βέβαια τώρα τα βλέπουμε όλα λίγο ”γλυκούλικα”. Μπα δε γίνεται θα τον γράψω σε βίντεο να του το δείχνω. Τώρα που τα επαναλαμβάνει όλα παπαγαλάκι θα τον βάλω να πει ”μαμά υπόσχομαι ότι όποτε βγαίνω έξω θα σε παίρνω κάθε μισή ώρα τηλέφωνο, ποτέ δεν θα πετάω τα ρούχα μου, πάντα θα έχω τακτοποιημένο το δωμάτιο, θα κάνω το πολύ μία τρύπα στο ένα αυτί κι αυτό μετά τα 27 κλπ κλπ” Όχι ότι θα κάνει δουλειά αλλά τα γραπτά μένουν..
φιλάκια πολλά
July 12, 2013 at 1:54 pm
Έχω πάθει μεγάλη πλάκα (με την κακή την έννοια) με τα λίμιτς της ανακύκλωσης που έχω μάθει από την ανάρτηση και τα σχόλια !!! Μα ούτε τα κουτιά της πίτσας ;;; Ο Χριστός κι η μάνα του !!!
Για την τσιρίδα έχω βρει κόλπο: ταυτόχρονα με βλέμα τύπου κόφ’το-τώρα-αν-αγαπάς-την-ζωή-σου κάνω ένα απότομο, μακρόσυρτο και δυνατό “Σσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσττττττ !!!”. για κάποιο ανεξήγητο λόγο σοκάρονται και τα 2 (7χρονος ο μεγάλος, 3χρονος ο μικρός) και σταματάνε την τσιρίδα.
Δοκίμασέ το κι εσύ. Πού ξέρεις καμιά φορά. 🙂
July 18, 2013 at 1:33 pm
Αγγελική το δοκίμασα. Το αποτέλεσμα ήταν να γελάμε στο τέλος όλοι μαζί. Τόσο γελοία….!!! 🙂
July 12, 2013 at 3:09 pm
Δεν λέγεται multitasking ε;;; Και εγώ που έτσι νόμιζα. (χαχαχα) ΕΙΣΑΙ ΦΟΒΕΡΗ !!!!!!!!
July 12, 2013 at 7:08 pm
Φίλη μου, είσαι αστέρι όπως πάντα! Με κάνεις και χαμογελώ διαβάζοντας τις αναρτήσεις σου και μου φτιάχνεις το κέφι!
Εγώ για τα καλαμάκια το ήξερα! Και για τα χαρτιά αν δεν είναι μέγεθος Α4. Για τα υπόλοιπα όμως όχι! Τι να πει κανείς…
July 18, 2013 at 1:35 pm
Φίλη μου εννοείται ότι εσύ θα ξέρεις για τα καλαμάκια! Είναι δυνατόν να είσαι από το Λουξεμβούργο και να μη γνωρίζεις από σωστή ανακύκλωση; 😉
Είσαι γλυκούλα!
φιλάκια
July 13, 2013 at 9:32 am
Χαμογέλασα… δεν γέλασα όμως, γιατί ΔΕΝ είμαστε για γέλια αλλά ούτε και για λύπηση… βεβαίως βεβαίως! 😉
Εκτιμώ όσες/όσους μπορούν και αυτοσαρκάζονται… λένε πως είναι το πρώτο βήμα που σε οδηγεί στην “αυτογνωσία”… και να ξέρεις το πρώτο βήμα είναι και το τελευταίο! 😉
Όσα σου/σας γράφω, τα γράφω γιατί είμαι γιαγιά και “εκεί που είστε ήμουν και που είμαι θα έρθετε” …
Έτσι είναι ακριβώς δλδ λέξη λέξη… και όλο αυτό το εξαιρετικά καλογραμμένο ποστ, θα μπορούσε να το γράψει μόνο αυτός που έχει κάνει παιδιά, (για τους ελεύθερους όλα αυτά είναι βαρετότατα!) 🙂
Δεν θα το παίξω γιαγιά, αλλά θα σας δώσω με πολύ αγάπη μόνο μια συμβουλή… ΦΡΟΝΤΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΣΑΣ! γιατί οι άνδρες μέχρι ένα σημείο καταλαβαίνουν τι σημαίνει μεγαλώνω ένα παιδί…
Όταν φύγουν τα παιδιά (που πρέπει να φύγουν στα 20, τους), πρέπει να είσαστε έτοιμες να ζήσετε και σαν γυναίκες, ερωτικά, σεξουαλικά, φιλικά, συντροφικά…
ΑΦιλάκια σε όλες σας, μέσα απ’ τη καρδιά μου! (Α=Αληθινά) 🙂
July 18, 2013 at 1:42 pm
Μεγάλο θέμα θίγεις μαγισσούλα μου όπως πάντα. Το ξέρουμε κατά βάθος αλλά κάνουμε πως δεν θα συμβεί τίποτα σ’ εμάς. Είναι φτιαγμένοι για να έχουν όρια σε όλα οι σύντροφοι μου φαίνεται κι αυτό οι γυναίκες δε μπορούμε να το καταλάβουμε, πολλές φορές μάλιστα δεν το συγχωρούμε. Πολλά βάρη, κάνε το παιδί, μάθε το, μάθε να ζεις μαζί του, μην ξεχνάς τον σύζυγο το άλλο παιδί γιατί κι αυτό θέλει την προσοχή σου και μέσα σ’ όλα χώσε και τη λίστα του σούπερμάρκετ. Δεν υπάρχει δε μπορώ υπάρχει δεν θέλω, μπούρδες. Ζογκλέρ και ακροβάτες. Νόμιζα πως αυτά γινόταν μόνο στο τσίρκο…
Από την άλλη, ευτυχώς που είμαστε τσίρκο κι έτσι έχουμε και τις καλές μάγισσες. 😉
Σ’ευχαριστώ πολύ!
July 22, 2013 at 7:02 am
Τα καλαμάκια; Μα τα καλαμάκια; Δηλαδή τι άλλο θα συμβεί σε αυτή τη ζωή! Τα πάνω κάτω ήρθαν!
Όσο για τις τσιρίδες και τη συνεχή μουρμούρα (ειδικά αν δε μιλάει, είναι 20 μηνών), τι να πω! Ζητώ κι εγώ συγνώμη από τους γονείς μου! Αυτό που σκέφτομαι είναι: “Δηλαδή έτσι θα είναι…. Μάλιστα, μάλιστα” (στοπ καρέ: εγώ με βλέμμα αλλόφρων, με τις ρυτίδες που λέμε, κοιτιέμαι στον καθρέφτη)!
Μου έφτιαξες τη διάθεση. Μόλις γύρισα στη δουλειά μετά από 15 ημέρες διακοπές (λέμε τώρα διακοπές)!!!!
Thanks!!!!
July 23, 2013 at 12:21 pm
Αχ κοριτσάκι μου σε νιώθω. Με 20 μηνών δεν το λες και διακοπές ακριβώς. Αλλά να ξέρεις οι επόμενες θα είναι πολύ πολύ καλύτερες. Ντον’τ γουόρι!
φιλιά
August 27, 2013 at 12:11 pm
Λες και ζεις τη ζωή μου! χαχα
Αυτό με τα καλαμάκια τι ήταν, κουφάθηκα!!!
May 7, 2014 at 10:09 pm
Χαχαχα η’ μπουχουχου ιδου το ερωτημα! Ευτυχως που υπαρχεις κ συ καλη μου κ σε διαβαζω κ σκαει λιγο το χειλακι απο την καθημερινη παρανοια!
Για το αρθρο δεν εχω λογια..ελα τωρα πες την αληθεια παρακολουθεις την ζωη μου ετσι? Μα τετοια ταυτιση πια??? Ενα θα σου πω: ο μαυρος κυκλος στο ματι κοντευει να φτασει γονατο κ το κονσιλερ τωρα τελευταια σκεφτομαι να το αντικαταστησω με ασταρι.. κ φυσικα δεν μιλαμε πια για κρεμες σ’αυτο το σπιτι ειναι ταμπου..
Πι.ες.1 Τα καλαμακια ηταν το σοκ της ημερας..Να ακομα τρεμω!!!
Πι.ες.2 Οχι δεν ειμαι του δημοτικου κ γραφω χωρις τονους, το καταραμενο το κινητο μου φταει που θελει να εχεις τελειωσει αστροφυσικη για να γραψεις με τονους..!!!
May 8, 2014 at 7:49 am
Ψιτ ψιτ!
Υπάρχουν μανούλες, μπαμπάδες, γιαγιάδες ακόμα και παππούδες που περιμένουν νέα σου/σας! 😉
ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς! ❤
γονείς με κολικούς 
July 12, 2013 at 9:35 am
Εντάξει! Σ’αγαπώ!!!!
Αυτό με τις εγκύους και τα καρότσια το έπαθα κι εγώ! Από τότε που έμεινα έγκυος μιλιούνια ξεχύθηκαν στους δρόμους!! Τώρα, χιλιάδες καρότσια!!
Τρελοτουρίστρια
PS. Αλήθεια δεν ανακυκλώνονται τα καλαμάκια;;;;;;
July 12, 2013 at 9:46 am
Φοβερό δεν είναι; Δηλαδή έπρεπε να κάνουμε ΕΜΕΙΣ παιδιά για ν’ αρχίσουν ΟΛΕΣ;;; Ήμαρτον με το μιμητισμό!!! 😉
Δεν ανακυκλώνονται ρε συ, πόσο #fail να μην ανακυκλώνονται;;