φουλ τάιμ μαμ: ..ωραία μου πουλάκια ….κελαηδήστε!
Posted on: March 14, 2012
by: φουλ τάϊμ μαμ
Κατ’αρχάς χελόου του ολ οφ γιου!!! (εγκαίν)
Η παρακάτω παράθεσις προβληματισμού, αποτελεί πρόσφατο βίωμα και έχει να κάνει φυσικά με το σπλάχνο μου.
(Για εσάς, μητέρες -ήδη- αγοριών,αλλά και για όσες θέλουν να ‘σκοτώσουν’ την ώρα τους).
Να φανταστείς λοιπόν ότι εγώ για χρόνια νόμιζα ότι μόνο τα κοριτσάκια έχουν ευαίσθητο ”πιπί” και χρήζουν σχολαστικής και προσεκτικής καθαριότητας. Έλα όμως που τελικα και τα ”τσουτσούνια” έχουν τις ευαισθησιες τους!!
Το βράδυ της περασμένης Δευτέρας μετά το καθιερωμένο μπανάκι μας κι εκεί που είμαστε στην αλλαξιέρα (και παλεύουμε) βλέπω μια άλλη τσουτσού!! λέω, ”Δ. μου, θα μας κατουρήσεις ή απλά χαίρεσαι που με βλέπεις? χαχαχα! ” . Το χρώμα σκούρο ροζ και διπλάσιο σε μέγεθος! …. φωνάζω και τον μπαμπά μας για μια δεύτερη γνώμη, από το βλέμμα του οποίου σιγουρεύτηκα .Πάω να το αγγίξω (ούτε κατά διάνοια να το πιάσω) και τινάζεται στον αέρα ο μικρός με κλάμα. ”Ωχ! τον ήπιαμε”, σκέφτομαι. Και τώρα? Πρωϊ, πρωϊ στον γιατρό.
Βαλανοποσθίτιδα. (Το προλάβαμε και στην αρχή υποτίθεται).
Τί είναι αυτό ακριβώς γιατρέ κι από τι προκαλείται,πως το θεραπεύουμε? Να σημειώσω ότι από τότε που ήταν λιγων μηνων μας είχαν πει ότι,σύμφωνα με την τελευταία οδηγία της παγκόσμιας ιατρικής κοινότητας, ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΤΣΟΥΤΣΟΥΝΙ ΓΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΦΟΡΑΜΕ ΠΑΝΕΣ. Όβερ! αυτό έκανα κι εγώ,λίγο στο μπανάκι ένα κλικ κατέβασμα,ίσα ίσα να το βοηθήσουμε να μην κλεισει και δατς ιτ!
Στην φάση λοιπόν που το πάθαμε αυτό, έκανε τσισάκια κανονικά χωρίς πόνο,αλλά όταν βρισκόταν σε συγκεκριμένη θέση ή ‘τεντωνότανε” ή το αγγίζαμε για να βάλουμε αλοιφή,το παιδί σφάδαζε! Η αγωγή περιελάμβανε fucicort πρωι βραδυ, πλύσεις με χαμομήλι χλιαρό προς κρύο, καθόλου σαπούνι και αντιβίωση ξεγυρισμένη,για να το θεραπεύσουμε ‘από μέσα’.
Μια βδόμαδα μετά, το παιδί είναι σε άριστη κατάσταση, συνεχίζουμε για ένα μήνα με αλοιφή που θα βοηθήσει στο να κατεβαίνει το ”πετσάκι” και αποφεύγουμε τα πολλά σαπούνια και εννοείται ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΙΡΑΖΟΥΜΕ ΠΟΛΥ.
Μεσα σ αυτό το διάστημα βέβαια, εμενα μου γεννήθηκαν ερωτηματικά σχετικά με το αν και κατά πόσο τελικά πρέπει να ‘επεμβαίνουμε’ στη φύση. Πότε δηλαδή κάνουμε αυτές τις μινι επεμβάσεις κατά τις οποίες ‘ανοίγει-ξεκολλάει ο γιατρός την πόσθη από τη βάλανο? μονο όταν προκύψει πρόβλημα? π.χ πάει να κλείσει εντελώς, με φόβο όχι μόνο να μην μπορεί να ουρήσει αλλά και μετέπειτα στην σεξουαλική του ζωή…έτσι είμαστε οι αγορομάνες …τα σκεφτόμαστε και αυτά! ή απλά δεν το πειράζουμε?
Ψάχνοντας -ΛΙΓΟ το τονίζω- στο ιντερνετ έπεσα πάνω σε διάφορα άρθρα αλλά ένα είναι αυτό στο οποίο έδωσα βάση (απόψεις.ιδέες και σχολιασμοί επί του θέματος ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ επιβεβλημένες! όχι απλά ευπροσδεκτες…) ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΑΙ ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ.
κίσιζς φορ νάου!!
Φυσιολογική παιδική πόσθη και φίμωση Γράφει: Μαρινόπουλος Ιωάννης, Χειρουργός Παίδων
28 Responses to "φουλ τάιμ μαμ: ..ωραία μου πουλάκια ….κελαηδήστε!"
March 14, 2012 at 2:28 pm
Παιδιά προσοχή!!! η φουλ τάιμ μαμ επέστρεψε!! Που είσαι βρε, εδώ είναι σοβαρό blog τι το πέρασες;; 🙂 για να σε βλέπουμε πιο συχνά…
Πι.Ες. βγάζω τα άπλυτά μας στη φόρα….
Πι.Ες. 2 μου βρήκα νέο nick: i-mom, καλό;;
March 15, 2012 at 1:42 pm
Επέστρεψα,επέστρεψα!!! γιατί, που θα βρω…καλύτερα?
αφού τ’ο στιψα (το μυαλό μου), είπα να γράψω κάτι σχετικό με τα πρόσφατα γεγονότα κι αυτό στη 1 το βράδυ….
Φυσικά,χρυσό μου αλλιώς δεν θα αναρτούσα(όχι ‘πόσταρα’,προσέχεις?) ολόκληρο άρθρο από σοβαρό επιστήμονα!!
i’ll be back!!
πι.ες. όχι, καλά το χειρίζεσαι!!!
πι.ες2. αϊ χεβ νότισσντ δατ, ε φιου ντέϊζς εγκόου…τα σπάει!! (για να το πω σε διάλεκτο 20χρονων!)
March 14, 2012 at 3:11 pm
Συμφωνώ με το άρθρο πλήρως. Γενικά εμείς οι αγορομάνες πρέπει να αφήσουμε σε ησυχία τα πουλάκια των αγοριών μας για όταν έρθει η ώρα να ασχοληθεί καμιά άλλη μ’ αυτά.
Εγώ πάντως ήμουν έτοιμη πριν λίγους μήνες να πάω τα καμάρια μου για τράβηγμα του πετσάκι στον παιδίατρο μιας και είχαν βγάλει πλέον την πάνα, όπως συνηθίζουν να κάνουν στην περιοχή μου άπαντες σχεδόν μαμάδες και παιδίατροι (είχα αργήσει δε κιόλας αν σκεφτεί κανείς ότι από 1,5 χρονών το κάνουν αυτό) και τελευταία στιγμή σκέφτηκα να ρίξω άλλη μια ματιά στο net και βρήκα ένα αντίστοιχο άρθρο εδώ : (http://apanago.wordpress.com/2011/06/19/%CF%86%CE%AF%CE%BC%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE-vs-%CF%80%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE/)
και ευτυχώς με πρόλαβα από το να κάνω λάθος!
March 14, 2012 at 4:06 pm
Καλώς την Debby. Καταρχήν να πω και σ’ εσένα πως σου απαντώ εγώ (i-mom ή Εύα ή mama’s log διανύω μία κρίση προσωπικότητας τελευταία..) και όχι η φουλ τάιμ μαμ μια και το θέμα ως Τσουτσουνομάνα που μας ονόμασε η magissa-kirki με καίει. Μου φαίνεται πως τελικά συμφωνώ με ότι λέει ο γιατρός της κάθε μίας και κατά συνέπεια με ότι αποφασίσει η κάθε μία. To ίδιο είπα και στην φουλ τάιμ μαμ όταν το συζητήσαμε πριν ανεβάσει το post. Θέλω να πω ότι για όλα αυτά τα θέματα που αφορούν τα βρέφη υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και τάσεις που αλλάζουν κατά καιρούς. Είναι ενδιαφέρον το link που έστειλες. Βέβαια εγώ το έκανα στον Billy όταν ήταν πολύ μικρότερος, έπρεπε κάποιος να με βοηθήσει να το κατεβάσω μια και αυτό που λένε στο μπάνιο και σιγά-σιγά το έβρισκα εξαιρετικά δύσκολο για να το κάνω μόνη μου. Δεν είχαμε μέρες κλάμματος και οικογενειακών δραμάτων, αλλά η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Ειλικρινά θα ήθελα κάποιος να πάρει υπεύθυνα μια συγκεκριμένη θέση, να ξέρουμε κι εμείς τι να κάνουμε ώστε να μη χρειάζεται να μας επηρρεάζουν άλλες μαμάδες ή άλλο παιδίατροι.
Όσο για το γεγονός ότι πρέπει να αφήσουμε ήσυχα τα πουλάκια τους ώστε όταν έρθει η ώρα να ασχοληθεί μ’ αυτά καμιά άλλη, όχι απλά συμφωνώ, σε χειροκροτώ! Εύγε! Αμάν πια με τα πουλιά τους! Μετά απορούμε γιατί τους γίνονται έμμονη ιδέα!!
Ευχαριστούμε για το σχόλιο!!
March 14, 2012 at 4:20 pm
Να σου διευκρινίσω απλά καποια πράγματα και να σου πω ότι εγώ δεν είμαι με το μέρος κανενός γιατρού (έχει καεί ολίγον τι η γούνα μου!!) αλλά είμαι με το μέρος κάθε μαμάς και ότι αποφασίσει αυτή ότι είναι καλύτερο για αυτή και το παιδί της.
Εγώ μέχρι τώρα δεν έκανα ποτέ την κίνηση να τραβήξω τα πετσάκια από τα πουλάκια τους παρά μόνο μερικές φορές από καθαρή περιέργεια μετά το μπάνιο ίσα για να δω τι παίζει. Όταν δε στην κίνηση μου αυτή ένιωθα σχεδόν την ανατριχίλα που τα διαπερνούσε, το άφηνα το θέμα.
Οι γιατροί δε που είχα μέχρι τώρα ήταν μια χαρά με το θέμα!
Ο πρώτος όταν τον ρώτησα (γιατί όπως έγραψα και εγώ αναρωτιόμουν) μου είπε να πάρω υπομονή μέχρι τουλάχιστον τα 3 τους χρόνια. Μέχρι τότε είχαμε λήξει τις σχέσεις μας οπότε και πάμε στον δεύτερο.
Γιατρέ τι κάνουμε με το πετσάκι? Θα το τραβήξουμε τώρα που βγάλανε και την πάνα? Βέβαια μου λέει. Απλά κάνε τον έναν την μια εβδομάδα και τον άλλον την επόμενη γιατί θα το θυμάσαι το σ/κ που θα περάσεις (ήθελα να το κάνω παρασκευή).
Όταν τελικά το μετανιώνω και του το ανακοινώνω μου λέει : Δεν πειράζει Δέσποινα μου, άστο καλύτερα, θα γίνει μόνο του!!!!!
Έχασες πάσα ιδέα ή ακόμα? 😉
March 15, 2012 at 11:59 am
Πες τα ρε Δέσποινα αυτό λέω κι εγώ. Ο καθένας τα δικά του, μας έχουν πρήξει. Την ίδια ανατριχίλα ένιωθα κι εγώ και δεν το άντεξα. Κάτι άσχετο τώρα: πόσο χρονών βγάλατε την πάνα;;; Αυτό κι αν μου φαίνεται Γολγοθάς!!
για πες…
φιλιά
Εύα
March 15, 2012 at 2:12 pm
Είναι γεγονός πάντως ότι δεν φαίνεται να έχουν κάποια σύμπνοια απόψεων οι γιατροί και πάνε να μας τρελάνουν,ώρες ώρες!
Σαφώς παίζει ρόλο και το κατά πόσο έχουν κοινά στοιχεία, ή καλύτερα ταύτιση τα συμπτώματα στο κάθε παιδί (γιατί μιλάμε και για διαφορετικούς οργανισμούς, έτσι? όπως λέμε διαφορετικοί χαρακτήρες ένα πράγμα) άλλά δεν θα πρεπε να υπάρχει μια κοινή οδηγία? δεν είμαι γιατρός και σίγουρα δεν μπορώ να έχω ιατρική άποψη, αλλά σε κάθε πανεπιστήμιο δηλαδή, αλλιώς τα διδάσκουν?
ή έχει να κάνει με τις χώρες,τις ηπείρους ή δεν ξέρω κι έγώ τί!
φουλ τάϊμ μαμ!
μουτς!!
March 15, 2012 at 2:11 pm
Εξαιρετικό το βρήκα το αρθρο και κατατοπιστικό και πολύ κοντά στις απόψεις της βασικής παιδιάτρου μας στην Θεσ/νικη** (έχουμε και στην Αθηνα και στην Σίφνο, που είμαστε τώρα, έναν) και πολ΄υ χάρηκα.Μου’φυγε ένα βάρος βρε αδελφέ!
σ ευχαριστώ πολύ Debby μου!!
**αυτήν ξέρετε, αυτήν εμπιστεύεστε!
March 14, 2012 at 7:22 pm
Μια αφελής πλήν χρήσιμη ερώτηση: Το πετσάκι γενικά, έχει κάποια άλλη χρηστική αξία; Π.χ. αν κατεβάσεις το πετσάκι του άντρα, πάει σούπερ μάρκετ,; ;p
March 15, 2012 at 11:56 am
χαχαχαχαχα ε, δεν παίζεσαι πια. Κοίτα όχι δεν πάει σούπερ μάρκετ αλλά έχω πληροφορίες ότι πάει αναλογικά με το καπάκι της τουαλέτας. Αν δηλαδή το κατεβάσεις, κατεβάζει κι αυτός το καπάκι μεγαλώνοντας. Επίσης έχω ακούσει ότι αν δεν φάει σοκολάτα μέχρι τα 15 του, κατεβάζει τα σκουπίδια ΚΑΙ την ανακύκλωση……..
πι.ες. είναι να μη μου δώσεις αφορμή για μλκ 😉
March 15, 2012 at 12:57 pm
Με πέθανες μεσημεριάτικια Μάγισσα!
Εγώ έχω συνάδελφο που ασχολείται με το πουλί του γιου της δις ημερησίως !!!! Μια φορά το πρωί, μια φορά το βράδυ! Το παιδί είναι 8 χρονών όμως! Σε λίγο θα ζητάει άλλα πράγματα από τη μαμά του! Η δική μας παιδίατρος όταν την είχα ρωτήσει, μου είχε πει να αφήσω ήσυχο και το παιδί και το πουλί του! Δεν ασχολούμαι καθόλου. Πλέον κάνει και μόνος του μπάνιο (8 ετών) και μια φορά στο τόσο του λέω να το τραβήξει και να το πλύνει μόνος του !!!
March 15, 2012 at 2:15 pm
Πότε θα έρθει αυτή η μέρα!!
σωστη! μπράβο Μαράκι!
Κι εγώ αυτής της άποψης είμαι ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΕΊΣΤΕ!!
θα το κατσιάσουμε στο τέλος!
March 15, 2012 at 1:25 pm
Αργήσαμε και στο θέμα πάνας, σύμφωνα πάντα με το τι επικρατεί ε?? Γιατί έλεος και με αυτό πια.
Και τα δικά μου είναι γεννημένα Μάρτη στις 10. Οπότε όταν κλείσανε τα 2 και μπαίνοντας το καλοκαίρι έπρεπε ντε και καλά να κόψουν την πάνα. Υπήρχε όμως ένα μικρό προβληματάκι. Δεν είχαν μιλήσει ακόμα. Ξεκίνησαν να μιλάνε (και τους πήγε ροδάνι η γλώσσα αμέσως μετά) γύρω στα 2,5. Τουτέστιν τέλος καλοκαιριού. Οπότε το είχα χάσει το παιχνίδι μιας και δεν είχα την κατάλληλη εκπαίδευση εγώ! Δεν κάνω πλάκα! Τα παιδιά μαθαίνουν γρήγορα και εύκολα. Εμείς οι γονείς χρειάζεται να εκπαιδευτούμε! Τελικά κόψαμε την πάνα αφού κλείσαμε τα 3. Και σε αυτό το θέμα πάντως κάθε παιδί έχει τους χρόνους του οπότε μην μασάς. Τρανό παράδειγμα το δικό μου που αν και δίδυμα ο ένας στην βδομάδα πάνω είχε μάθει και αν λερωθεί είναι σπάνιο φαινόμενο και ο άλλος που του πήρε πολύ περισσότερο για να συνηθίσει και ακόμα έχουμε ατυχήματα και είμαστε στα 4 πλέον!
Για μία το πολύ δύο εβδομάδες θα περιορίσεις απλά τις εξόδους σε μέρη που δεν θα αντιμετωπίσεις θέμα αν έχεις ατύχημα! Γιατί θα έχεις τέτοια αρκετά. Μην το πας σε παιδότοπο π.χ. Πηγαινε το όμως στην μαμά σου ή στην φίλη σου.Το καλύτερο να μην πηγαίνεις πουθενά βέβαια αλλά αυτό δεν είναι εύκολο. Το παιδί πάντα και παντού με βρακάκι (εκτός από τον βραδινό ύπνο) ή ακόμα και τελείως γυμνό (βοηθάει περισσότερο και εμένα με τον δύσκολο αυτό με έσωσε). Έχε υπομονή, έχε από κοντά την σφουγγαρίστρα και μόλις περάσουν ήδη οι πρώτες δυο μέρες θα δεις την διαφορά. Καλή επιτυχία!
March 15, 2012 at 2:58 pm
Αυτό δεν το ‘χα σκεφτεί καθόλου γιατί βλεπεις είμαι στην ίδια φάση κι εγώ με τον Billy the kid κι η Μαριάννα (φουλ ταιμ μαμ) με τον Δαμιανό. Δηλαδή κλείσαμε τα 2 και ευελπιστούμε το καλοκαίρι να βγάλουμε την πάνα. Μιλάμε αλλά ξέρεις ο Billy μιλάει τα βασιλικά κι ο Δαμιανός τα δαμιανικά οπότε είμαστε bilingual και λέω πως θα μπερδευτούμε..
Απ’ ότι βλέπω όμως με περιμένουν στιγμές απείρου κάλλους….
φιλιά πολλά! θενκ γιου!
Εύα
March 15, 2012 at 2:10 pm
Απολαμβάνω όλα σας τα κείμενα!!! Έχετε όρεξη για παιχνίδι και για μια συνέντευξη? Για έλα κατά το blog μου, σε περιμένουν οι ερωτήσεις μου: http://pollyannasdays.blogspot.com/2012/03/blog-post_15.html
March 15, 2012 at 2:52 pm
Μαριαλένα μου να ‘σαι καλά! Θα μπω το συντομότερο να απαντήσω στις ερωτήσεις σου με πολύ χαρά!
Εύα
March 15, 2012 at 2:39 pm
Τρελά γέλια το άρθρο! πολύ ζωντανό blog.
Συμφωνώ απόλυτα με τον επιστήμονα:λευτεριά στα τσουτσουνια!!:))
March 15, 2012 at 2:54 pm
Καλώς τον Βασίλη τον Καρπουζοκέφαλο!! Να ‘σαι καλά ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! χαχαχαχα Λευτεριά στα τσουτσούνια!! δεν υπάρχεις!
March 15, 2012 at 5:28 pm
Τώρα ήρθε και η σειρά μου να καταθέσω την δικιά μου τσουτσουνοθεωρία ( ως αγορομάνα)…
Λοιπόν και στα δυο μου παιδιά, σε κάθε μπάνιο κατέβαζα το πετσάκι (συμβουλή όλων των παιδιάτρων…τότε!) και ποτέ δεν έπαθαν τίποτα…δε λέω λίγο ανατριχιαστικό στην αρχή αλλά με το καιρό το συνηθίζεις.
Αχ! αγορομανούλες τι σας περιμένει… έχουμε καιρό μέχρι τότε…”ένα βήμα τη φορά”, λένε οι σοφοί!
ΑΦιλάκια!
March 16, 2012 at 10:03 am
Μη μας λες τέτοια μαγισσούλα μας μη μας λες τέτοια!!! Ε, ρε γλέντια που μας περιμένουν!
Άντε κουράγιο σε όλες μας, και σ’ εσένα για τα εγγονάκια 🙂
ΑΦ ΑΦ ΑΦ
Εύα
March 15, 2012 at 9:04 pm
Εγώ θα συμφωνήσω με την Debby πως τα περισσότερα προβλήματα τα έχουν οι γονείς και όχι τα παιδιά. Δεν μας δίνουν και οδηγίες χρήσης βλέπεις όταν βγαίνουμε από το μαιευτήριο!!!
Για την πάνα, εννοείται πως το ξεκινάς καλοκαίρι, αφήνεις το παιδί με βρακάκι, στολίζεις και το γιογιο στο σαλόνι ή όπου κάθεσαι και κάθε μια ώρα το ρωτάς αν θέλει τσίσα. Ε, λίγο παραπάνω θα σφουγγαρίσεις, δεν είναι τίποτα !!!! (αχαχχαχαχαχ…). Όταν βγαίνετε έξω, παίρνετε μαζί αλλαξιά με ρούχα, ποτίζετε τα δεντράκια, κάνετε ποταμάκια κλπ. ΄Όσο για τα κακά, εεεε χμμμ γινόμαστε λίγο σαν αυτούς που έχουν σκυλάκια. Γιατί αν είσαι στο δρόμο ή οι τουαλέτες είναι χάλια, που θα κάνει κακά το μικρό; Εγώ είχα πάντα μαζί σακουλίτσες για να …… μαζεύω !!!! Άλλοι κουβαλάνε όπου πάνε το γιογιο !!!
Το ζόρι είναι με το αυτοκίνητο! Γιατί όταν ένα νήπιο λέει “τσίσα” εννοεί ΤΩΡΑΑΑΑΑΑ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το περιστατικό με την κόρη μου. Ήταν περίπου 3 ετών, ένα εξάμηνο από όταν είχαμε κόψει την πάνα. Πήγαμε να δούμε μια παράσταση. Στο διάλειμμα, ήπιε χυμό και πήγαμε για τσίσα. Πριν φύγουμε τη ρώτησα αν θέλει να πάει τουαλέτα και είπε όχι. Δεν την πήγα (λάθος, μεγάλο λάθος όπως θα έλεγες κι εσύ !!!). Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και μόλις βγήκαμε στη Συγγρού, “Μαμααααα τσίσααααα”. Που να σταματήσω, 10 η ώρα το βράδυ μέσα στη Συγγρού;;; “Περίμενε Αθηνά, να σταματήσω…”. “Μαμααααααααα…….”. “Περίμενε Αθηνά, περίμενε ….”. “Μαμαααααααα δεν μπορώωωωωω, μου φεύγουνεεεεεεε, τρέχουνε στο πάτωμααααααααα αααααααα”. Ο άντρας μου είχε σκάσει στα γέλια και έλεγε “γούρι – γούρι”. ( ε βέβαια εκείνος γέλαγε, γιατί μετά εγώ θα έκανα μπάνιο τη μικρή, έπλυνα τα ρούχα και το κάθισμα του αυτοκινήτου!!!).
Τέλος πάντων, είναι κι αυτό ένα στάδιο που το περνάνε όλα τα παιδάκια και δεν πρέπει να αγχωνόμαστε. Κανείς δεν πήγε φαντάρος με πάνες !!!!
Σμουτς !!!
March 16, 2012 at 10:07 am
Μαρία θα γράψω κάποια στιγμή ένα Post για τα γιογιο και θα τη βάλω αυτούσια την ιστορία σου. Το σαλόνι μου ειλικρινά μετά την έλευση του Billy the kid είναι μες στο φενγκ σούι….τι να λέμε τώρα! Αυτό που έλειπε πιστεύω είναι το ”στολισμένο” γιογιο μες τη μέση! Μεγαλεία θα ζήσουμε….
Σε φιλώ να ‘σαι καλά
Εύα
March 16, 2012 at 12:29 pm
Τσουτσουνομάνα έτερη να πει την εμπειρία της!!!!
Με τον παιδίατρο μας έχω να πω είμαι τρελά ευχαριστημένη, ποτέ δε με πίεσε για το οτιδήποτε. Με ενημέρωνε σχετικά για όποιοδήποτε θέμα προέκυπτε το τι πίστευε εκείνος, το τι είχε μάθει από συναδέλφους ή από συνέδρια που συμμετείχε, κι εγώ αποφάσιζα στο τέλος το τι ήταν σωστό για το παιδί μου, είχα και συνεχίζω να έχω πάντα το τελευταίο λόγο.
Η αλήθεια είναι ότι ενημερώνομαι πολύ από διάφορες πηγές και ειδικά από το διαδίκτυο, τον έχω ενοχλήσει ελάχιστα τον παιδίατρό μας.
Εμείς με τα πουλάκια μας ξεκινήσαμε περίπου από 1 1/2 χρονών, εγώ το αποφάσισα και δεν το μετάνιωσα στιγμή. Δεν είναι δα και τίποτα φοβερό.
‘Οσο για την πάνα ποτέ δε με φόβισε, ούτε γιογιό δεν χρησιμοποίησαμε δύο είχαμε, καθόντουσαν μόνο για πλάκα. ‘Οταν ήρθε το καλοκαιράκι φορέσαμε πάνα-βρακάκι όλο παράπονα κάνανε “δεν θέλω βρακάκι, θέλω πάνα”, εγώ εκεί βράχος, τελικά και τα δύο μου κάναν το ίδιο πράγμα όταν γυρίσαμε το Σεπτέμβριο από τις διακοπές μας, την επόμενη κιόλας μέρα πάνα τέλος, ο πρώτος την έβγαλε στα 3 και ο δεύτερος στα 3 1/2. Αλλά δεν τους άφηνα σε ησυχία κάθε 1 1/2 με 2 ώρες έλεγα”πάμε τουαλέτα πρέπει να αδειάσουμε την κύστη μας”, μαθήματα ανατομικού περιεχομένου κ.λ.π., 3 μήνες περίπου αυτό το πράγμα γινόταν! Πηγαίναμε κατεβάζαμε βρακιά τίποτε “δεν πειράζει τους έλεγα θα ξανάρθουμε σε λίγο”. “Ολοι μου λέγανε ακόμη φοράνε πάνες, εγώ τους απαντούσα πάντα το ίδιο “τα παιδιά ξέρουν πότε θα έρθει η ώρα εκείνη, τους δίνω το χρόνο τους να σκεφτούν και να πραξουν” , αυτή είναι και η αρχή που τους έχω δώσει, “ποτέ μην αγχώνεστε για τίποτε όλα θέλουν τον χρόνο τους”.
Καλό κουράγιο σε μανάδες και πατεράδες και εύχομαι πάντα να έχουμε μόνο αυτά τα μικρούλια “προβληματάκια”να συζητάμε!! Υγεία σε όλους μας!
March 16, 2012 at 1:31 pm
[…] Καταρχήν, επίτρεψέ μου να αναφωνήσω το εξής σχετικά με το προηγούμενο post ‘’ωραία μου πουλάκια κελαηδήστε’’: […]
March 14, 2012 at 2:06 pm
Λοιπόν, θα σου πω τί μας είπε η παιδίατρος τη γνώμη της οποίας δεν ξέρω πόσο σοβαρά να πάρω γιατί έχω καταλάβει πως για το ίδιο θέμα ο καθένας λέει τα δικά του.
Κάποια στιγμή που πήγαμε στο ιατρείο της για το καθιερωμένο εμβόλιο, του κατέβασε εκείνη το πετσάκι μέχρι ένα σημείο και τότε έβγαλε ένα σαν σμήγμα (τί λέω η γυναίκα και μετά κράζω τις άλλες χαχα!). Για κανα μήνα βάζαμε Flixotide εκεί που τελείωνε το κατέβασμα κι από τότε απλά στο μπανάκι, του το κατεβάζει λίγο ο άντρας μου.Εγώ αρνούμαι να το πειράξω γιατί φοβάμαι μην του κάνω κακό κατά λάθος.Οπότε δεν σημαίνει απαραίτητα πως ο Billy the kid θα υποστεί κάποια επέμβαση εφόσον γίνει από σας η απαραίτητα φροντίδα και επομένως κατέβει μόνο του.Περαστικά του 😦
Υ.Γ. Τσουτσουνομάνες ενωθείτε!
March 14, 2012 at 3:38 pm
Σου απαντώ εγώ μια και η φουλ τάιμ μαμ που έχει γράψει αυτό το post δεν πρέπει να έχει δει ακόμα τα σχόλια. Πάλι συμφωνώ μαζί σου (να την κοιτάξουμε αυτή την ταύτιση απόψεων.. και δεν έχεις και κορίτσι να συμπεθεριάσουμε… βέβαια σήμερα ποτέ δεν ξέρεις…:-) )
Δεν έχω καταλάβει γιατί δεν παίρνουν επιτέλους όλοι οι γιατροί-μαίες και λοιποί ειδικοί που ασχολούνται με την ιστορία της εγκυμοσυνο-μητρότητας, μια κοινή οδηγία από το υπουργείο υγείας προκειμένου να μην μας τα ζαλίζουν τις μάνες ο καθένας με το μακρύ του και το κοντό του. Εγώ τον Billy τον πήγα στον γιατρό και του το κατέβασε εκείνος κάποια στιγμή γιατί τον είχα πρήξει σε κάθε επίσκεψη ”τι θα γίνει με το πουλί του και τι θα γίνει με το πουλί του”. Επειδή φυσικά κι εγώ δεν το κατέβαζα στο μπάνιο όσο έπρεπε, κι ο μπαμπάς του επίσης. Είπα κάντο τώρα που είναι μικρός και δεν θα το θυμάται. Δε μπορώ να πω ότι ήταν το καλύτερό μου από τις εμπειρίες με τον μικρό, το λέω. Από την άλλη σε κάνει να σκέφτεσαι ”ρε μπας και κάνουμε κακό που από τόσο μικρά που είναι ασχολούμαστε ΟΛΟΙ με το πουλί τους…;;”
Πι.Ες. Το Τσουτσουνομάνες τέλειο, απλά!
March 15, 2012 at 2:06 pm
Είναι αλήθεια ότι μπερδεύει αυτό το ‘γονείς με κολικούς’ από πάνω από κάθε σχόλιο αλλά τί να κάνεις! θα βρούμε έναν τρόπο να είναι πιο ξεκάθαρο ποιά γράφει και πότε…ένας τρόπος είναι να αναφερόμαστε στο όνομα του παιδιού μας κάθε φορά…
Τέλος πάντων.Επί του πρακτέου (βεβαίως βεβαίως) κατ αρχάς,’μαγισσούλα” μας, σε ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου καθώς και για το ότι μοιράστηκες μαζί μας την εμπειρία σου.Είναι καλό να μαθαίνουμε και για άλλες περιπτώσεις έτσι ώστε να ξέρουμε κάποια πράγματα παραπάνω.
θα επανέλθω και με κάτι άλλο σύντομα
φιλιά στις ‘τσουτσουνομάνες’ (κορυφαίο!!)