27.3.13 Με φωνάζουνε τζίνι
Posted on: March 27, 2013
Έλα πάμε όλοι μαζί τραγουδιστά:
Με φωνάζουνε τζίνι το τζίνι το τζίνιιιιιι γιατί σ’ όλα είμαι μέσα είμαι μέσα είμαι μέσααααα…!!
Έρχεται κάποια στιγμή στην ζωή κάθε μητέρας που βρίσκεται να τραγουδάει αυτό το τραγούδι. Το τζίνι.
Αφού έχεις εγκυμονήσει-γεννήσει-θηλάσει-ντύσει-ξεντύσει-ξαναντύσει-ξεσκατίσει-ξενυχτίσει-ξεθωριάσει τόσο πολύ μέχρι που δεν πάει άλλο αρχίζεις δειλά δειλά να ψυχανεμίζεσαι ότι μάλλον, ΙΣΩΣ, η ζωή σου από δω και πέρα θα είναι λίίίίίίγο πιο πολύπλοκη από αυτήν που είχες ως φανταστικός single. Σου τα λέω αυτά με το συμπάθειο που είμαι έτσι ωμή, για να μην έχεις την παραμικρή ελπίδα πως θα μπορέσεις ξανά να πιεις καφέ και να καπνίσεις ένα ολόκληρο τσιγάρο ανέμελα. Όποιος κακός άνθρωπος σε πλησιάσει και σου πει ‘’έλα μωρέ πως κάνεις έτσι δεν είναι τίποτα ένα παιδί, ότι έκανες θα κάνεις ΑΠΛΑ πιο λίγο’’ να τον χαστουκίσεις αμέσως και να τον απομακρύνεις απ’ τη ζωή σου. Είναι πολύ κακή επιρροή. Γιατί όταν θα σέρνεσαι στα πατώματα στο έλεος της τσιρίδας του σπλάχνου σου, δεν θα είναι εκεί να σου κρατάει το χέρι γιατί το πιθανότερο είναι ότι έχει 47 νταντάδες, 8 ξαδέρφες και 2 πεθερές να του κρατούν το δικό του για να μπορεί να καπνίζει ένα πακέτο τσιγάρα ανέμελα.
Μη μου αρχίσεις τώρα τα αντικαπνιστικά να χαρείς. Εδώ είναι μπλογκ για γονείς, τα τέκνα αφού ενηλικιωθούν ν’ αποφασίσουν για τον εαυτό τους.
Το τζίνι λοιπόν, εσύ μπορεί να το χλευάζεις αλλά είναι πολύ σοφό άσμα. Το είχα ξεχασμένο για χρόνια μέχρι που το άκουσα ένα πρωί ξαφνικά και μ’ έκανε να χαμογελάσω μέσα στην τρέλλα μου.
Διότι τι κάνει ένα τζίνι που δε μπορεί να κάνει η μαμά σήμερα; όχι και πολλά πράγματα.
Το τζίνι κάθεται όλη μέρα, αιώνες, σ’ ένα χώρο που απ’ έξω μπορεί να είναι λυχνάρι αλλά από μέσα είναι σουίτα του Burj El Arab.
Η μαμά σήμερα συνήθως δουλεύει όλη μέρα σ’ ένα χώρο που είναι απ’ έξω κι από μέσα σαν την εφορία Αμπελοκήπων.
Το τζίνι φοράει όλη μέρα τα πασουμάκια του, ένα σουτιέν με μπριγιάν και κάτι μεταξωτές βράκες πηγαίνοντας από καναπέ σε καναπέ στη σουίτα του.
Η μαμά φοράει τακούνια 10 ώρες τη μέρα με τα οποία τρέχει, περπατάει, οδηγεί, κουβαλάει. Στο σπίτι, ΑΝ προλάβει να ντυθεί φοράει φόρμα και t-shirt με κολλημένες πλαστελίνες στο μανίκι στην καλύτερη περίπτωση.
Το τζίνι δουλεύει μια φορά κάθε 10.000 χρόνια όπου κάποιος το βγάζει έξω απ’ το λυχνάρι-σουίτα και του ζητάει να τον κάνει πάρα πολύ πλούσιο πάρα πολύ γρήγορα, πάρα πολύ ευτυχισμένο, αυτόν και την οικογένειά του.
Η μαμά δουλεύει 20 ώρες στην ‘’εφορία’’ και 10 ώρες στο σπίτι. Στην ‘’εφορία’’ κάποιος της ζητάει να τον κάνει πάρα πολύ πλούσιο πάρα πολύ γρήγορα και στο σπίτι πρέπει να κάνει πάρα πολύ ευτυχισμένη – και καθαρή- την οικογένειά της.
Το τζίνι άμα το βγάλεις απ’ το λυχνάρι του ζητάς να σου πραγματοποιήσει μόνο 3 ευχές.
Η μαμά έχει μάθει να πραγματοποιεί 123 ευχές την ημέρα.
Το τζίνι μπορεί να δουλεύει μια φορά στα 10.000 χρόνια αλλά όποτε κάποιος το χρειαστεί και τρίψει απαλά το λυχνάρι-σουίτα θα πεταχτεί αυτομάτως για να κάνει τη δουλειά του ότι ώρα κι αν είναι.
Η μαμά δουλεύει 30 ώρες την ημέρα ασταμάτητα αλλά και όποτε κάποιος την χρειαστεί και τσιρίξει απαλά τη νύχτα θα πεταχτεί αυτομάτως να κάνει τη δουλειά της.
Το τζίνι βαριέται λίγο να κάθεται αιώνες μέσα στο σουτιέν από μπριγιάν αλλά περνάει κάπως ευχάριστα την ώρα του πραγματοποιώντας τις ευχές του μόνο του. Όταν βαριέται να πραγματοποιήσει ευχές, μετράει τα διαμάντια του.
Η μαμά δε βαριέται ποτέ. Όταν δε θηλάζει, βγάζει γάλα. Όταν τελειώσει με τους θηλασμούς φτιάχνει αυγό βραστό και αμέσως μετά φρουτόκρεμα και αμέσως μετά κοτόσουπα και αμέσως μετά πίτα και αμέσως μετά παστίτσιο ετσέτερα ετσέτερα… Μετά κάνει και 2 ώρες γιόγκα γιατί έχει πολλή ενέργεια και κάπως πρέπει να αποφορτιστεί. Άμα δεν της φύγει πάει και για τρέξιμο. Εξάλλου έχει χρόνο..
Το τζίνι δεν έχει παιδιά. Αν όμως θελήσει μπορεί να ευχηθεί να έχει 2-3 τα οποία θα χαμογελούν όλη μέρα και θα τραγουδούν άριες και Νατάσσα Μποφίλιου ενώ το τζίνι θα μετράει τα διαμάντια του.
Η μαμά έχει παιδιά. Εξ’ ου και μαμά. 2-3 δεν έχει γιατί τώρα τα φορολογούν. Έχει ένα, άντε δύο. Το ένα τραγουδάει όλη μέρα το ‘’Πακαμαστάλ’’. Το άλλο χτυπιέται στα πατώματα για ένα ακόμα kinder.
Το τζίνι δεν βλέπει τηλεόραση. Άμα θέλει να δει κάτι απλώς πηγαίνει στα γυρίσματα.
Η μαμά όσο είναι στο σπίτι η τηλεόραση παίζει ασταμάτητα. Την Πέπα το γουρουνάκι. ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ. Όβερ εν όβερ εν οβερ εγκέν….ΦΟΡ ΕΒΕΡ….
Κάποιες διαφορές έχουν αλλά είναι of minor..
Πάμε πάλι τραγουδιστά: Με φωνάζουνε τζίνι το τζίνι το τζίνιιιιιι γιατί σ’ όλα είμαι μέσα είμαι μέσα είμαι μέσαα κι όταν κάποια φοράαα έρθουν όλα στραβάααα δε μου λείπει η χαράααα !!!
Άντε στο λυχνάρι σου τώρα… 😉
Πι.Ες. Είναι αυτές οι φορές που ψάχνεις a shoulder to cry on και γίνεται ένα ατύχημα και ο καλός σου σπάει τον ώμο του σε 4 κομμάτια. Άντε βρες τώρα ώμο να κλάψεις!! Στα λέω αυτά γιατί γκρινιάζεις που δε γράφω πιο συχνά! Ορίστε κυρία μου, συμβαίνουν και διάφορα τι φταίω εγώ; Έχω και το σάουντρακ της Πέπας της γουρουνίτσας παράλληλα έχω λαλήσει, πόση αντοχή πια;
Πι.Ες.2 Εσένα που συνεχίζεις να μουρμουράς ότι ένα παιδί = κανένα θα σε πατήσω με το αυτοκίνητο. Μπορώ να σε δικαιολογήσω μόνο αν έχεις 7 τρίδυμα.
Πι.Ες.3 Έχω ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ να σου πω για την Πέππα το γουρουνάκι και την γουρουνοοικογένειά της. Το νέο μας χόμπι στο σπίτι είναι η διαμάχη μεταξύ Πέπας και Γουίνι. Μιλάμε για ντέρμπι. Θα στα πω…
Πι.Ες.4 Η νέα μόδα στο Μανχάτταν είναι να νοικιάζει η γκαστρούλα υπέρηχο και να μαζεύονται στο σπίτι όλοι οι φίλοι να βλέπουν πως κουνιέται το έμβρυο…. Πας κι εσύ κακομοίρα και βγάζεις την αυχενική στο facebook! Τς..τς..τς…πασέ…
Πι.Ες.5 Νομίζω το προηγούμενο Πι.Ες. είναι το καλύτερο Πι.Ες. όλων των εποχών…Μπράβο! (Άμα δεν παινέψεις το σπίτι σου..)
42 Responses to "27.3.13 Με φωνάζουνε τζίνι"
March 27, 2013 at 3:17 pm
τί κάνεις ρε τζίνι; χαθήκαμε. τέσπα, όσο είχαμε βρεθεί 😉
θυμό διαβάζω, ΘΥΜΟ! χοχοχοχο
March 27, 2013 at 3:23 pm
Δε χανόμαστε εμείς Γιολίνα μου, σε διαβάζω ανελιπώς! Ωχ για να το λες εσύ ότι βγάζει θυμό μάλλον βγάζει… Θα συμμορφωθώ στο επόμενο ποστ. Είμαι λίγο κουρασμένη…θα περάσει υποθέτω.
σε φιλώ
March 27, 2013 at 3:39 pm
Το τραγουδάκι παίζει στο repeat με την μπέμπα στο ένα χέρι και το κομμάτι πίτσας στο άλλο!!!
Πόσο μα πόσο ταυτίστηκα!
March 27, 2013 at 3:48 pm
Γεια σου Μάρθα-Τζίνι!! που σ’ όλα είσαι μέσα!
Tonis Sfinos 4 ever!!! με τρέλλα
March 27, 2013 at 5:34 pm
Αυτόν που συνεχίζει να μουρμουράει ότι ένα ίσον κανένα να μην τον πατήσεις με το αυτοκίνητο, είναι πολύ γρήγορο… Να τον βάλεις να κάνει όλη τη διαδρομή σαλόνι-κουζίνα ξυπόλυτος πατώντας αποκλειστικά lego
March 28, 2013 at 3:36 pm
Τ Ε Λ Ε Ι Ο!!! Μπορούμε να συγκεντρώσουμε διάφορα τέτοια βασανιστήρια, μου δίνεις ιδέες! Πόσο χαίρομαι!! λάικ λάικ λάικ!!!
March 27, 2013 at 7:27 pm
Τζίνι, έχω τρεις ευχές: Να μείνεις για πάντα μαμά γιατί αυτή είναι η αφορμή του συγγραφικού σου οίστρου, αλλά και ο λόγος. Να γίνεις η νταντά του παιδιού μου και Να μη με πατήσεις με το αμάξι σου…
March 28, 2013 at 10:22 am
Για πάντα μαμά, ευκολάκι. Νταντά του Θωμά σε συνδυασμό με Μπιλάκο…..δυσκολάκι….Δε θα σε πατήσω εσένα ρε τα ‘χουμε πει αυτά!!!
March 27, 2013 at 9:20 pm
Δηλαδή θες να μας πεις ότι οι μαμάδες είναι σαν τα τζίνι και καλύτερες, ε; Συμφωνώ μωρέ αλλά να… με έχουν στοιχειώσει εκείνα τα επεισόδια που το σπίτι της ήταν ένα χάλι κι αυτή με ένα νεύμα του κεφαλιού τα συμμάζευε όλα σε μια στιγμή. Καταραμένη Τζίνι! (Μα, καλά νοικιάζουν υπέρηχο; Αχ, τι να μας πουν κι αυτές οι Νεοϋορκέζες!)
March 28, 2013 at 10:42 am
Να είδες τώρα τι είσαι; μου το ρίχνεις το επίπεδο γιατί με πας στην Αμερικανιά με τη Τζίνι. Δες το λίγο πιο ευρωπαϊκό-χρεωκοπημένο-σκοτεινό το τζίνι-μάνα σήμερα. Άμα το δεις έτσι, όλα ξαφνικά θα έρθουν στη θέση τους. Διότι το ευρωπαϊκό τζίνι δεν πολυνοιάζεται για την ακαταστασία, είναι alternative. Οπότε κι η μάνα αντίστοιχα έχει εξελιχθεί. Η ακαταστασία είναι πολύ hot πλέον! Μη νομίζεις κι εγώ αρρωστάκι με την τάξη είμαι αλλά τι να κάνεις, μπρος στη μόδα τι ‘ναι ο πόνος;;;
March 30, 2013 at 5:06 pm
Χρυσή μου, τώρα μου λες ότι η ακαταστασία είναι hot κι έχω χάσει τις εξελίξεις; Πάνω που έλεγα να σιδερώσω τρία πλυντήρια αλλά μπρος στη μόδα τι είναι οι τσαλάκες;
March 27, 2013 at 9:52 pm
Αν θέλεις με πιστεύεις, σήμερα απ΄ το πρωί είχα φαγωθεί αναρωτιόμουν, μα που είναι αυτή η Μάμα-Billy The Kid, σαν πολύ καιρό δεν έχει να γράψει!!!!;;;;; Και να λίγο πριν κοιμηθώ έχω alert, χαίρομαι που επέστρεψες!!!! Ρε συ το ΄χες ξανααναφέρει αυτό με την Πέππα το γουρουνάκι, τι εστί; Διότι εμείς έχουμε μεγαλώσει αρκετά και βλέπουμε άλλα, για ενημέρωσε φαίνεται να έχει φάει τρελλό κόλλημα ο Μπιλάκος σου!!! Πάντως έχεις απόλυτο δίκιο και το Τζίνι θα κάνουμε και τα ταχυδακτυλουργικομαγικά μας θα κάνουμε και το κορόϊδο και τον Καραγκιόζη θα κάνουμε! Και που είσαι ακόμα τα καλύτερα έρχονται!!!!!
March 28, 2013 at 10:44 am
Που ‘σαι ρε Αναστασία, αναρωτιέσαι αναρωτιέσαι ένα mail δεν στέλνεις όμως!! τέτοια είσαι! Θα σου πω για την Πέππα, είστε μεγαλύτεροι εσείς και όντως δεν σας κάνει. Τζίνι τζίνι Αναστασία μου, μην τα συζητάς. Δεν έχω καταλάβει για ποιο λόγο μου έχεις γράψει μια σταλιά σχόλιο. Περιμένω το επόμενο για να εξιλεωθείς. Άκου 3 προτάσεις!!! Τι σου συμβαίνει;
March 28, 2013 at 11:16 am
Χα,χα στην έσκασα έγραψα λίγα, είμαι σε πολύ cool φάση τους τελευταίους μήνες, όλα έχουν μπει σε μια σειρά επιτέλους. Τα παιδιά μεγαλώσανε, μου δίνουν χώρο και χρόνο στο σπίτι να περνάω μια στάλα κι εγώ σαν ενήλικας και όχι σαν ηρωίδα του Τζουμάντζι!!!! Απέκτησα και παρεάκι καλό, ένα ωραίο mp-3 που μου κάναν δώρο στα γενεθλιά μου τα δυο μου ζουζουνάκια και ο γλυκός μου αντρούλης έχω περάσει την αγαπημένη μου metal μουσική και rock on baby!!!!!!!!! Θα έρθει και η σειρά σου για την δική σου ολόδική στιγμή σου, απλώς θέλει υπομονή και επιμονή, εγώ μετά από τόσα χρόνια μαλλιάσματος επιτέλους δικαιώνομαι! Και έπεται συνέχεια δεν εφησυχάζω!!!! P.S. Μόλις βρώ πως στέλνουν mail από το Blog σου θα σου γράψω. Είσαι και από τα μόνο blog που ακολουθώ και επικοινωνώ με μανία!!
Καλή σου μέρα!!!!!!!
March 28, 2013 at 11:54 am
goneismecolikous@wordpress.com βρε χάκερ είναι το mail!! Δεν κρατήθηκες, έγραψες, το ήξερα. Είσαι και ροκ τύπος, μπράβο Αναστασία μου. Δηλαδή τώρα τι; επειδή εσύ ξεπαίδιασες, δε θα μας μιλάς; όχι να μας μιλάς να ξέρουμε τι μας περιμένει!
φιλάκια πολλά, ευχαριστώ για την παρέα!
March 27, 2013 at 10:16 pm
Και τώρα που – ελαφρώς, μην το παραχέσουμε- συνήλθα λίγο και αρχίσω να μαζεύω τα βυζιά μου μέσα στο σουτιέν (γιατί τον υπόλοιπο καιρό τα είχα όλη μέρα έξω για να μην έχω βάλε βγάλε χειμωνιάτικα) , επανέρχομαι δριμύτερη (μέχρι να βρω πως γράφεται αυτό το δημιτρερη, δρυμιτετη, αι σιχτίρ πια). Μην ξανακούσω ένα = κανένα ΘΑ ΚΑΝΩ ΦΟΝΟ. Αν είναι ένα και τσιρίζει σαν τον δικό μου να το πάρουν αν το φάνε, μη πω τίποτα χειρότερο γιατί εδώ είναι ένα σοβαρό μπλογκ για μαμάδες. Αυτά. Κατά τ’αλλα πες τα χρυσή μου. Δε ζω ούτε τα μισά από αυτά που ζεις και ήδη έχω παραδώσει. Κατά προτίμηση τον Ταλιμπάν μου για εξορκισμό.Ειδικά τώρα που πρήστηκαν οοοοολα τα ούλα , π΄νω κάτω, νομίζω πως το παιδί πρέπει να το δει παπάς. Και θρήσκα δε με λες, με λες?????
March 28, 2013 at 10:51 am
Ε, κοίτα εγώ είμαι θρήσκα, ένας παπάς δεν βλάπτει ποτέ. Αλλιώς που να πας για εξορκισμό; Στο δήμαρχο; Δεν πας. Ειδικά άμα έχεις και δήμαρχο το Μπουτάρη θα σε πάρει με τα μούτρα δε λέει. Αχ κοριτσάκι μου να ξέρεις πάντως πως τα καλύτερα έρχονται. Συνήθως σε αυτές τις ηλικίες, στους πρώτους μήνες δηλαδή, έχεις την εντύπωση ότι θα μείνεις έτσι για πάντα, ένας μήνας περνάει σαν 10 από την κούραση και τα διαφορετικά πράγματα που πρέπει να συνηθίζεις κάθε μέρα. Αλλά τελικά περνάει ο πρώτος χρόνος και μετά παρακαλάς να γυρίσει λίγο πίσω για να μπορείς πάλι να τον έχεις αγκαλιά. Ή συνεχίζεις να τον έχεις αγκαλιά και σου πιάνεται η μέση!
xxx
March 28, 2013 at 6:59 am
Ότι και να πω είναι λίγο… Γέλασα τόσο πολύ κι ήταν σαν να βλέπω εμένα, προσθέτοντας και τις νυχτερινές αγρύπνιες. Και ακόμα μετράω μόλις 17 μήνες μαμά….. Η Πέπα είναι πασέ πια! Είμαστε στα Σούπερ ζωάκια και στον Τόμας το τρενάκι. Και μην ακούσω αυτά τα χαζά για τα παιδιά και την τηλεόραση, σφάζω επιτόπου.
March 28, 2013 at 10:47 am
Τα ‘χω ψιλοκράξει λίγο βρε Σοφία μου αυτά τα σούπερ-παράφωνα-ζωάκια στο προηγούμενο ποστ. Ναι κι εμείς τα ‘χουμε στα everyday μας δε λέω αλλά δεν τα αντέχω με τίποτα. Από που να το πιάσω; από το concept; από τα γραφικά τους; ή από τη μουσική τους;; Χεβ Μέρσι !!!!! Ο Τόμας είναι σούπερ. Έχουμε ήδη κάνει τούρτα, έχουμε βάλει αυτοκόλητα στους τοίχους, έχουμε φτιάξει 150 φορές τις γραμμές, έχουμε πάρει και τον James, μόνο φουγάρο στο μπαλκόνι δε βάλαμε! Κι αυτή η υπερβολή με τα νήπια πια, τι κόλλημα;
March 28, 2013 at 8:15 am
1=Κανένα… τς τί μας λένε χαχαχα -εμένα το δικό μου παιδί γιατί δεν τρώει πίτσα?- Αυτοί που λένε 1=κανένα, ή όπως είπες έχουν ορδές υπηρετών και τα συναφή ή είναι γεροντοκόρες-κόροι 80 χρόνων που δεν έχουν καν γάτα….
Το tutitu το ξέρετε ή βλέπετε ΜΟΝΟ πέππα ? χαχαχα σε πειράζω!!!
Φεύγω, πάω για τις; ετοιμασίες μας γιατί σήμερα το κοριτσάκι μου έχει γενέθλια, γίνεται 3 !!!!!!!!!!!!!!!
ΟΛΕ
Φιλάκια και τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς
March 28, 2013 at 10:53 am
3;;; Α, ωραία νύφη βλέπω έχουμε, κι εμείς τα κλείσαμε 3 του μηνός. Να σου ζήσει!! Να ‘ναι γερό και φωτισμένο!
φιλάκια πολλά
April 16, 2013 at 4:41 pm
και τί νύφη!! Κούκλα και ναζιάρα 🙂
Να τα χαιρόμαστε τα αστεράκια μας, σ’ ευχαριστούμε για τις ευχές!!!
March 28, 2013 at 9:06 am
Έχω πεθάνει στο γέλιο λέμε! Είναι απόλαυση κάθετι που γράφεις! Δεν θα σχολιάσω το ένα=κανένα….! Τρέχουμε όλη μέρα, καθαρίζουμε, μαζεύουμε, μαγειρεύουμε, θηλάζουμε και θα μας πουν ότι είναι ΤΙΠΟΤΑ??? Ε όχι φιλαράκι αν θες έλα να αναλάβεις να δεις τι όμορφα που είναι να ξυπνας 5 με 6 φορές το βραδύ! Τις καλές ημέρες βέβαια! Α και κάτι άλλο πως γίνεται μερικές μαμάδες να ορκίζονται οτι “εμένα το παιδί μου απο 2 ημερών κοιμάται όλο το βράδυ”??? Κάνω κάτι λάθος ή αυτή είναι απο το σταρ τρεκ????
Σχολίασα τελικά το ξέρω….. χε χε!
March 28, 2013 at 11:00 am
Ναι ένα άλλο σημαντικό θέμα που πρέπει να σχολιάσουμε είναι όντως αυτές οι μαμάδες-σταρ τρεκ πολύ ωραία το έθεσες. Μπορεί να είναι κομμάτια απ’ την κούραση αλλά το παιδί τους από 2 μηνών τρώει μπριζόλα, έβγαλε δόντια 15 ημερών, περπάτησε 5 μηνών και στη βάφτιση τραγουδούσε ζουζούνια. Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό Λίνα μου. Ακόμη το ερευνώ. Αν και ο δικός μου είναι 3 και τώρα λέμε να τον γράψουμε στο Πανεπιστήμιο αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία… 😉
Φιλάκια πολλά και keep blogging!!
March 28, 2013 at 2:28 pm
Πι.Ες.2 Εσένα που συνεχίζεις να μουρμουράς ότι ένα παιδί = κανένα θα σε πατήσω με το αυτοκίνητο. Μπορώ να σε δικαιολογήσω μόνο αν έχεις 7 τρίδυμα.
ΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧ μλκ δεν μπορώ χαχαχαχα! (τί να τις κάνει ένα αμαξάκι κι αυτό με 8 κεφτεδάκια ΙΚΕΑ; Μερικές θέλουν μπουλντόζα!)
Πι.Ες.4 Η νέα μόδα στο Μανχάτταν είναι να νοικιάζει η γκαστρούλα υπέρηχο και να μαζεύονται στο σπίτι όλοι οι φίλοι να βλέπουν πως κουνιέται το έμβρυο…. Πας κι εσύ κακομοίρα και βγάζεις την αυχενική στο facebook! Τς..τς..τς…πασέ…
Πφφφ κοροιδεύεις, άσχετη! Είναι στα πλαίσια της νέας born-it-yourself (BIT..μπίτ για μπίτ που λέμε) καμπάνιας του ΕΟΠΠΥ. Πρώτα μας πέταξαν την είδηση τύπου “αν θες να σου δώσω το δυσθεώρητο ποσό των 300 ευρώ, θα γεννάς στη γκαρσονιέρα της Καλλιδρομίου-σαν να λέμε δύο μωρά σ΄ ένα δωμά” και τώρα μας εκπαιδεύουν ακριβώς για αυτό.Σήμερα νοικιάζεις υπέρηχο, αύριο νοικιάζεις αναισθησιολόγο.Κι αν δεν έχεις λεφτά, σου ρίχνει μία ο άντρας σου με τη βαριοπούλα στο δόξα πατρί και γεννάς και τον Ντάμπο! ;p
Και όπως είπαμε: Απαραιτήτως κόκκινο, όχι πολύ ψηλό τακούνι και γήινο μακιγιάζ. Θα φέρω κάμερες! ;p
March 28, 2013 at 3:28 pm
Εσύ να τα βλέπεις αυτά που μου ήθελες μαιευτήρια και μεγαλεία!! Εγώ πάντως τώρα με τα 300 έουρος ψήνομαι για δεύτερο. Στο σπίτι, με ”φυσιολογικό” τοκετό, χωρίς επισκληρίδιο και χαζά να νιώσω τη χαρά της γέννας, να σκιστούν τα ράμματα της καισαρικής να γίνω ΑΞΙΑ μάνα να καεί το πελεκούδι ρε παιδί μου!!!
Τώρα ναι! Τώρα μπορούμε όλες να γεννάμε σπίτι. Στα μαιευτήρια θα γεννάνε μόνο οι διάσημοι για να τους περιμένουν οι παπαράτσι απ’ έξω. Εμείς θα γεννάμε σπίτι και θα βγαίνουμε απ’ το σπίτι όταν το μωρό θα είναι 10 χρονών, αδυνατισμένες και υπέροχες!!!
Μωρή με κόκκινο θα είμαι σαν αυγό γίγας αρ γιου σίριους;;
March 28, 2013 at 2:47 pm
Για άλλη μια φορά, μπορεί να άργησες, αλλά ΕΓΡΑΨΕΣ! Και τι καλά που κάποιος τα γράφει και αυτά, γιατί βαρέθηκα να διαβάζω σε μαμαδομπλογκς τι καλά που είναι όταν το μωρό φτύνει παντού την φρουτόκρεμα και που η ευτυχισμένη μαμά, έχει να κοιμηθεί ολόκληρη νύχτα 3 χρόνια, αλλά δεν την πειράζει καθόλου, η τσιρίδα του τέκνου στις 4 μετά τα μεσάνυχτα είναι σαν καμπανούλα του Παραδείσου! Περαστικά στον τραυματία (αν κατάλαβα καλά) και υπομονή! Η μοναδική μου ένσταση είναι …. το τακούνι! Οχι αγάπη μου! Εγώ φοράω μόνο αθλητικά ή μπαλαρίνες. Και δεν με ενδιαφέρει αν δεν ταιριάζουν με το στυλ της εταιρίας, ή αν δεν αποπνέουν θυληκότητα.
Και για το τσιγάρο έχω ένσταση, αλλά δεν λέω τίποτα….. γιατί φοβάμαι μην με πατήσεις!!!
Φιλιά
March 28, 2013 at 3:34 pm
Ναι ναι αυτό αυτό!! Αυτό το κλισεδάκι ”ΔΕ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΒΓΕΙ Ο ΠΑΤΟΣ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΠΝΙΑ ΓΙΑΤΙ ΜΟΛΙΣ ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΑ ΞΕΧΝΑΩ ΟΛΑ” γιατί το λένε; Βλαμμένες είναι; Εγώ ακόμα και να μου χαμογελούσαν ο Τζόνι Ντεπ, ο Τζορτζ Κλούνει και ο Ράιαν Γκόσλινγκ μαζί δεν θα ξεχνούσα τίποτα! Ήμαρτον πια!
Ευχαριστώ Μαρία μου για τα περαστικά, έχουμε πολύ δρόμο ακόμα άστα, υπομονή που πουλάνε;
Δεν θα σε πατήσω ρε χαζό για το τσιγάρο ντοντ γουόρι! αι λάικ γιου!
March 28, 2013 at 4:38 pm
Νταξ’ τελειο το ποστ! Σιγά που ενα ισον κανενα. Επισης να καταγγειλω κ ολους αυτους που μολις γεννησα ( 5μηνες πριν) με ρωταγανε ποτε με το καλο το δευτερο μολις πηγα στο δωματιο μετα τη γεννα. 😜
March 28, 2013 at 9:51 pm
Έλενα welcome! έχεις δίκαιο γι’αυτούς που λένε κατευθείαν για το δεύτερο. Βλαμμένοι τι να πω.. Γέννησες 5 μήνες πριν και μαγειρεύεις όλα αυτά τα πράγματα έβρι ντέι??? ουάου ρε συ! Μπράβο…!
March 29, 2013 at 8:36 am
Μαγειρική, η φθηνότερη ψυχοθεραπεία…καλά όχι εβρι ντέη αλλά το σκ του δίνω κ καταλαβαίνει…
March 30, 2013 at 2:36 pm
Πολλα μπραβο για το blog σου. Εισαι η μοναδικη που δεν με εκανες να νιωσω τυψεις επειδη καπνιζω, επειδη θελω να ευχαριστηθω το καφεδακι μου με το τσιγαρακι μου και βαζω τον Δημοσθενη 2,5 ετων να βλεπει Μικυ, Νικολα, και οτι αλλο του καρφωθει. Ωραια προσεγγιση της πραγματικοτητας… Βρηκα μια μαμα που ειναι απο τον πλανητη γη! Που κουραζεται, νευριαζει, ενιοτε υστεριαζει και ξανα προς την δοξα τραβα! Νομιζω οτι θα γινεις η καλυτερη cyber φιλη μου.
Και ναι! γεννησα με καισαρικη επειδη το ηθελα και οχι επειδη η γιατρος μου μου ειπε ψεματα για να με εκμεταλλευτεί. Και θηλασα μονο 7 μηνες γιατι ηθελα να καπνισω ξανα! Και ναι! Αγαπαω το παιδι μου το ιδιο ισως και περισσοτερο απο καθε αλλη που κοιλοποναγε 10 ωρες. Και λεω ισως περισσοτερο, γιατι, δεν εχω γυρισει στη δουλεια ακομα (παλι απο επιλογη μου) ουτε τον εχω “παρκαρει” σε γιαγιαδες. Περναω ολη την ημερα μου με το παιδι, και ψαχνω να βρω πραγματα να κανουμε που θα μας βοηθησουν και τους δυο να γνωριστουμε καλυτερα. (Σε λιγο βεβαια θα παει παιδικο, οποτε ισως βρουμε καλυτερες ισορροπιες).
Οχι οτι κατηγορω, τις γυναικες που δεν μπαστακωθηκαν σε ενα σπιτι, μη παρεξηγηθω, αλλα ας μη με κατηγορουν και εμενα για τις επιλογες μου. Η καθε μανουλα κανει οτι καλυτερο νομιζει για την ιδια και το μωρο της.
Ελπιζω να μη σε κουρασα
Σε χαιρετω φιλικα
Μαρία Χειμώνα
April 4, 2013 at 11:23 am
Όχι απλά δε με κουράζεις Μαρία μου αλλά με κάνεις να νιώθω περήφανη που αυτό το blog εκπληρώνει τον σκοπό του. Να χαίρεσαι τον Δημοσθένη σου και τον χρόνο που περνάς μαζί του αλλά και τον καφέ σου και το τσιγάρο σου όποτε τα απολαμβάνεις. Χαρά στο κουράγιο σου που μένεις όλη μέρα μαζί του, εγώ δεν το έχω κάνει παρά μόνο τους 3 πρώτους μήνες και δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα για να είμαι ειλικρινής.
Να είσαι καλά και θα τα λέμε
φιλιά πολλά
Εύα
March 31, 2013 at 4:03 pm
Καλησπέρα και από μένα. Είμαι καινούρια στην παρέα καθώς και στον “κόσμο” της μητρότητας μιας και έχω ένα γιο 3,5 μηνών. Άργησα αλλά σε ανακάλυψα…Είσαι ο ώμος που δεν έχω για να κλάψω … (ο σύζυγος εξαιρείται γιατί είναι άντρας και όπως και να χει δεν μπορεί να σε καταλάβει πλήρως και η κολλητή μου δεν έχει παιδιά).
Δεν θα κάτσω να σου πω τον πόνο μου γιατί θα πάρει πολλές γραμμές & μέρες (άσε που γράφω με ένα χέρι γιατί τις περισσότερες ώρες έχω το μωρό αγκαλιά).Ένα θα σας πω όμως…Μπορεί εσάς να πρήζουν για το 2ο γιατί ένα ίσον κανένα (κούνια που τους κούναγε), εμένα κοντινοί & συγγενείς με πρήζουν για το 3ο χωρίς καν να υπάρχει 2ο! Αυτό πώς σας φαίνεται? Εδώ λοιπόν βάζουμε τα γέλια και τους σιχτιρίζουμε.
P.S. Ανήκω κι εγώ στην κατηγορία 30+ και εργαζόμενη μητέρα.
April 4, 2013 at 11:26 am
Καλωσήρθες στον υπέροχο κόσμο της μητρότητας (ήμαρτον!!!). Να σου ζήσει το αγοράκι σου, να ξέρεις ότι περνάς τώρα μια δύσκολη φάση γιατί πρέπει να συνηθίσεις σε διαφορετικά πράγματα ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ αλλά ερχεται σύντομα και η στιγμή που θα σε ξετρελαίνει ο μικρός. Να μου πεις τον πόνο σου γιατί να μην τον πεις; μισή ντροπή δική σου μισή δική μου!
Αυτοί οι άνθρωποι στο σόι σου που σε πρήζουν για 3ο χωρίς δεύτερο είμαστε σίγουροι πως δεν είναι εξωγήινοι; 30+ είναι εφηβεία! εδώ εγώ πάτησα τα 40 κι έχω άρνηση πραγματικότητας!!
Εδώ είμαστε να γελάμε!
φιλιά
April 2, 2013 at 1:01 pm
Έλα μωρέ πώς κάνεις έτσι, εχουμε κι εμείς οι σινγκλς τα ζόρια μας, να ας πούμε εγώ θέλω να φτιάξω νύχι αλλά φοβάμαι ότι θα μου χαλάσει αν πάω μετά πισίνα και γυμναστήριο ;Ρ
(αχαχαχαχαχαχα είσαι απίστευτη, κλαίωωωωω!!!)
April 4, 2013 at 11:34 am
Να αυτά είναι που λέω ότι υπάρχουν και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ στον κόσμο. Νομίζεις εγώ δεν τα είχα αυτά; Εννοείται!! Το άλλο; να βάφεις νύχι ΠΡΙΝ κουμπώσεις τζιν;;; Ξεχνιέται;;; Ενώ τώρα; Ζω στην ηρεμία του φυσικού νυχιού ή στο τρεντ του μισοβαμμένου-ρομά που κάποτε για ηλίθιους λόγους με ενοχλούσε. Τέρμα το άγχος της πισίνας! Τέρμα η ταλαιπωρία του σπα! Τέρμα το χάσιμο ωρών σε πετικιούρ-κωμμωτήρια κάθε 3 και λίγο! Ζω ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!!! Σου συνιστώ να γκαστρωθείς αμέσως να σωθείς αγάπη μου, δεν είναι ζωή αυτή που κάνεις σε παρακαλώ! Το βλέπω βγάζεις ζόρι…!
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΜΑΥΡΗ ΡΙΖΑ!!!
ΟΛΕ!
April 2, 2013 at 1:02 pm
Ω, μπαρδόν, περαστικά στον τραυματία και καλά κουράγια ξέχασα να πω.
April 4, 2013 at 11:35 am
Ευχαριστώ! είμαι ένα βήμα πριν το τηλεφώνημα σε γραμμή υποστήριξης…
April 4, 2013 at 5:49 pm
Κορίτσια είστε όλες υπέροχες!
Καλά εσύ Εύα είσαι φανταστική (σε διαβάζω πολύ καιρό, δε σου έχω ξαναγράψει ποτέ σχόλιο) αλλά είναι καταπληκτικές και όλες οι αναγνώστριές σου.
Τι χαρά να διαβάζει κανείς αυτό το μπλογκ! Και το κείμενο και τα σχόλια. Σαν να έχεις βγει για καφεδάκι με γυναικοπαρέα και να πετάγονται γαμάτες ατάκες απ’ όλες τις μεριές.
Να ‘στε όλες καλά και να χαίρεστε τα παιδιά σας…
March 27, 2013 at 3:16 pm
Είσαι το πρότυπο μου τέλος!!! Επίσης μπορεί να μη γράφεις συχνά αλλά… για μένα γράφεις πάντα την κατάλληλη στιγμή 🙂
March 27, 2013 at 3:24 pm
γιου αρ μπιούτιφουλ. αι λαβ γιου!